Άντε και επειδή θέλουμε να είμαστε επιεικείς, ας το προσεγγίσουμε αρχικά έτσι: Δικαίωμα σε μια άτυχη στιγμή έχουν όλοι. Το θέμα είναι τι κάνεις όταν καταλάβεις πως έκανες «πατάτα». Ανακαλείς; Ή επιμένεις; Στην περίπτωση της Λίνας Κλείτου, η απάντηση γέρνει μονόμπαντα προς το δεύτερο. Δυστυχώς.
Η δημοσιογράφος θέλησε να βάλει στο στόχαστρό της τις φοιτητικές κινητοποιήσεις, τις διαδηλώσεις κατά των ιδιωτικών πανεπιστημίων. Στο πλαίσιο αυτό ανέβασε μια φωτό που στα μάτια της ενίσχυε το σκοπό της. Είδε έναν αναλογικά μεγάλο σε ηλικία άνθρωπο να κρατάει ένα πλακάτ στη διαδήλωση με σύνθημα «Ακούστε καλά τι λένε οι φοιτητές: Θέλουμε δημόσιες και δωρεάν σπουδές» και έκρινε σκόπιμο να γράψει το εξής στο Twitter:
«Καλύτερη διαφήμιση υπέρ των Ιδιωτικών ΑΕΙ από αυτή που κάνει ο τυπάκος με το κατσιασμένο επαναστατικό μαλλί, δεν θα μπορούσε να γίνει. Όλη η αποτυχία του προοδευτικού σκοταδισμού, σε μια εικόνα».
Χωρίς καν να ξέρεις τίποτα άλλο, είναι ένα σχόλιο από μόνο του προσβλητικό και αγενές. Αυθαίρετο όσο δεν παίρνει άλλο, για τον εντυπωσιασμό και τα favs στο μικρόκοσμο του echo chamber.
Γίνεται πολύ πιο άσχημο όταν μαθαίνεις ποιος είναι ο κατά τη Λίνα Κλείτου «τυπάκος με το κατσιασμένο επαναστατικό μαλλί». Πρόκειται για τον Γιάννη Μάγγο, πατέρα του Βαγγέλη Μάγγου, που άφησε την τελευταία του πνοή από πνευμονικό οίδημα το 2020, ένα μήνα αφότου έπεσε θύμα αστυνομικής βίας.
Αυτός ο άνθρωπος, παρά το πόνο της απώλειας, παρά το βαρύ πένθος, βρήκε τη δύναμη να διεκδικήσει ένα καλύτερο μέλλον, όπως αυτός το νιώθει, για τα νέα παιδιά. Με αξιοπρέπεια, με στάση ζωής που υπερβαίνει το «εγώ» και γίνεται η πεμπτουσία του «εμείς». Με μια δύναμη ψυχής που ελάχιστοι εκεί έξω διαθέτουν.
Κι όμως, η Λίνα Κλείτου αυτόν τον άνθρωπο βρήκε να βάλει στο μάτι. Δικαιούται, προφανώς, να έχει ό,τι άποψη θέλει και να την εκφράζει. Δεν δικαιούται όμως να προσβάλλει από την εμφάνιση και μόνο. Πόσο μάλλον κάποιον που έχει βιώσει αυτά που έχει περάσει ο Γιάννης Μάγγος.
Και ΟΚ, να δεχτούμε πως δεν ήξερε. Όταν έμαθε, γιατί επέμεινε; Επειδή της επιτέθηκαν κατά κύματα από την αντίθετη (ιδεολογικά) πλευρά στα social media; Ένα «συγνώμη» αν έλεγε, θα μπορούσε ενδεχομένως και να το μαζέψει το ντροπιαστικό σχόλιο που σε πρώτη φάση έκανε. Αλλά η επιμονή το έκανε ακόμα χειρότερο – τελικά, γινόταν. Κρίμα. Για το άδικο, δεν το συζητάμε καν.
Γιατί μπορεί η κύρια Κλείτου να ισχυρίζεται πως η κριτική της ήταν καθαρά πολιτική, αλλά πραγματικά απορούμε τι το πολιτικό έχει το «τυπάκος με κατσιασμένο επαναστατικό μαλλί». Και βεβαίως, τον επέλεξε ως φωτογραφία επειδή ήθελε να προτάξει το ότι αποδοκιμάζει την έννοια «αιώνιος φοιτητής» και στα μάτια της εξυπηρετούσε το αφήγημά της, όχι γι’ αυτό που έγραφε το πλακάτ – μην λέμε ό,τι θέλουμε.
