Το τζακ ποτ στο Τζόκερ μοίρασε λεφτά πριν από μια βδομάδα. Το τζακ ποτ του Σταύρου Θεοδωράκη μοίρασε γέλια το Σαββατοκύριακο. Ο άρχων του Ποταμιού δήλωσε ότι:

  • Η χώρα δεν σώζεται από τα κόμματα, η χώρα πρέπει να κυβερνηθεί από την εθνική Ελλάδος.
  • Το Ποτάμι δεν θα επιτρέψει να υπάρχει κομματική δημοκρατία.
  • Το ’73 στο Πολυτεχνείο, ευτυχώς, δεν είχαν κομματικές οργανώσεις. υπήρχαν κομματικές οργανώσεις, θα είχαν αποτρέψει το Πολυτεχνείο.

Είπε επίσης και μια ομορφιά ότι τα παλιά κόμματα πρέπει να φύγουν από το Πανεπιστήμιο.

Για όλα αυτά του απάντησε η πανεπιστημιακός και υποψήφια ευρωβουλευτής με το Ποτάμι Βάσω Κιντή, που κανείς δεν μπορεί να την κατηγορήσει για σοσιαλμανία ή για αριστερισμό. Και του είπε πάνω κάτω ότι τα κόμματα είναι οι πυλώνες της δημοκρατίας, ότι στο Πολυτεχνείο υπήρχαν κομματικές οργανώσεις (βλέπε Ρήγας Φεραίος) και ότι τα κόμματα και οι οργανώσεις τους μπορούν μια χαρά να βρίσκονται στο πανεπιστήμιο που είναι χώρος διακίνησης ιδεών.

Να το πάω κι εγώ λίγο πιο μακριά που δεν είμαι καθηγητής πανεπιστημίου. Σε αυτή την οργανωμένη προσπάθεια επιστροφής στην φεουδαρχία που ζούμε τα τελευταία έτη, είναι σαφές ότι βολεύει πάρα πολύ η νοοτροπία της αριστοκρατίας. Ότι δηλαδή πρέπει να παραμεριστούν οι παλαιοί, οι φθαρμένοι, τα τσόλια και να αναλάβουν άνθρωποι επιφανείς και περίλαμπροι και επιτυχημένοι. Άνθρωποι από το χώρο των επιχειρήσεων και του πνεύματος υποθέτουμε, που δεν έχουν περάσει από τα κομματικά γραφεία.

Μπράβο του λεβέντη, του καραμπουζουκλή Σταύρου που το σκέφτηκε. Κι εγώ μαζί του και η Ελλάδα όλη. Μια ερωτησούλα μόνο: Σε αυτόν τον τόπο που τον τόσο δα, που γνωριζόμαστε όλοι με όλους (για να μην πω που έχουμε πηδηχτεί όλοι με όλους), αυτούς τους αρίστους ποιός ακριβώς θα τους επιλέξει; Διότι απ’ όσα καταλαβαίνω, δεν προβλέπεται λαϊκή ψήφος. Προβλέπεται να φτιαχτεί μια νέα φιλική εταιρεία (πάνω στην ώρα πλάκωσε κι ο θεός Μίμης Ανδρουλάκης με το σχετικό μυθιστόρημα…), η οποία θα αναλάβει να σώσει τον τόπο από τις δαγκάνες του κομματισμού και της φαυλοκρατίας. Και θα μας οδηγήσει στη Γη της Επαγγελίας. Αρκεί να εγκαταλείψουμε όλοι τα δημοκρατικά μας δικαιώματα.

Πόσο τυχαίο είναι που αυτές τις δηλώσεις τις έκανε ο κυρ Σταύρος παραμονές Πολυτεχνείου; Παραμονές δηλαδή των εκδηλώσεων για την κορυφαία πράξη δημοκρατικής αντίστασης των τελευταίων σαραντατόσων χρόνων; Όπου έχασαν άνθρωποι τις ζωές τους για να μπορούμε σήμερα να ψηφίσουμε και να διαμαρτυρόμαστε και να συγκεντρωνόμαστε και να τα χώνουμε.

Αλλά βέβαια αυτά τα σαραντατόσα χρόνια είναι “γεωλογικός χρόνος” που θα έλεγε και ο πάνσοφος Στέλιος Ράμφος. Ενώ η μακάρια οδός της αναπτύξεως ξεδιπλώνεται σε χρόνο άχρονο, που λειτουργεί μόνο στις συνειδήσεις μας. Και στις τσέπες μας θα έλεγα εγώ, αλλά κινδυνεύω να χαρακτηριστώ αναρχοκομμουνιστής και λέω να κάνω καλύτερα την πάπια.