Πώς είχαν στο μυαλό τους οι απ’ έξω όσους ψήφισαν τον Ντόναλντ Τραμπ και του έδωσαν μια δεύτερη θητεία στο Λευκό Οίκο; Σε πολλές περίπτωσεις, ως ανθρώπους με υπερσυντηρητική ιδεολογία, που δεν βλέπουν με καλό μάτι κανέναν μετανάστη, χαμηλού μορφωτικού (ενδεχομένως και νοητικού) επιπέδου, πρόθυμους να χάψουν παραμύθια και να τους χαϊδεύουν τα αυτιά. Στη χειρότερη περίπτωση, ως ακραία ομοφοβικούς φασίστες, ψέκες που ακολουθούν θεωρίες συνωμοσίας, έχουν στο σπίτι τους καμιά δεκαριά όπλα ο καθένας, εγωιστικά και εγωπαθικά τομάρια με καουμπόικα καπέλα και νοοτροπία γελαδάρη, που νοιάζονται μόνο για την πάρτη τους και όχι για ολόκληρο τον κόσμο.
Προφανώς υπάρχουν και τέτοιοι ανάμεσά τους. Πλην όμως, η πλειοψηφία των 70+ εκατομμυρίων ανθρώπων που επέλεξαν τον Ντόναλντ Τραμπ δεν είναι έτσι. Η Αμερική δεν είναι μόνο αυτή που βλέπουμε στα «Φιλαράκια», αλλά και μόνοι τους οι γελαδάρηδες του Αϊνταχο και του Ουαϊόμινγκ και οι ψέκες του Τέξας δεν φτάνουν για να βγάλουν πρόεδρο.
Μια μεταμεσονύκτια (ώρα Ελλάδας) συνομιλία με τον Τόμι, έναν Έλληνα δεύτερης γενιάς που ζει στις πολιτείες των Μεγάλων Λιμνών (που τελικά έγειραν και την πλάστιγγα υπέρ του Τραμπ), ακριβώς την στιγμή που φάνηκε ότι θα έπαιρνε την εξουσία, έχει ενδιαφέρον. Πολύ δε περισσότερο επειδή ο Τόμι ψήφισε Τραμπ, όπως και όλη του η οικογένεια.
Γιατί το έκανε; Πίστεψε σε μεγάλα λόγια περί ανάκαμψης της οικονομίας; Δεν άντεξε το αγκάλιασμα των Δημοκρατικών στη woke κουλτούρα; Εμπιστεύθηκε τα αντρικά χέρια αντί για τα γυναικεία; Έκλεισε τα μάτια στην απαγόρευση των αμβλώσεων, στις απελάσεις, στα χονδροειδή ψέματα ότι οι μετανάστες τρώνε σκύλους; Δεν έπαιξε καθόλου ρόλο η σχέση του με την Ελλάδα και οι κίνδυνοι που μπορεί να απορρέουν απ’ αυτή την εξέλιξη, δηλαδή τα κολλητιλίκια του με τον Ερντογάν; Δεν μέτρησε καθόλου ότι ο Τραμπ είναι ένας καταδικασμένος από το νόμο, εκκρεμούν κατηγορίες εναντίον του, χώρια ότι είναι και άπιστος;
Η διπλανή πόρτα έφερε τον Τραμπ
Να το ξεκαθαρίσουμε, όσο γίνεται. Δεν πρόκειται για… ξέπλυμα. Για εμάς, η επιλογή του Τραμπ θα εξακολουθήσει να παραμείνει από λανθασμένη και ως αδιανόητη. Πήραμε, όμως, την άδειά του να κοινοποιήσουμε τη συνομιλία μας, όχι για κάτι άλλο, αλλά για να δείξουμε ότι τον Τραμπ τον έφεραν στην εξουσία όχι οι γελαδάρηδες και οι ψέκες, αλλά άνθρωποι της διπλανής πόρτας. Που’ χουν τα δικά τους επιχειρήματα για να υπερασπιστούν την επιλογή τους. Σωστά ή λανθασμένα, ο καθένας κρίνει.
Πολύ θα ήθελα να μάθω το βασικό κριτήριο που κάποιος ψηφίζει Τραμπ. Τι είναι αυτό που μέτρησε πάνω απ’ όλα;
«Οι φόροι. Το ξέρεις ότι ο Μπάιντεν, η Χάρις δηλαδή, είχε δεσμευτεί να αυξήσει τον ελάχιστο φόρο για τις εταιρείες από το 15% στο 21%; Αυτό νομίζω ότι τον έφαγε. Εμένα η επιχείρησή μου (σ.σ. ασχολείται με βαφές εξωτερικών και εσωτερικών χώρων, κυρίως μεγάλων κτιρίων) θα είχε γερό πλήγμα. Υπήρχαν και κάποιες πληροφορίες ότι θα διπλασιαζόταν ο φόρος για τις πολυεθνικές που μετεγκαταστάθηκαν στο εξωτερικό. Το χρέος δεν είναι μόνο ένα νούμερο. Ο κόσμος είχε απογοητευθεί από τον Μπάιντεν και είδε τη Χάρις ως συνέχειά του. Ότι θα συνεχίσει να ασχολείται με το εξωτερικό και θέματα άσχετα, που δεν επηρεάζουν τον μέσο Αμερικανό, και θα βυθίσει ακόμα περισσότερο την οικονομία».
Δηλαδή τόσο καλά περνούσατε στην τετραετία Τραμπ που τον αναπολείτε; Και στο κάτω-κάτω αν έβαζε παραπάνω φόρους η Χάρις, θα τους έβαζε για την βελτίωση της δημόσιας εκπαίδευσης και του Medicare. Διαφωνείς με το δημόσιο σύστημα υγείας;
«Δεν διαφωνώ, αλλά τα πράγματα στις ΗΠΑ είναι διαφορετικά απ’ ότι στην Ελλάδα. Το Medicare έχει τη βάση του στο Obamacare και στους απ’ έξω φαίνεται ως κάτι επαναστατικό, όμως στην ουσία λίγοι ήταν οι άνθρωποι που το χρησιμοποίησαν. Και όχι, δεν ήταν εύκολα τα πράγματα στην προηγούμενη τετραετία του Τραμπ για κανέναν, αλλά με τις τελευταίες εξαγγελίες δεν πήγαινε άλλο. Προσωπικά ξέρω ότι ο Τραμπ δύσκολα θα κάνει αυτά που λέει στην οικονομία. Μακάρι να τα κάνει, αλλά αμφιβάλλω. Σ’ αυτό το θέμα ψήφισα γιατί θέλαμε τουλάχιστον να παραμείνουμε στα ίδια και να μην χειροτερέψουν τα οικονομικά μας».
Για τους μετανάστες και τις εξαγγελίες του Τραμπ για απελάσεις τι λες; Εσύ, που ο πατέρας σου πήγε φτωχός στις ΗΠΑ, μετανάστης, είσαι υπέρ των απελάσεων τώρα;
«Σ’ αυτό το θέμα να σου πω τι ισχύει. Η λέξη «μετανάστης» (immigrant) έχει γίνει συνώνυμη του εγκληματίας. Συνεχώς υπάρχουν ειδήσεις στην τηλεόραση για φόνους, βιασμούς και κάθε λογής έγκλημα. Εδώ που είμαστε εμείς δεν είναι άσχημα τα πράγματα, έχουμε μετανάστες στη γειτονιά μας πρώτης γενιάς που έχουν ενσωματωθεί. Νομίζω ότι αν ρωτήσεις τον καθένα που ψήφισε Τραμπ δεν θα σου πει ότι θα χαρεί να δει τον γείτονά του μετανάστη να έρχεται η αστυνομία και να τον διώχνει από τη χώρα. Αλλά κι εδώ υπάρχει μια υπερβολή. Yπάρχουν λέει 13 εκατομμύρια άνθρωποι χωρίς χαρτιά στις ΗΠΑ. Κανείς δεν ξέρει ποιοι είναι και πώς ζούνε. Οι δικοί μου οι γονείς ήλθαν στην Αμερική με χαρτιά. Τους ήξεραν οι αρχές ποιοι ήταν, αν έκαναν κάτι παράνομο θα τους έπιαναν. Σαφώς και κάποιοι παράνομοι θα υπάρχουν, η Αμερική είναι μεγάλη χώρα, αλλά 13 εκατομμύρια; Ο Αμερικανός έχει την αίσθηση ότι τα σύνορα είναι τελείως ανοιχτά, ότι δεν υπάρχει κανένας έλεγχος, κι αν συνεχιστεί αυτό θα κινδυνέψει και η δική μας θέση, που δεν έχουμε άμεσο πρόβλημα».
Αυτό το χονδροειδές ψέμα που είπε ο Τραμπ ότι υπάρχουν μετανάστες που τρώνε σκύλους κι έχουν εξαφανιστεί τα σκυλιά σε κάποιες πόλεις δεν μέτρησε καθόλου στην επιλογή σου;
«Σε πιάνω αδιάβαστο εδώ. Φυσικά και υπάρχουν άνθρωποι που τρώνε σκύλους, μετανάστες κυρίως από την Κίνα. Μας λένε κιόλας ότι το κρέας του σκύλου είναι πολύ θρεπτικό. Φυσικά ήταν υπερβολή αυτό που είπε, δεν σκοτώνουν σκύλους στο δρόμο οι μετανάστες για να τους φάνε. Γίνεται κανονικά εισαγωγή σκυλίσιου κρέατος και το προσφέρουν κάποια κινεζικά εστιατόρια με το συνθηματικό fragrant meat, δηλαδή «κρέας που μυρίζει»! Οι ξένοι που πάνε στα κινεζικά εστιατόρια το αποφεύγουν γιατί ο τίτλος του πιάτου τους απωθεί. Αλλά οι Κινέζοι που τους αρέσει το τρώνε. Νομίζω ότι το είπε εκεί για να δείξει την πολιτιστική διαφορά που έχουν οι Αμερικανοί από τους μετανάστες, όχι για να φοβίσει τους φιλόζωους ότι θα εξαφανιστούν οι σκύλοι επειδή θα τους σκοτώνουν για να τους φάνε».
Κι αυτός ο αντιπρόεδρος που είπε όλες τις γυναίκες που ψηφίζουν Δημοκρατικούς «ανέραστες κυρίες με γάτες»; Δεν τις προσβάλει τις γυναίκες μια τέτοια δήλωση;
«Ο Βανς είχε κάτι στο μυαλό του όταν το έλεγε αυτό. Στόχος του δεν ήταν ούτε οι ανέραστες κυρίες, ούτε οι γάτες. Ήθελε να δείξει ότι οι Ρεπουμπλικάνοι είναι πιο πολύ υπέρ της οικογένειας και οι Δημοκρατικοί έχουν άλλες, πιο χαλαρές απόψεις σ’ αυτό το θέμα. Νομίζω εδώ έκαναν λάθος οι Δημοκρατικοί ως καμπάνια. Την πήραν αυτή τη δήλωση και προσπάθησαν να την εκμεταλλευθούν. Μέχρι και η Τέιλορ Σουίφτ έκανε δήλωση με μια γάτα στην αγκαλιά της. Όπως ξέρεις κι εσύ, η οικογένεια είναι ιερό πράγμα για τους περισσότερους Αμερικανούς. Ανεξάρτητα αν είναι λευκοί ή μαύροι, πλούσιοι ή φτωχοί ή μετανάστες. Εδώ έκαναν λάθος οι Δημοκρατικοί. Πέρασαν ως υποστηρικτές των χαλαρών δεσμών. Και τελικά η Τέιλορ Σουίφτ, που είχαν ποντάρει πάνω της πολλά, δεν έφερε τόσους ψηφοφόρους στους Δημοκρατικούς, όσους περίμεναν. Οι νέες Αμερικανίδες ψήφισαν πολύ λιγότερο από την προηγούμενη φορά, το άκουσα πριν λίγο στο NBC».
Το θέμα των αμβλώσεων, πάντως, και της απαγόρευσής τους, τις γυναίκες τις προσβάλλει.
«Εδώ συμφωνώ. Δεν είναι σωστό μέτρο και νομίζω στις κατά τόπους ψηφοφορίες στις πολιτείες δεν θα περάσει. Οι γυναίκες έχουν το δικαίωμα να κάνουν ό,τι θέλουν. Χριστιανός είμαι κι εγώ, αλλά νομίζω το’ χει ξεπεράσει η κοινωνία αυτό. Στους ψηφοφόρους του Τραμπ, πάντως, να ξέρεις, αυτό το θέμα μπορεί να’ ταν και το τελευταίο σε ενδιαφέρον. Δηλαδή νομίζουμε ότι και να το υποστηρίξει, δεν θα του περάσει από τις πολιτείες».
Ο γενικότερος χαρακτήρας που’ χει δείξει ο Τραμπ δεν σε προβληματίζει; Ότι είναι καταδικασμένος, ότι έχει εκκρεμείς κατηγορίες, ότι δεν προσέχει απόρρητα έγγραφα και βάζει σε κίνδυνο την ασφάλεια της χώρας, ότι είναι άπιστος στη γυναίκα του; Δεν παίζει κανένα ρόλο αυτό;
«Νομίζω ότι ειδικά οι άνδρες δείχνουν μια ανοχή σ’ αυτά. Κακή νοοτροπία είναι αυτή, αλλά όταν μιλάμε μεταξύ μας λέμε ότι αν μπορείς να κλέψεις το κράτος χωρίς να σε καταλάβουν, κάνε το, γιατί κι αυτοί σε κλέβουν και το καταλαβαίνεις. Κανείς δεν ασχολείται με το αν έχει καταδικαστεί για φοροδιαφυγή. Όλοι οι μεγάλοι, αν μπορούν, το ίδιο κάνουν. Για τα απόρρητα έγγραφα λένε ότι του τη στήσανε, ότι δεν ήταν τόσο σημαντικά αυτά που βρέθηκαν στη Φλόριντα, δεν ξέρω. Και μ’ αυτό πάντως το θέμα δεν ασχολείται κανείς. Όπως και για τις απιστίες του. Μήπως κι ο Κλίντον δεν τα’ κανε, μέσα στο Λευκό Οίκο; Δεν είμαστε πια στις εποχές που σ’ έπιαναν με κατεβασμένα τα παντελόνια και καταστρεφόταν η καριέρα σου σαν πολιτικός. Καλώς, κακώς, έτσι είναι».
Το γεγονός ότι ο Τραμπ είναι άνδρας και η Χάρις γυναίκα σε επηρέασε; Αν οι Δημοκρατικοί είχαν επιλέξει άνδρα αντί για την Χάρις για να είναι υποψήφιος αντί του Μπάιντεν, θα το σκεφτόσουν να τον ψηφίσεις;
«Προσωπικά, καθόλου. Πιστεύω ότι είναι συγκυρία ότι ο Τραμπ νίκησε δύο γυναίκες για να γίνει πρόεδρος. Υπάρχουν γυναίκες κυβερνήτες, γερουσιαστές, γενικά δε νομίζω ότι ο μέσος Αμερικανός τις θεωρεί αδύναμες και τον Τραμπ δυναμικό. Ήταν περισσότερο θέμα τι έλεγαν, όχι ποιος το έλεγε. Ακόμα κι ένας άνδρας να έλεγε αυτά που έλεγε η Χάρις, θα έχανε. Αν θες τη γνώμη μου, είμαι σίγουρος ότι θα έχανε και με μεγαλύτερη διαφορά».
Αυτή η επιλογή στον Τραμπ δεν συνεπάγεται κι ένα μήνυμα ότι η Αμερική θέλει να μείνει στο καβούκι της και να μην ασχολείται καθόλου με τον κόσμο; Για παράδειγμα, το ότι θέλει να σταματήσει τον πόλεμο στην Ουκρανία πάση θυσία, ακόμα και με παγίωση της κατάστασης, να αλλάξουν δηλαδή τα σύνορα, δεν καταλαβαίνετε πόσο σημαντικό είναι;
«Οι Αμερικανοί έχουμε την αίσθηση ότι δεν κινδυνεύουμε από κανέναν. Αυτό μας είπαν όλοι, από την 11η Σεπτεμβρίου 2001 και μετά. Ότι δεν θα ξανασυμβεί ποτέ κάτι τέτοιο. Οπότε τους πολέμους τους βλέπουμε σαν κάτι μακρινό. Οι περισσότεροι θέλουν η Αμερική να παίξει ένα ρόλο δίκαιο, αλλά όχι σε βάρος της ευημερίας των Αμερικανών. Δεν ξέρω αν αυτό σημαίνει να μπεις στο καβούκι σου. Είπα και προηγουμένως ότι υπήρχε η αίσθηση με τον Μπάιντεν ότι ενδιαφερόταν περισσότερο για τα έξω και όχι για τα μέσα. Τώρα αυτό θα αντιστραφεί. Οι περισσότεροι ψηφοφόροι του Τραμπ δεν συμπαθούν καθόλου τον Πούτιν, ειδικά οι μεγαλύτεροι σε ηλικία. Αλλά δεν θα έβγαζαν από την τσέπη τους ούτε ένα σεντ για να δώσουν σε μια καμπάνια για να αγοραστούν όπλα και να δοθούν όπλα στην Ουκρανία. Όλα αυτά γίνονται πολύ μακριά από εμάς και δεν επηρεάζουν τη ζωή μας».
Ναι, αλλά την Ελλάδα την επηρεάζουν. Ο αναθεωρητισμός δεν είναι καλό πράγμα όταν επιβραβεύεται. Κι απέναντί μας εμείς έχουμε τον Ερντογάν, που μιμείται τον Πούτιν και αποκαλεί τον Τραμπ φίλο του. Δεν είναι επικίνδυνο για μας αυτό, να στέλνει η Αμερική το μήνυμα ότι ο δυνατός μπορεί να αλλάζει τα σύνορα και να μην κουνιέται φύλλο;
«Δηλαδή ο Μητσοτάκης δεν αποκαλεί τον Τραμπ φίλο του; Κι ο Τραμπ, όταν δει τον Ερντογάν, φίλο θα τον πει, και τον Μητσοτάκη επίσης. Το ξέρεις ότι στην Αμερική η εξωτερική πολιτική δεν είναι φιλίες. Επειδή λέει ότι είναι φίλος του Τραμπ ο Ερντογάν, θα ευνοήσει την Τουρκία αντί της Ελλάδας; Νομίζω ότι ο Ερντογάν επίτηδες υπενθύμισε στον Τραμπ ότι είναι φίλοι, γιατί έχει δυσκολίες. Ο Τραμπ είναι πολύ περισσότερο φίλος με τον Νετανιάχου, ενώ ο Ερντογάν κατηγορεί το Ισραήλ και υμνεί τη Χαμάς. Μ’ αυτό πώς θα ξεμπερδέψει; Και επίσης έχει αφήσει υπονοούμενα για τη δημιουργία κουρδικού κράτους, στο βόρειο Ιράκ και τη βόρεια Συρία. Γι’ αυτό τι λέει ο Ερντογάν; Όχι, δεν σκέφτηκα ότι με την ψήφο μου κάνω κακό στην Ελλάδα. Όσο η Ελλάδα είναι χρήσιμη για τις ΗΠΑ, όπως και κάθε άλλο κράτος, θα έχει καλές σχέσεις. Δεν εξαρτάται αυτό από τη συμπάθεια».
Δηλαδή για να καταλάβω και να τελειώνουμε, η επιλογή του Τραμπ πέρασε στην Αμερική ως μια συμβατική επιλογή Ρεπουμπλικάνου υποψήφιου, που θα τα κάνει όλα καλά, ό,τι χάλασαν οι Δημοκρατικοί.
«Έχεις να επιλέξεις μεταξύ δύο. Καταλαβαίνω ότι ο Τραμπ για πολλούς εκτός Αμερικής παρουσιάζεται ως ένα παρανοϊκό τέρας. Οι Αμερικανοί που τον ψήφισαν δεν τον είδαν έτσι. Σίγουρα δεν περιμένω να τα κάνει όλα καλά, αλλά βάζω προτεραιότητες. Να μην μου δυσκολέψει περισσότερο τα οικονομικά, αυτό ζητούσα εγώ, και νομίζω πάρα πολλοί άλλοι σαν κι εμένα. Η Αμερική νομίζω ότι ψήφισε με βάση τον τραπεζικό της λογαριασμό πάνω απ’ όλα».
Πάμε τώρα να δούμε όμως και την άλλη πλευρά, γιατί το πως έβλεπε ένας τέτοιος ψηφορόρος τον Τραμπ δεν σημαίνει πως ήταν κι έτσι ακριβώς η πραγματικότητα
1. “Οι φόροι ήταν το βασικό κριτήριο. Η Χάρις θα αύξανε τους φόρους.”
Αντίλογος:
Η φορολογική πολιτική της κυβέρνησης Μπάιντεν-Χάρις είχε στόχο να επιβαρύνει περισσότερο τις μεγάλες επιχειρήσεις και τους πολύ πλούσιους, προκειμένου να χρηματοδοτήσει τη δημόσια υγεία, την εκπαίδευση και τις υποδομές. Αυτό το μέτρο θα επηρέαζε λιγότερο τις μικρές επιχειρήσεις όπως τη δική σου. Από την άλλη, η φοροαπαλλαγή του Τραμπ ευνόησε κυρίως τις μεγάλες πολυεθνικές και το 1%, ενώ οι εργαζόμενοι της μεσαίας τάξης δεν είδαν σημαντικές αυξήσεις στο εισόδημά τους. Η σύνδεση των φόρων με τη «χειροτέρευση της οικονομίας» είναι αβάσιμη, καθώς τα μεγάλα κοινωνικά προγράμματα όπως το Medicare ενισχύουν την οικονομική σταθερότητα μακροπρόθεσμα.
Παγκόσμιως η καραντίνα προκάλεσε οικονομικά προβλήματα σε όλες τις χώρες του κόσμου, και όταν στο Bloomberg το 2020 είχαν ρωτήσει αρκετούς από τους σημαντικότερους οικονομολόγους τι πιθανότητες υπήρχαν ο Μπάιντεν να μειώσει τον πληθωρισμό σε προ-Covid επίπεδα, οι απαντήσεις απ’ όλους ήταν “0%”. Ο Μπάιντεν τα κατάφερε, αλλά όπως συμβαίνει πάντα σε μεγάλες περιόδους δυσκολιών, οι άνθρωποι θυμούνται το μεγαλύτερο μέρος του διαστήματος που τα πράγματα ήταν δύσκολα, κι όχι το τέλος που μπορεί να ήταν καλύτερα. Αυτό είναι απλά ανθρώπινη λειτουργία, δεν μπορείς να κατηγορήσεις τον κόσμο “γιατί νιώθει έτσι” προφανώς.
2. “Το Medicare δεν λειτουργεί όπως νομίζουν οι Ευρωπαίοι.”
Αντίλογος:
Παρόλο που το Medicare και το Obamacare έχουν προβλήματα, έδωσαν πρόσβαση σε εκατομμύρια Αμερικανούς στη δημόσια υγεία. Το να υποστηρίζεις ότι «λίγοι το χρησιμοποίησαν» είναι ανακριβές, καθώς το Affordable Care Act μείωσε σημαντικά τον αριθμό των ανασφάλιστων. Η πολιτική του Τραμπ αντί να επεκτείνει το σύστημα, έκανε συνεχείς προσπάθειες να το καταργήσει χωρίς να παρουσιάσει βιώσιμη εναλλακτική.
3. “Η λέξη μετανάστης έχει γίνει συνώνυμη με τον εγκληματία.”
Αντίλογος:
Η δαιμονοποίηση των μεταναστών βασίζεται περισσότερο σε ρητορική παρά σε γεγονότα. Οι έρευνες δείχνουν ότι οι μετανάστες είναι λιγότερο πιθανό να διαπράξουν εγκλήματα από τους ντόπιους. Η γενίκευση αυτή ενισχύει στερεότυπα και αγνοεί τη συμβολή των μεταναστών στην οικονομία και την κοινωνία. Οι 13 εκατομμύρια «χωρίς χαρτιά» είναι στην πλειοψηφία τους εργαζόμενοι που ζουν χρόνια στις ΗΠΑ, χωρίς καμία πρόθεση εγκληματικότητας.
4. “Φυσικά υπάρχουν άνθρωποι που τρώνε σκύλους.”
Αντίλογος:
Η δήλωση του Τραμπ ήταν ξεκάθαρα προπαγανδιστική. Το φαγητό σκύλων είναι εξαιρετικά σπάνιο στις ΗΠΑ, ενώ η εισαγωγή τέτοιων τροφίμων είναι παράνομη. Τέτοιες δηλώσεις ενισχύουν την ξενοφοβία και προσβάλλουν ολόκληρες κοινότητες χωρίς καμία αποδεδειγμένη βάση. Αλλά αυτή είναι ακόμα μια απόδειξη πως τα bubbles ενημέρωσης από “ανεξάρτητες πηγές” και λοιπούς τσαρλατάνους (κι υπάρχουν εκατομμύρια τέτοιοι, ειδικά στην συντηρητική πλευρά των ΗΠΑ) κι η απαξίωση των μεγάλων ΜΜΕ στην Αμερική και παγκοσμίως, απλά ενισχύει την παραπληροφόρηση και τις δεισιδαιμονίες.
5. “Η Χάρις έχασε γιατί οι Δημοκρατικοί δεν υποστηρίζουν την οικογένεια.”
Αντίλογος:
Η ρητορική ότι οι Δημοκρατικοί «δεν υποστηρίζουν την οικογένεια» είναι πολιτική διαστρέβλωση. Προγράμματα όπως η άδεια μητρότητας, η παιδική φροντίδα και οι αυξημένοι μισθοί για εκπαιδευτικούς, που προωθούν οι Δημοκρατικοί, ευνοούν τις οικογένειες. Οι Ρεπουμπλικάνοι συχνά επικεντρώνονται σε συμβολικές δηλώσεις χωρίς πρακτικά μέτρα που να υποστηρίζουν την καθημερινότητα των οικογενειών.
6. “Το θέμα των αμβλώσεων δεν επηρεάζει τους ψηφοφόρους του Τραμπ.”
Αντίλογος:
Η απαγόρευση των αμβλώσεων περιορίζει τα δικαιώματα των γυναικών και επηρεάζει βαθιά την κοινωνία. Η υποτίμηση του ζητήματος αποδεικνύει έλλειψη κατανόησης για το πώς τέτοια μέτρα επηρεάζουν τη ζωή εκατομμυρίων. Οι επιπτώσεις δεν περιορίζονται μόνο στις γυναίκες, αλλά αγγίζουν και τις οικογένειες που αντιμετωπίζουν οικονομικές ή ιατρικές δυσκολίες.
7. “Η εξωτερική πολιτική δεν επηρεάζεται από φιλίες.”
Αντίλογος:
Η εξωτερική πολιτική επηρεάζεται από τις προσωπικές σχέσεις, ιδιαίτερα όταν πρόκειται για ηγέτες όπως ο Τραμπ. Η σχέση του με τον Ερντογάν είχε άμεσες συνέπειες για την Ελλάδα, όπως η αδυναμία λήψης μέτρων για τις τουρκικές παραβιάσεις στο Αιγαίο. Η φιλική προσέγγιση με αυταρχικούς ηγέτες υπονομεύει τις συμμαχίες με χώρες όπως η Ελλάδα και η ΕΕ.
Στην διπλωματία διδάσκεται εδώ και χρόνια η “διπλωματία των γαμπρών”, που είναι ακριβώς αυτό. Η διαπλοκή μέσω προσωπικών σχέσεων, με ηγέτες άλλων κρατών. Θυμάστε πως λεγόταν το σχέδιο της πρώτης προεδρίας Τραμπ για τη συμφωνία Ισραήλ – Παλαιστίνης που δεν υπέγραψαν οι Παλαιστίνιοι (λογικότατα, αφού δεν λάμβανε υπόψιν του σχεδόν κανένα ψήφισμα του ΟΗΕ για το θέμα); Σχέδιο “Κούσνερ”. Του συζύγου της κόρης του Τραμπ δηλαδή.
8. “Η Αμερική δεν κινδυνεύει και οι πόλεμοι δεν μας αφορούν.”
Αντίλογος:
Η απομονωτική πολιτική είναι επικίνδυνη. Ο πόλεμος στην Ουκρανία είναι κρίσιμος για τη διατήρηση του διεθνούς δικαίου. Όταν μια υπερδύναμη όπως οι ΗΠΑ δείχνει αδιαφορία, δίνει το μήνυμα ότι ο αναθεωρητισμός και η καταπάτηση συνόρων είναι ανεκτά. Αυτό ενθαρρύνει χώρες όπως η Τουρκία να υιοθετούν παρόμοιες τακτικές, θέτοντας σε κίνδυνο χώρες όπως η Ελλάδα.
Σε συνέχεια και της επικινδυνότητας του “άσχετου” και αδιάφορου για την διεθνή κοινότητα Τραμπ, υπήρξε εκείνη η τραγική στιγμή, που ο Ερντογάν τον είχε καλέσει στο τηλέφωνο ενώ ο Τραμπ έπαιζε γκολφ, και του παραπονέθηκε για “κάτι Κούρδους στη Συρία” που τον “εμπόδιζαν”, κι ο Τραμπ του έδωσε την άδεια “να κάνει ό,τι θέλει”. Και έτσι κάπως, σε μια στιγμή, οι Κούρδοι του βόρειου Ιράκ και της Συρίας, ένα από τα πιο δυνατά “χαρτιά” των ΗΠΑ και του Ισραήλ και της δυτικής συμμαχίας στον πόλεμο της Συρίας, έχασαν τα πάντα και Ρώσοι, Ιρανοί και Τούρκοι έφεραν τα πάνω κάτω στην Συρία και τη Μέση Ανατολή. Α, ναι, σήμερα έχουμε πόλεμο σε τέσσερις χώρες στην περιοχή, και πάμε για πέμπτη. Και τα εκατομμύρια ανθρώπων που καταστρέφονται και επηρεάζονται, τρέχουν να σωθούν στην Ευρώπη. Ναι, σίγουρα αφορούν οι πόλεμοι και τις ΗΠΑ, και το ΝΑΤΟ και τη συμμαχία και όλο τον πλανήτη. Απλά ο Τραμπ δεν νοιάζεται.
9. “Η επιλογή ήταν θέμα οικονομικής σταθερότητας.”
Αντίλογος:
Η οικονομική σταθερότητα δεν είναι μόνο αριθμοί στον τραπεζικό λογαριασμό. Η κυβέρνηση Τραμπ αύξησε το έλλειμμα με τις φοροαπαλλαγές και δεν επένδυσε σε τομείς όπως η παιδεία και η υγεία. Η εστίαση μόνο στα προσωπικά οικονομικά χωρίς κατανόηση του κοινωνικού πλαισίου οδηγεί σε επιλογές που μακροπρόθεσμα ζημιώνουν τη χώρα.
Ναι ο πληθωρισμός έχει κατακρεουργήσει τα εισοδήματα της μέσης τάξης σε Ευρώπη και Αμερική, απλά αυτό δεν οφειλόταν “στον κακό Μπάιντεν”, αλλά στην παγκόσμια οικονομία λόγω Covid. Η εκλαΐκευση και η απαξίωση πουλάνε πολύ περισσότερο και ευκολότερα από την ανάλυση, την εξήγηση και την γνώση. Κι αυτό στις ΗΠΑ θα έπρεπε να το ξέρουν πολύ καλύτερα όλοι όσοι φτιάχνουν και εξελίσσουν πολιτικές καμπάνιες. Απλά, όπως συμβαίνει πια παγκοσίως, οι τηλεοπτικοί σταρς κι όσοι παίζουν το χαρτί του “επαναστάτη” και του “αντισυστημικού” μπορούν να λένε ό,τι θέλουν, και κάποιοι θα τους πιστεύουν. Κι όταν αυτοί οι κάποιοι γίνονται μάζα, μετά θα βρεθούν μεγαλύτερες ομάδες “πρόθυμων” να τους ακολουθήσουν. Αγελική ψυχολογία 101.
