Αρκετά πια με τον Μιχελογιαννάκη! Τώρα που τελείωσε ενδόξως την απεργία πείνας του ο Νίκος Ρωμανός, ας τερματίσει κι αυτός τσάτρα πάτρα την κωμωδία που έστησε στο Σύνταγμα. Διότι μόνο κωμωδία μπορείς να το πεις αυτό το πράγμα που τη μία το διακόπτει για να πάει για καφεδάκι και την άλλη ετοιμάζεται να το παραβιάσει τσιμπώντας σνακ από παρακείμενη σακουλίτσα. Και πάλι καλά να λέμε που ήταν φιλότιμη η δημοσιογράφος και τον προειδοποίησε ότι δούλευε η κάμερα, αλλιώς θα το χλαπάκιαζε το φαγώσιμο μπροστά στο φακό…
Ο κύριος Μιχελογιαννάκης έχει υποβάλει πολλές φορές σε δοκιμασία τα νεύρα τόσο των ψηφοφόρων όσο και της αριστεράς. Πρώτον με τις πολιτικές ακροβασίες του , ΔΗΜΑΡ, ΣΥΡΙΖΑ και έπεται συνέχεια;) και δεύτερον με τις απόψεις του (επιεικώς ασυγχώρητα όσα είχε πει για την ομοφυλοφιλία). Αλλά πες ότι μπορεί, μπροστά στην επερχόμενη εκλογική νίκη, το κόμμα του Αλέξη Τσίπρα να τα βάλει όλα στο ντουλάπι. Να κάνει το κορόιδο και να πει «εντάξει ρε παιδάκι μου, ας πάρουμε εμείς την κυβέρνηση και σου τραβάω εγώ ύστερα μια διαγραφή να αναστενάξει το πνεύμα του Ανδρέα Παπανδρέου». Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα κ.λπ., κ.λπ.
Εδώ όμως πλέον τα μέσα κινδυνεύουν να βάλουν μπουρλότο στον σκοπό. Διότι, όταν ο βουλευτής μιας παράταξης που φιλοδοξεί να κυβερνήσει δεν είναι απλώς εγωπαθής, δεν είναι απλώς ούφο, δεν είναι απλώς εκτός τόπου και χρόνου, αλλά γίνεται και κλόουν, μπορεί να χαθεί η μπάλα ολωσδιόλου. Και τον Μηλιό τον βλέπουν και τρέμουν οι μικροαστοί αλλά εδώ μιλάμε για καθηγητή του Πολυτεχνείου, ο οποίος έχει σχετικώς ακραίες απόψεις, δεν μιλάμε για έναν τύπο που συμπεριφέρεται σαν ρίφι στον Ψηλορείτη και κάνει τον ΣΥΡΙΖΑ να μοιάζει με πλοίο των τρελλών και όχι με κόμμα εξουσίας.
Αυτή είναι και η βασική διαφορά ανάμεσα στον Μιχελογιαννάκη και στον Ρωμανό. Ο πρώτος τα κάνει όλα αλοιφή, μόνο και μόνο για να προβληθεί ο ίδιος. Ο δεύτερος ήταν διατεθειμένος να δώσει και την ζωή του για να προβάλει τις ιδέες του. Μιλάμε για διαφορά σοβαρή, κολοσσιαία, που την κατανοούν εύκολα ο μέσος Έλληνας και η μέση Ελληνίδα. Και γνωρίζουν πολύ καλά ότι ο τσαμπουκάς του Ρωμανού, δεν έχει σχέση με έναν τύπο που εγκαταλείπει την πλατεία Συντάγματος όταν πιάνει μπόρα. Οι Κρητικοί παλαιάς κοπής (έχει τύχει να συναντήσω μερικούς) θα κάθονταν κάτω απ’ τη βροχή γελαστοί και θα ρίξανε «ρίξε κι άλλο». Δεν θα τρέχανε για εσπρεσάκι στα Mikel. Καταλαβαινόμαστε;
