Η Νατάσα Γιάμαλη κέρδισε κάτι σπάνιο για δημοσιογράφο εδώ και πολλά χρόνια, προσπαθώντας βέβαια δυναμικά, με σκληρή δουλειά και ξεκάθαρο πάθος και καθαρό βλέμμα. Να αναγνωρίζεται ως μια φωνή που δεν φοβάται να ταράξει τα νερά, να πάρει κάθε “θέμα που καίει” και να τα δώσει όπως ακριβώς περιμένει κανείς να κάνει μια δημοσιογράφος στην θέση της, σαν “καυτές πατάτες” στα χέρια κάθε ανθρώπου της εξουσίας ή της επικαιρότητας που βρίσκεται απέναντι της.

Περίμενα με πολύ ενδιαφέρον να κάνουμε μια κουβέντα, κι όχι γιατί ήταν “το πρόσωπο των ημερών”, ενόψει της νέας εκπομπής στο Mega, αλλά ακριβώς επειδή όλοι μου έλεγαν αυτό που έβλεπα και άκουγα και εγώ μιλώντας της μέχρι να κάνουμε αυτή την συνέντευξη (αυτό εδώ είναι το πρώτο μέρος της κουβέντας μας, ακολουθεί κι ένα δεύτερο εξίσου “στακάτο” και ενδιαφέρον). Πως η Νατάσα πέρα από τον ενθουσιασμό, την αγωνία και όλα αυτά τα συναισθήματα που απολύτως λογικά κατακλύζουν έναν άνθρωπο που ετοιμάζεται για ένα νέο, σημαντικό βήμα στην καριέρα του, είναι ένας από αυτούς τους καταπληκτικούς, σπάνιους στην πραγματικότητα, ανθρώπους, που η ενέργεια τους, το πάθος τους και η αλήθεια τους, λάμπουν από την αγάπη που νιώθουν γι’ αυτό που κάνουν. Στις ακόμα πιο σπάνιες περιπτώσεις λοιπόν που αυτό συμβαίνει στην δύσκολη εξίσωση που ονομάζεται δημοσιογραφία του σήμερα, κάτι τέτοιο μπορεί να λειτουργήσει σαν “φάρος” για να φωτίσει λίγο περισσότερο, λίγο μακρύτερα, αλήθειες και πλευρές της πραγματικότητας που δεν βλέπουμε “στη μεγάλη εικόνα” τόσο συχνά.

Η κουβέντα μας με την Νατάσα ήταν επικεντρωμένη στην δουλειά μας. Τη δημοσιογραφία. Του 2024. Στην Ελλάδα – κυρίως. Η Νατάσα δεν χαϊδεύει αυτιά και δεν παίζει το παιχνίδι της γρήγορης αναγνώρισης. Είναι από εκείνες τις δημοσιογράφους που επιμένουν στη βαθιά, αληθινή ενημέρωση, που ελέγχει την εξουσία, ασκεί κριτική εκεί που πονάει, και δεν φοβάται να εκθέσει την πραγματικότητα, όσο άβολη κι αν είναι.

«Η ταχύτητα σκοτώνει την αλήθεια» λέει χαρακτηριστικά, φράση που συνοψίζει την καρδιά της σύγχρονης μάχης για την ενημέρωση. «Η τεχνητή νοημοσύνη βγάζει ψεύτικες ειδήσεις τόσο καλά φτιαγμένες, που φαίνονται αληθινές» προειδοποιεί, φανερώνοντας την ευαισθησία της για το πόσο εύκολα μπορεί να παραπλανηθεί το κοινό. Η ανησυχία της για τη διαφύλαξη της αλήθειας και της διαφάνειας την κάνει να ξεχωρίζει, όχι μόνο ως δημοσιογράφος, αλλά και ως άνθρωπος με αρχές. Σε έναν χώρο όπου η έρευνα συχνά παραμερίζεται για χάρη της ταχύτητας, η Γιάμαλη επιμένει στη σημασία της ενδελεχούς ενημέρωσης, θέτοντας τις βάσεις για μια διαφορετική, πιο ουσιαστική δημοσιογραφία.

Η Νατάσα Γιάμαλη τα λέει χωρίς “γωνίες”

Στην Ελλάδα, το παιχνίδι της δημοσιογραφίας έχει σκληρύνει. Τα μέσα ψάχνουν γρήγορα και πιασάρικα θέματα για να τραβήξουν κοινό, και η έρευνα μπαίνει σε δεύτερη μοίρα. «Η δημοσιογραφία δεν έχει χρώμα», τονίζει. «Είτε είναι πράσινη, μπλε, ροζ ή μαύρη, η δουλειά μας είναι να ελέγχουμε την εξουσία και να δίνουμε φωνή σε όσους δεν έχουν».

Η Νατάσα Γιάμαλη είναι ξεκάθαρη: αν δεν μπορείς να αναδείξεις την αλήθεια και να πας κόντρα στο ρεύμα, τότε δεν κάνεις δημοσιογραφία, κάνεις απλά επικοινωνία. Και αυτό, δεν αρκεί για την ίδια.

Όταν τη γνώρισα, η αίσθηση αυτή έγινε ακόμα πιο ισχυρή. Όσο τη θαύμαζα πριν, άλλο τόσο -και περισσότερο- τη θαυμάζω τώρα. Είναι ένας άνθρωπος που δεν «κρατάει» τίποτα για τον εαυτό της, που με την ίδια δυναμική μαχητικότητα δίνει καθημερινές μάχες, με όπλα της το θάρρος, την αλήθεια και την ακεραιότητα. Η Νατάσα Γιάμαλη δεν αξίζει μόνο την αναγνώριση. Αξίζει τα εύσημα για τη δύναμη, την επιμονή και την ξεχωριστή παρουσία της.