Δεν προκαλεί έκπληξη σε κανέναν, δεν ήρθε από τον ουρανό, αλλά σίγουρα ο “κεραυνός” της διάλυσης του ΣΥΡΙΖΑ, δεν ήρθε σε μια στιγμή που έμοιαζε πολύ “πιθανή”. Σε κόντρα του παλιού δημοσιογραφικού κλισέ πως “δεν υπάρχουν ειδήσεις τον Αύγουστο”, οι κρητικοί της αξιωματικής αντιπολίτευσης είπαν να διαλύσουν το “μαγαζί” μια ώρα αρχύτερα, ξεκινώντας μια πορεία που ξεκάθαρα γκρεμίζει ό,τι είχε απομείνει από το τελευταίο κόμμα που κατάφερε να περάσει τη Νέα Δημοκρατία σε εκλογική μονομαχία.

Ο ΣΥΡΙΖΑ σε Πλήρη Κατάρρευση: Η Αυτοκαταστροφική Πορεία της Κεντροαριστεράς

Η πολιτική κρίση στον ΣΥΡΙΖΑ έχει φτάσει σε οριακό σημείο. Η ηγεσία του Στέφανου Κασσελάκη δέχεται σφοδρή επίθεση από τα ίδια τα στελέχη του κόμματος, με κύριους πρωταγωνιστές τον Παύλο Πολάκη και τους λεγόμενους «87». Αυτή η εσωκομματική διαμάχη απειλεί να διαλύσει τον ΣΥΡΙΖΑ, με το κόμμα να οδηγείται στην αποσύνθεση και την απώλεια της πολιτικής του επιρροής. Οι επερχόμενες κρίσιμες συνεδριάσεις θα κρίνουν το μέλλον της κεντροαριστεράς στην Ελλάδα, αλλά τα σενάρια δείχνουν δυσοίωνα.

ΣΥΡΙΖΑ: Ο Άνθρωπος που Αγνόησε το Λαό του

Η κρίση αυτή δεν αφορά μόνο την ηγεσία αλλά και την ίδια τη βάση του ΣΥΡΙΖΑ, που βλέπει τους ηγέτες της να απομακρύνονται από τις αξίες και τις ελπίδες που κάποτε εξέφραζαν. Η απομάκρυνση από την πραγματικότητα των ψηφοφόρων, η αδυναμία κατανόησης των λαϊκών αγωνιών και η έλλειψη ουσιαστικής πολιτικής κατεύθυνσης έχουν οδηγήσει το κόμμα σε μια αυτοκαταστροφική πορεία. Οι εσωτερικές συγκρούσεις, αντί να επικεντρώνονται σε ουσιαστικές πολιτικές διαφορές, μοιάζουν περισσότερο με έναν πόλεμο για την εξουσία, αδιαφορώντας για τις πραγματικές ανάγκες του λαού.

Η Αποσύνδεση από τις Ρίζες: Το Τέλος της Ελπίδας;

Ο ΣΥΡΙΖΑ, που κάποτε αποτελούσε σύμβολο ελπίδας για την αλλαγή, φαίνεται να έχει χάσει την επαφή με τον κόσμο που τον στήριξε. Η απομάκρυνση από τα λαϊκά στρώματα και η έλλειψη πραγματικής αριστερής στρατηγικής έχουν οδηγήσει το κόμμα σε αδιέξοδο. Οι προδομένοι ψηφοφόροι παρακολουθούν την αυτοκαταστροφική αυτή πορεία με απογοήτευση, ενώ οι ηγέτες τους δείχνουν να είναι απασχολημένοι με τις εσωτερικές διαμάχες για την εξουσία. Η κεντροαριστερά κινδυνεύει να βυθιστεί στην ασημαντότητα, εάν δεν βρει ξανά τον δρόμο της προς τον λαό.

Κασσελάκης, Πολάκης και οι «87»: Μια Θανατηφόρα Εξίσωση

Η σύγκρουση μεταξύ του Στέφανου Κασσελάκη και του Παύλου Πολάκη, με την υποστήριξη των «87», φαίνεται να οδηγεί το κόμμα σε μια επικείμενη διάσπαση. Η έλλειψη ενότητας και η αδυναμία συμφωνίας σε μια κοινή στρατηγική έχουν μετατρέψει τον ΣΥΡΙΖΑ σε πεδίο μάχης, με το πολιτικό μέλλον του κόμματος να βρίσκεται σε κίνδυνο. Οι επερχόμενες συνεδριάσεις θα κρίνουν αν ο ΣΥΡΙΖΑ θα καταφέρει να επιβιώσει ή αν θα οδηγηθεί στην πλήρη αποσύνθεση, αφήνοντας πίσω του ένα κενό στην πολιτική σκηνή της Ελλάδας.

Μια Ύστατη Προσπάθεια ή το Τέλος μιας Εποχής;

Η επόμενη περίοδος είναι κρίσιμη για τον ΣΥΡΙΖΑ, καθώς οι ηγέτες του θα κληθούν να αποφασίσουν αν θα ενώσουν τις δυνάμεις τους ή αν θα οδηγήσουν το κόμμα στην αυτοκαταστροφή. Η ανάγκη για ανασύνταξη και επανασύνδεση με τον λαό είναι πιο επιτακτική από ποτέ. Ωστόσο, τα σημάδια δείχνουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να έχει φτάσει στο τέλος του ως πολιτική δύναμη που μπορεί να εκπροσωπήσει αποτελεσματικά τις ελπίδες της αριστεράς και της κεντροαριστεράς στην Ελλάδα.

Μάθημα που δεν έμαθαν ποτέ

Η πολυσυλλεκτικότητα κι η πολυδιαφημισμένη πολυσυλλογικότητα των τελευταίων δεκαετιών του ΣΥΡΙΖΑ, δεν ήταν κάτι νέο στην αριστερα. Χωρίς να πιάσουμε και να αναλύσουμε γνωστά “παραμυθάκια”, η ιστορία της αριστεράς, ειδικά στην Ελλάδα είναι γεμάτη από διασπάσεις, προσπάθειες “συμμετοχής διαφορετικών ομάδων”, “συνιστωσών” και διάφορων άλλων περίπλοκων λέξεων που πάντα δικαιολογούσαν την ίδια έννοια: Παρεών. Κάθε παρέα που έκανε σχέδια και όνειρα εξουσίας και πολιτικής “επανάστασης” έβρισκε χώρο και έκανε “φασαρία” παίρνοντας τα “15 λεπτά προσοχής” που έλεγε κάποτε κι ο Warhol. Δεν συμβαίνει τίποτα διαφορετικό σήμερα. Μόνο που οι περισσότεροι από όσους βρίσκονται σήμερα μπροστά στις κάμερες και τα μικρόφωνα, με εξαίρεση τον “γκεστ σταρ” στην ιστορία της Αριστεράς, Στέφανο Κασσελάκη, θα έπρεπε να ξέρουν καλύτερα.

Επειδή οι πρωταγωνιστές της διάλυσης σήμερα, έζησαν αυτό που οι “σύντροφοι” κι οι επαναστάτες του παρελθόντος ονειρεύονταν. Την διακυβέρνηση της χώρας, την ευκαιρία να αλλάξουν τα πράγματα, την ευθύνη της εξουσίας και των μεγάλων αποφάσεων. Ανεξάρτητα από την αντίληψη της ιστορικής σημασίας την ώρα που το βίωναν όμως, πέντε χρόνια μετά την απώλεια της εξουσίας, συνεχίζουν να αποδεικνύουν πως δεν πήραν κανένα μάθημα, δεν έκαναν καμία προσπάθεια να αντιληφθούν τι θέλει και τι χρειάζεται ο κόσμος κι η κοινωνία που υποτίθεται πως “παλεύουν να αντιπροσωπεύσουν” και σίγουρα δεν πήραν κανένα χαμπάρι τι συμβαίνει γύρω τους.

Αυτή την απόσταση από την Λογική, την πληρώνει η κοινωνία. Η χώρα η ίδια. Η αδυναμία σοβαρής αντιπολίτευσης και ελέγχου της εξουσίας, κι η “άνεση” που απολαμβάνει η κυβέρνηση πέντε χρόνια τώρα, έχει φέρει τη χώρα χαμηλά σε δεκάδες δείκτες και κρίσιμα θέματα. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα πεθάνει όπου να’ ναι. Αυτός ο θάνατος όμως, δεν φαίνεται πολύ πιθανό να γίνει “κοπριά” για να φυτρώσει κάτι καλό και σημαντικό αύριο. Η ευθύνη των ανθρώπων που οδηγούν στην δημιουργία ενός ακόμα μεγαλύτερου κενού χώρου στην πολιτική της χώρας – μετά την καταστροφή του κέντρου προ δεκαετίας – είναι σαφές πως δεν τους βαραίνει τους ώμους. Αλλά το αποτέλεσμα της κατάρρευσης και της απόστασης που θα πάρει η κοινωνία από τους ίδιους εφεξής, θα βαραίνει διά παντώς την ζωή και τις καριέρες τους.