Είναι απίστευτο το πώς ένας λαός όπως ο ελληνικός, αρνείται τον ρόλο του παρατηρητή και ασπάζεται μετά την ανάγνωση λίγων δημοσιευμάτων τον ρόλο του κριτή. Μιλάμε για άτομα που στην πλειοψηφία τους έχουν μεγαλώσει με γλέντια, πασοκικές σβούρες και υπερβολές, λουλούδια με το κιλό, σπασμένα πιάτα, την κάπνα και την μυρωδιά του ουίσκι, τις φωνές και το χτύπημα του χεριού στο τραπέζι.

Κι όμως, αυτός ο λαός νιώθει την ανάγκη να κοιτάξει μέσα από την κλειδαρότρυπα, να υπερασπιστεί το «δίκαιο» και να τονίσει το «άδικο» στην περίπτωση της Σάνα Μαρίν. Το άδικο, φυσικά, έχει να κάνει με την συμπεριφορά της. Μα πώς γίνεται μία πρωθυπουργός να περνά χρόνο με την παρέα της, να χορεύει, να πίνει αλκοόλ και την ίδια στιγμή να παίρνει σημαντικές αποφάσεις για τη χώρα της; Είναι άδικο, είναι μη αποδεκτό.

Τις τελευταίες ημέρες, λόγω της δεδομένης ανομβρίας θεμάτων, τα μέσα ενημέρωσης ξεγυμνώνουν πολιτικά και ηθικά μια γυναίκα και της αφαιρούν με κάθε τρόπο το δικαίωμα στη ζωή. Την κανονική ζωή. Αυτή που θέλει ένα ανθρώπινο ον να κοινωνικοποιείται, να αλληλεπιδρά, να ξεφεύγει. Εκτός από τη διαρροή των βίντεο που τη δείχνουν να «χορεύει προκλητικά», οι άρχοντες του καθωσπρεπισμού εστίασαν και στη χροιά της φωνής της η οποία μαρτυρά «ότι το παράκανε».

Και δώσε τα σχόλια κάτω από κάθε ανάρτηση. Άντρες και γυναίκες, οι προστάτες της Φινλανδίας από την μακρινή και ηλιόλουστη Ελλάδα, κουνούν το δάχτυλο στη Σάνα Μαρίν που τόλμησε να λικνιστεί. Μα δεν ντρέπεται, είναι και μητέρα, είναι και παντρεμένη, είναι και πρωθυπουργός, είναι και σέξι. Μήπως όταν βάζουμε όλα αυτά σε μια σειρά, ο πόνος μας μέσα μας γίνεται μεγαλύτερος; Δεν πειράζει, θα τον πνίξουμε στο επόμενο γλέντι μας αλλά όχι, η Μαρίν απαγορεύεται να γλεντήσει, άλλωστε ζει σε μια χώρα που ακόμα και η διασκέδαση έχει κόφτη, τερματίζει από ένα σημείο και μετά.

Στη ΜΜΕ της Φινλανδίας κλήθηκε να δώσει εξηγήσεις. Το αν έπρεπε ή όχι θα δείξει στην πορεία. Εκεί δεν έχουν συνηθίσει να βλέπουν τα ρομπότ να χορεύουν και να περνούν χρόνο με τους φίλους τους. Έτσι βλέπουν τους πολιτικούς στη βόρεια Ευρώπη, δεν είναι υπερβολή όταν γράφεται κάτι τέτοιο. Μα όταν στην Ελλάδα, στη χώρα της καλοπέρασης και του «φέρε αυτό, φέρε και το άλλο», βλέπεις ανθρώπους να ασκούν κριτική πάνω σε ζητήματα διασκέδασης, πέφτεις κάτω από τα γέλια. Και ύστερα κλαις, κλαις γοερά γιατί σκέφτεσαι πόση υποκρισία μπορείς να αντέξεις.