Οι Ολλανδοί έχουν μια κάπως ιδιαίτερη φήμη να τους ακολουθεί ως λαός. Πως είναι «λογάδες», αλαζόνες, σνομπ και δύσκολοι στη συναναστροφή με άλλους. Δεν είναι πάντως αυτός ο λόγος που είναι «μη μου άπτου» αυτές τις μέρες στους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Παρίσι. Κορονοϊός, η αιτία…
Παρότι πολλοί δεν θέλουν καν να τους μιλούν γι’ αυτό, η Covid δεν είναι ανάμνηση. Ειδικά αυτήν την περίοδο μάλιστα βρίσκεται σε έξαρση. Με μια νέα υποπαραλλαγή, FLIRT την ονόμασαν οι ειδικοί, να είναι παντού, έχοντας αυξημένη μεταδοτικότητα. Η ολυμπιακή ομάδα των «Οράνιε» δεν το αντιμετώπισε αψήφιστα. Σε αντίθεση με σχεδόν όλους τους άλλους. Δίνοντας σαφείς και ρητές οδηγίες στα μέλη της.
Όχι χειραψίες (μόνο γροθιές ενωμένες). Όχι φιλάκια και αγκαλίτσες. Τηρούμε τις αποστάσεις. Περιορίζουμε τις επαφές με την οικογένεια και τους φίλους μας στο απολύτως απαραίτητο. Πλένουμε τα χέρια μας πολύ σχολαστικά. ΟΚ, δεν είχε και «μένουμε σπίτι», αλλά το νόημα το πιάσατε. Οι Ολλανδοί επέλεξαν συνειδητά να κινηθούν με λογική πανδημίας. Κάπως περίεργο αν σκεφτούμε πως στην εποχή του απόλυτου χαμού ήταν από τις χώρες που πήραν αναλογικά τα λιγότερα μέτρα. Στο «σήμερα» πάντως και σε κάδρο αθλητικό, επέλεξαν μια διαφορετική προσέγγιση. Κάπως σαν να κλείστηκαν στη δικιά τους φούσκα.
Ο κορονοϊός είναι ακόμα εδώ – θέλουμε δεν θέλουμε
Στο Παρίσι, δεν υπάρχουν υποχρεωτικές μάσκες, καραντίνες, τεστ, αποκλεισμοί σε περίπτωση θετικού δείγματος και τα συναφή που ήταν δεδομένα στην πλήρη έξαρση του ιού. Βασικά δεν υπάρχει πρακτικά κανένα μέτρο προστασίας. Αν κάποιος βρεθεί θετικός στον κορονοϊό πηγαίνει να μείνει σε ξεχωριστές εγκαταστάσεις στο Ολυμπιακό Χωριό και του ζητείται να φοράει μάσκα τύπου Ν-95 όταν κυκλοφορεί. Αλλά το ότι κόλλησε δεν σημαίνει απαραίτητα και αποκλεισμό. Ο συνδυασμός εμβόλια και φυσική ανοσία κάνει στις περισσότερες περιπτώσεις ήπια τη νόσηση. Είναι η κλινική εικόνα που κρίνει το τι θα συμβεί, όχι ο κορονοϊός αυτός καθαυτός.
Σε γενικές γραμμές συνεπώς το «ντεκόρ» των Ολυμπιακών Αγώνων στο Παρίσι θυμίζει εποχές προ της πανδημίας. Οι Ολλανδοί όμως δεν παρασύρθηκαν από αυτό το γενικό κλίμα ελευθεριότητας. Το είδαν ως επιπλέον μέτρο προφύλαξης. Όχι μόνο για τον κορονοϊό, αλλά γενικότερα. Υπάρχουν κι άλλες ασθένειες, προφανώς. Κι ύστερα το να προσέχεις για να έχεις μόνο κακό δεν είναι.
«Αν και 1% μειώσουμε τις πιθανότητες να μην αρρωστήσει ένας αθλητής μας και άρα να έχουμε περισσότερες πιθανότητες για μετάλλιο, τότε αξίζει τον κόπο. Είναι το ίδιο με την ενυδάτωση, τον ύπνο, το φαγητό, Οι λεπτομέρειες κάνουν τη διαφορά», όπως εξήγησε μέλος της αποστολής των «Οράνιε» στους New York Times.
Δεν είναι πως οι άλλες αποστολές τα άφησαν όλα στην τύχη τους. Μεγάλες χώρες όπως οι ΗΠΑ και η Μεγάλη Βρετανία έδωσαν συγκεκριμένες κατευθύνσεις – συμβουλές προστασίας στους αθλητές τους, έχουν μαζί τους εξειδικευμένους γιατρούς για παν ενδεχόμενο. Αλλά γενικά η φάση είναι «έχουμε γυρίσει σελίδα». Πολλοί αθλητές όταν ρωτιούνται για την Covid αντιδρούν με απορία, κάπως σαν «ακόμα με αυτό ασχολείστε;».
Μόνο που το ότι κάποιος δεν θέλει να μιλάει για κάτι, δεν συνεπάγεται πως αυτό δεν υπάρχει. Ο κορονοϊός συνεχίζει να είναι έντονα παρών στις ζωές μας. Και σε αρκετές περιπτώσεις, στους πιο ευάλωτους ειδικά, δυνητικά πολύ επικίνδυνος. Λίγο προσοχή δεν βλάπτει, συνεπώς. Κάθε άλλο.
