Κυρίες, δεσποινίδες και κύριοι, ό,τι προλάβουμε. Δεν θα πάμε από την τρόικα, δεν θα μας εξοντώσει η κρίση, δεν θα μας φάνε οι ψεκασμοί και οι Νεφελίμ. Από ατομική ενέργεια θα ξεψυχήσουμε, από ηλεκτρόνια εδώ της γειτονιάς. Διότι οι Τούρκοι αδερφοί μας σχεδιάζουν να χτίσουν στην επικράτειά τους όχι ένα, όχι δύο, αλλά τρία πυρηνικά εργοστάσια. Σε μια χώρα που τους σεισμούς τους έχει ψωμοτύρι και διόλου δεν φημίζεται για τις σταθερές και στιβαρές κατασκευές της. Κάντε ένα σταυρό και δεύτε τελευταίον ασπασμόν…
Όλα αυτά βέβαια δεν είναι τυχαία. Αποτελούν τμήμα του ερντογανικού μεγαλοϊδεατισμού, που τον οδήγησε προ ημερών να δηλώσει ότι την Αμερική δεν την ανακάλυψε ο Χριστόφορος Κολόμβος αλλά Μουσουλμάνοι εξερευνητές. Αυτός ο άνθρωπος λοιπόν, ο ανώτατος άρχων μιας όχι και τόσο ασήμαντης περιφερειακής δύναμης, βλέπει το Πακιστάν και το Ισραήλ να διαθέτουν πυρηνική ισχύ και γίνεται καταπράσινος από τη ζήλια. «Ποιοί είναι αυτοί οι αστείοι τύποι;» σκέπτεται, «και πώς μπορούν να σταθούν πλάι σε έναν μοντέρνο Σουλτάνο;». Και κάπως έτσι έβαλε μπροστά το σχέδιο οικοδόμησης πυρηνικών εργοστασίων.
Λοιπόν έχουμε και λέμε για να κρατάμε λογαριασμό: Το 2011 η ρωσική εταιρεία Rosatom, υπέγραψε συμφωνία με το υπουργείο Ενέργειας της Τουρκίας, για να φτιάξει, να θέσει σε λειτουργία και να διαχειριστεί ένα εργοστάσιο παραγωγής πυρηνικής ενέργειας στη νοτιοανατολική επαρχία της Μερσίνας. Ακριβώς απέναντι απ’ την Κύπρο για να είμαστε ακριβείς και, για όσους δεν θυμούνται, να υπενθυμίσω ότι το ρεκόρ της Σοβιετίας σε ζητήματα ατομικής ασφάλειας δεν ήταν και το καλύτερο δυνατό (βλέπε Τσερνομπίλ και πάει λέγοντας). Η κατασκευή του συγκεκριμένου εργοστασίου θα αρχίσει την ερχόμενη άνοιξη και αναμένεται να ολοκληρωθεί σε σχετικώς σύντομο χρονικό διάστημα. Ας πούμε ως το τέλος της τρέχουσας δεκαετίας.
Εν τω μεταξύ, επειδή ένα πυρηνικό εργοστάσιο είναι λίγο, πολύ λίγο, η Τουρκία υπέγραψε συμφωνία και για ένα ακόμη τον περασμένο Μάιο. Την παραγγελία την πήρε ένα γαλλο-ιαπωνικό κονσόρτσιουμ και ο τόπος εγκατάστασης βρέθηκε στην βόρεια επαρχία της Σινώπης. Καταθέτω εδώ τις ομορφιές της Φουκουσίμα για να μη λησμονούμε πεντέξι πράγματα και περνώ στο τρίτο εργοστάσιο, την κατασκευή του οποίου ανακοίνωσε προ ημερών ο πρωθυπουργός της γείτονος Αχμέτ Νταβούτογλου. Ο οποίος κύριος Νταβούτογλου δήλωσε ότι η χώρα του θα διαθέτει δύο φουλ έτοιμους ατομικούς σταθμούς ως το 2023 και θέλει πολύ να μοιάσει στην Γαλλία που έχει 60 και στην Ιαπωνία που έχει 100. Για τον λόγο αυτό, το 2018, άντε το 2019, θα ξεκινήσει τις εργασίες για το τρίτο εργοστάσιο με δικά της μέσα.
Ναι, ναι, καλά διαβάσατε. Ο κύριος Νταβούτογλου πιστεύει ότι ως τότε η Τουρκία θα διαθέτει το απαραίτητο ανθρώπινο δυναμικό για να χτίσει μαγαζί χωρίς εξωτερική βοήθεια. Ως «εθνικό πρότζεκτ», όπως υπογράμμισε ο Τούρκος πρωθυπουργός δίνοντας έμφαση σε αυτό το «εθνικό». Σαν να λέμε: «Τρέμετε γείτονες, που την ψάχνετε ακόμη με τα μαγκάλια και σας παίρνει ο Χάρος για πλάκα. Η Τουρκία μπαίνει στην πυρηνική εποχή». Κι ο Θεός βοηθός λέω εγώ γιατί, άλλο είναι να σκάσει η καταστροφή στη μακρινή Άπω Ανατολή, και άλλο καμιά πεντακοσαριά χιλιομετράκια μακριά σου. Στην τελευταία περίπτωση, μόνο οι κατσαρίδες θα μείνουν να φωνάζουν “Μύκονοοοοοος”!
