Οι Le Favolose, δηλαδή Οι υπέροχες, είναι μια ομάδα από υπέροχες τρανς γυναίκες. Ζούσαν κάποτε σε μια βίλα στην Ιταλία μια συναρπαστική ζωή, πριν 20 χρόνια. Οι υπέροχες επανασυνδέονται. Ο λόγος; Το ανακαλυφθέν γράμμα από την φίλη τους Αντονία, που πέθανε. Η οικογένεια της της στέρησε την πραγματική της ταυτότητα, θάβοντας την με ανδρικά ρούχα. Η επανασύνδεση των υπέροχων γίνεται ταινία από την Ρομπέρτα Τόρρε, μια ταινία που αναδεικνύει πως τα τρανς άτομα, ακόμα και μετά θάνατον στερούνται τα βασικά δικαιώματά τους, την ταυτότητά τους και το πως επιλέγουν να προσδιορίζουν τον εαυτό τους. Η επιθυμία τους δεν ακούγεται ούτε όταν πρόκειται για την κηδεία τους.
Είναι σύνηθες μετά το θάνατο τους, οι τρανς γυναίκες να στερούνται την ταυτότητά τους. Αυτό γιατι οι οικογένειες τους νιώθουν ντροπή. Έτσι, οι κηδείες τους πραγματοποιούναι υπό άκρα μυστικότητα και το ανδρικό όνομα που τους δόθηκε κατά τη γέννηση τους είναι αυτό που χαράζεται στις ταφόπλακες τους.
Οι πέντε διοργανώνουν μια σεάνς για να επικοινωνήσουν με την Αντόνια και να δουν αν υπάρχει τρόπος να πραγματοποιηθεί η τελευταία επιθυμία της. Οι πρωταγωνίστριες, αστέρια του απέραντου τρανς αστερισμού, δίνουν ζωή σε αυτή την ιστορία αφηγούμενες τις δικές τους εμπειρίες και αναβιώνοντας τις προσωπικές τους αναμνήσεις. Λίγο πριν την ελληνική πρεμιέρα του στο 3ο Cinema made in Italy, μιλήσαμε με την σκηνοθέτιδα Ρομπέρτα Τόρρε για την παραγωγή του βραβευμένου ντοκιμαντέρ για αυτές τις υπέροχες γυναίκες, που μέσα σε αυτά τα 74 λεπτά δείχνει ότι δεν το βάζουν κάτω και διεκδικούν το δικαίωμα τους να προσδιορίζουν την ταυτότητά τους. Και να παραμένουν έτσι όπως νιώθουν: υπέροχες.
«Γνωρίζω την Πορπόρα Μαρκασκιάνο (σ.σ. μια εκ των πρωταγωνιστριών) εδώ και πολλά χρόνια. Είμαστε καλές φίλες και έχω διαβάσει όλα τα βιβλία της ( Antologaia, L’Aurora delle trans cattive, Tra le rose e le viole books). Όταν έμαθα σχετικά με αυτή την ιστορία, μου φάνηκε ακραία. Είναι απίστευτο, με την αρνητική σημασία της λέξης, το γεγονός ότι ένας άνθρωπος την ώρα του θανάτου του δεν είχε τη δυνατότητα να προσδιοριστεί όπως επιθυμεί. Είναι ια ιστορία που παραβιάζονται τα ανθρώπινα δικαιώματα, οπότε ήθελα να γίνει γνωστή σε περισσότερο κόσμο.
Ζήσαμε στο ίδιο σπίτι για ενάμιση μήνα για να παράγουμε αυτό το ντοκιμαντέρ, οπότε συναναστραφήκαμε αρκετά και γνωριστήκαμε πολύ καλά και με τους βασικούς χαρακτήρες και με την ομάδα παραγωγής. Υπήρξε μια όμορφη συνεργασία και νιωσαμε συντροφικότητα.
Κατα τη διάρκεια της δημιουργίας του ντοκιμαντέρ, οι πρωταγωνίστριες μας αφηγήθηκαν πολλές ιστορίες, συμπεριλαμβανομένων και μερικών από όσες είχαν βιώσει οι ίδιες, οι οποίες και ενσωματώθηκαν στην ταινία. Όλες οι ιστορίες και οι ζωές τους είναι πραγματικά εξωπραγματικές. Το υλικό που τραβήξαμε κατά τη διάρκεια του shooting, φτάνει για 2 ακόμα ταινίες. Δουλεύω μάλιστα ένα νέο πρότζεκτ για την ιστορία των βιβλίων της Πορπόρα Μαρκασκιάνο με τίτλο “Dance me to the end of love“. Καλύπτει την περίοδο από τα τέλη της δεκαετίας του 1950 έως τις αρχές της δεκαετίας του 1990 και αφηγείται τόσο την ιστορία των βιβλίων, όσο και η ιστορία της Ιταλίας, από την οπτική τους γωνία
Οι οικογένειες των τρανς ατόμων, όταν έρχεται η ώρα της κηδείας, τείνουν να μην σέβονται την ταυτότητά τους και να τους ντύνουν με ρούχα αντρών. Πώς μπορεί να διαφυλαχθεί το δικαίωμά τους αυτό; Λοιπόν, αν μιλάμε για τρανς άτομα, που έχουν κατοχυρώσει την ταυτότητα φύλου που επιθυμούν, αν κατά τη διάρκεια της κηδείας τους παραβιαστεί η επιθυμία τους, αυτό συνιστά καταπάτηση των άρθρων 2, 3 και 13 του συντάγματος, καθώς και του αστικού κώδικα άρθρα 5 και 6 (δικαίωμα στην προστασία της ταυτότητας και του ονόματος).
Η κατάσταση είναι διαφορετική για ένα άτομο που δεν έχει ολοκληρώσει τη διαδικασία μετάβασης (συμπεριλαμβανομένης της διόρθωσης ονόματος). Σε αυτή την περίπτωση, το άτομο εξακολουθεί να ανήκει στο φύλο της γέννησής του και να έχει το όνομα που του δόθηκε. Δεν υπάρχουν ειδικοί νόμοι που το προστατεύουν σε περίπτωση θανάτου. Θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί η νομολογία αναφορικά με τον ορισμό της ταυτότητας φύλου, αλλά έχει να κάνει με την κρίση του δικαστή να αποφασίσει εάν θα προστατεύσει ή όχι αυτό το δικαίωμα. Μια λύση που μου έρχεται στο μυαλό για τέτοιες περιπτώσεις θα ήταν να ζητηθεί η ταφή με το όνομα γέννησης αλλά με την προσθήκη ψευδωνύμου, αν και πιστεύω ότι αυτό δεν έχει γίνει και δεν θα γίνει ποτέ.
Η τρανσφοβία στην Ιταλία είναι σε υψηλά επίπεδα. Είναι μια χώρα που χρειάζεται ακόμα πολλή δουλειά στα ζητήματα που αφορούν τα ανθρώπινα δικαιώματα. Νομίζω πως το φιλμ «Le Favolose» θα συμβάλλει σε αυτό το μακρινό ταξίδι, ακόμα και αν αυτό είναι μέσα από μια κινηματογραφική αφήγηση του ζητήματος».
Το ντοκιμαντέρ θα προβληθεί την Τρίτη 24 Οκτωβρίου στις 21:45 στην Αίθουσα Α της Ταινιοθήκης της Ελλάδας.
