Ο τουρισμός είναι η βαριά μας βιομηχανία, η με διαφορά μεγαλύτερη πηγή εσόδων για τη χώρα. Και τι κάνουμε εμείς; Πώς τον αντιμετωπίζουμε; Σαν την κότα που γεννά χρυσά αυγά και «δεν βαριέσαι μωρέ, πάντα έτσι θα ‘ναι με αυτούς τους “χαζοτουρίστες”». Αδικούμε σίγουρα τους καλούς επαγγελματίες έτσι, αλλά αυτοί είναι οι πρώτοι που πρέπει να εξεγείρονται βλέποντας εικόνες όπως αυτές που είδαμε στον Μπάλο Χανίων.
Το θέμα ανέδειξαν τοπικά ΜΜΕ της Κρήτης και το θέαμα είναι ντροπιαστικό. Οι άνθρωποι στοιβαγμένοι, σαν ψάρια που πιάστηκαν σε δίχτυ μας ήρθε ο παραλληλισμός, να περιμένουν να αποβιβαστούν από το πλοίο που τους πάει στην παραλία, απευθείας στη θάλασσα. Επειδή δεν υπάρχει μια πλωτή εξέδρα να κατεβούν.
«Πρέπει οι άνθρωποι να περπατήσουν στο νερό μέχρι το λαιμό για να φτάσουν στην άκρη της θάλασσας. Τα μεγάλα σε ηλικία άτομα είναι αδύνατον να περπατήσουν», είπε μια τουρίστρια και πρόσθεσε: «Οι περισσότεροι έμειναν στο πλοίο από φόβο. Μόνο καμιά 40αρια άτομα κατέβηκαν και όλοι γύρισαν πίσω θυμωμένοι και απογοητευμένοι».
Πλωτή εξέδρα δεν έχει μπει στην περιοχή, με υπουργική απόφαση, για να προστατευθεί το φυσικό τοπίο. Βλέποντας όμως τι γίνεται, οι αρμόδιοι ανακάλεσαν. Μόνο που ακόμα δεν έχει τοποθετηθεί το οτιδήποτε και οι τουρίστες… ζουν το μύθο τους. Επίσης είναι λογικό ένα τόσο μεγάλο σκάφος να πλησιάζει τόσο κοντά στην ακτή;
Έτσι όπως (δεν) πάει η δουλειά, με την ακρίβεια να σαρώνει τα πάντα (πάει δηλαδή το συγκριτικό μας πλεονέκτημα πως ήμασταν φτηνοί), και με πολλούς επαγγελματίες του χώρου να δρουν με λογική του παραλόγου «όσα φάμε και όσα πιούμε», αυτό το καράβι, που τώρα μεταφέρει 800 – 900 άτομα, σε λίγα χρόνια θα ‘ναι άδειο και έρημο. Το ίδιο και πολλά ακόμη παρόμοια σκάφη, και πολλά ξενοδοχεία, εστιατόρια, ενοικιαζόμενα και πάει λέγοντας. Και κανείς δεν θα δικαιούται να πει τότε πως πέφτει από τα σύννεφα…
*Οι φωτογραφίες είναι από το e-kissamos
