Στο εξωτερικό δοκιμάζουν την 4ήμερη εργασία, με εξαιρετικά ως τώρα και πολύ υποσχόμενα αποτελέσματα για όλους, εταιρείες και εργαζόμενους. Χωρίς να τους κόβουν λεφτά, έτσι; Και εμείς τι κάνουμε; Το βλέπουμε και ως το πιο… υποανάπτυκτο κράτους του προηγμένου κατά τα άλλα κόσμου, κάνουμε το ακριβώς αντίθετο. Το ανεβάζουμε στις 6 μέρες. Συγχαρητήρια στους αρμόδιους, υπάρχει πάντα και το 7ήμερο, μετά τερματίζει (μάλλον…).
ΟΚ, θα ακούσουμε ως δικαιολογία τα «είναι προαιρετικό», «το 5ήμερο προστατεύεται», «μόνο όποιος θέλει θα δουλεύει 6 μέρες και μάλιστα θα παίρνει περισσότερα χρήματα» και άλλα τέτοια επικοινωνιακά. Δεν λέμε, κάπου μπορεί και να ισχύσουν κιόλας. Στις μεγαλύτερες και σοβαρότερες εταιρείες που συνήθως ελέγχονται αυτά, εξονυχιστικά.
Εργασία και… όχι χαρά
Επί της ουσίας όμως, μόλις άνοιξε ο δρόμος για… welcome to the jungle. Στην Ελλάδα ζούμε, δεν είναι σωστό να δουλευόμαστε μεταξύ μας (μόνο να δουλεύουμε, καταπώς φαίνεται). Οι (κακοί) εργοδότες μόλις απέκτησαν πάτημα να ισχυροποιήσουν τη θέση εξουσίας απέναντι στους υφιστάμενούς τους, τα φαινόμενα ασυδοσίας και αυθαιρεσίας παίρνουν πια και νομική υπόσταση.
Για το πλήρες της αφήγησης, ο νέος νόμος θέτει σε εφαρμογή για Δημόσιο, ΔΕΚΟ, τράπεζες και ιδιωτικό τομέα την 6η μέρα εργασίας για τις επιχειρήσεις, τους οργανισμούς και τις εκμεταλλεύσεις συνεχούς λειτουργίας, που εφαρμόζουν σύστημα πενθήμερης εβδομαδιαίας εργασίας, με τους εργαζόμενους να αμείβονται επιπλέον για την 6η μέρα με το 40% του ημερομισθίου και το 115% αν είναι αργία. Θα τεθεί σε εφαρμογή από 1/7/2024.
