Ο Γιάννης Μπέζος είναι από τους ανθρώπους που λένε τα πράγματα με το όνομά τους και αυτή είναι η ειδοποιός διαφορά που τον κάνει να ξεχωρίζει από τους υπόλοιπους. Πολλοί λένε την άποψή τους, λίγοι την επιχειρηματολογούν. Ο ηθοποιός σε πρόσφατη συνέντευξή του αναφέρθηκε και στο επίκαιρο ζήτημα που απασχολεί την κοινωνία, αυτό δηλαδή του γάμου και της τεκνοθεσίας από ομόφυλα ζευγάρια, που έχει προκαλέσει ορυμαγδό απόψεων και, φυσικά, διχασμό. Όπως συμβαίνει σε κάθε αλλαγή, ειδικά όταν πρόκειται για την συντηρητική ελληνική κοινωνία, όπως είπε και ο ίδιος.

Έτσι ο Γιάννης Μπέζος είπε αρχικά πως «βλέπω ότι γίνεται ένας πολύ μεγάλος θόρυβος, ο οποίος αντανακλάται και στα πολιτικά, δηλαδή στο κοινοβούλιο. Το θεωρώ δεδομένο και φυσικό και δεν μπορεί να μην υπάρξουν αναταράξεις για αυτά τα πράγματα. Η ελληνική κοινωνία παραμένει συντηρητική, όπως και η τηλεόρασή μας, ακριβώς γιατί νιώθει μία ζεστασιά στη συντήρηση. Βλέπετε τις απόψεις τις επίσημες της εκκλησίας, που λένε: μα είναι δυνατόν η εκκλησία να λέει αυτό; Μα, αυτό θα πει η εκκλησία και εκφράζει μία συντηρητική πλευρά. Θα ήταν παράδοξο το να πει το ανάποδο.

Αυτό δεν σημαίνει ότι η κοινωνία πρέπει να μείνει εκεί. Βέβαια, οι αλλαγές δεν γίνονται από τη μία ώρα στην άλλη. Αν ψηφιστεί, που θα ψηφιστεί το νομοσχέδιο και το θεωρώ πολύ θετικό. Δεν είναι θέμα αν πρέπει ή όχι. Η ίδια η ζωή θα το κάνει κάποια στιγμή, αλλά για να το αποδεχτεί η κοινωνία θέλει χρόνο. Δεν πατάς ένα κουμπί και γίνονται όλοι πάρα πολύ ανοιχτοί στα πάντα. Είμαστε άνθρωποι, που έχουμε έντονα κατάλοιπα χριστιανικά κι έχουμε μία ιστορία που έχει μεγάλη σχέση με την ανατολή. Αυτά δεν λύνονται από τη μία ώρα στην άλλη. Θα υπάρχουν αναταράξεις, η κοινωνία θα αντιδρά.

Αυτό δεν σημαίνει ότι η πολιτεία πρέπει να μείνει πίσω. Να υπενθυμίσω ότι στον πολιτικό γάμο το 1982 πάλι αντιδρούσε η κοινωνία, στις ταυτότητες κ.ά. Πρέπει να κοιτάξουμε μπροστά χωρίς φόβο. Θα έλεγα ότι οι τόνοι θα πρέπει να είναι προσεκτικοί και από τις δύο πλευρές. Και από αυτούς που υπερασπίζονται το νομοσχέδιο κι από αυτούς που υπεραμύνονται μιας ηθικής παλιότερης».