Δεν έχει να χάσει κάτι παραπάνω. Νιώθει χαμένη. Από καταγγέλλουσα βρέθηκε -σχεδόν- κατηγορούμενη. Βγήκε μας έδειξε το πρόσωπό της και ο συμβολισμός αυτής της πράξης πετάχτηκε στον κάλαθο των αχρήστων.
«Έπειτα από μια πρόταση εισαγγελέως όπου κατονομάζει ψεύδη την τόσο σοβαρή μου καταγγελία, θέλοντας να υπερασπιστώ την ηθική και την αξιοπρέπειά μου δηλώνω την απογοήτευση και τη λύπη μου στη μέχρι τώρα δικαιοσύνη, μιας και διαπιστώνω ότι τα χρήματα και η δόξα μπορούν να καλύψουν την όποια “βρωμιά”της κοινωνίας, χωρίς όμως να μπορούν να καλύψουν τη φωνή και την αλήθεια μου. Δεν έχω να χάσω κάτι άλλο, τα έχασα όλα…» γράφει σε story που ανέβασε στον προσωπικό της λογαριασμό στο Instagram η 24χρονη. «… υπάρχει κάτι όμως που παλεύω να πάρω πίσω, είναι το σώμα και η ψυχή μου που εγκλωβίστηκαν την ημέρα εκείνη» σημειώνει. Καλείται να πληρώσει η ίδια τα δικαστικά έξοδα.
Ο ταξικός και έμφυλος χαρακτήρας της δικαιοσύνης αποκαλύπτεται μέσα σε λίγες λέξεις. Επίσης, ας θυμήθούμε όσα κάποιοι αρνούνται να παραδεχθούν. Ο βιασμός είναι μια πράξη βάναυση. Ο δράστης θεωρεί το θύμα ως άτομο που δεν αξίζει σεβασμό και δεν έχει αξία. Με αυτή την πράξη προσβάλλει την ψυχική και τη σωματική του υπόσταση. Τα θύματα βιασμού συνήθως επιλέγουν τη σιωπή. Από ντροπή. Νιώθουν φόβο και απόγνωση. Πνίγονται από το άγχος. Παθαίνουν κατάθλιψη. Τις περισσότερες φορές ο θύτης παραμένει αλώβητος.
Η Γεωργία Μπίκα επέλεξε να σπάσει το ταμπού, τον πνιγηρό κύκλο της σιωπής και του τραύματος. Κατήγγειλε δείχνοντας το πρόσωπό της. Και όμως, διαπομπεύεται. Πλέον το “τα ήθελε” ακούγεται χυδαία δυνατά. Είναι αυτά τα αντανακλαστικά μας ως κοινωνία; Να αμφισβητούμε την αλήθεια των θυμάτων; Ήταν η Γεωργία ένα σκανδαλοθηρικό θέμα για τις εκπομπές που τώρα ξεφούσκωσε και πήγαμε στο επόμενο; Οι απαντήσεις είναι μάλλον καταφατικές.
Ενθαρρύνεται ένα θύμα βιασμού να καταγγείλει το βιασμό του όταν ακούει ότι μπορεί να κληθεί να πληρώσει τα δικαστικά του έξοδα; “Δεν είμαι μόνο η Γεωργία του Λαγκαδά. Είμαι η γυναίκα Γεωργία η οποία διεκδικεί το δίκιο και την αξιοπρέπειά της. Ο δεύτερος βιασμός εκείνος της αμφισβήτησης είναι εξίσου οδυνηρός” γράφει η Γεωργία, το θύμα. Τη Γεωργία δεν την πιστεύει κανείς. Ή έστω δεν την πιστεύουν οι περισσότεροι.
Στο τουίτερ έχει ξεσπάσει (πάλι) ένας εμφύλιος. Όσα άτομα από τον πρώτη στιγμή τάχθηκαν στο πλευρό του θύματος μιλούν για τιμωρητική απόφαση και οι απέναντι τα κατηγορούν ως «μιτούδες». Από τη μία η εξόφθαλμα εκδικητική πρόταση της εισαγγελέως να πληρώσει τα δικαστικά έξοδα η Γεωργία Μπίκα, η κραυγαλέα καθυστέρηση στη λήψη βιολογικού υλικού, οι χαμένες ώρες στις εσωτερικές κάμερες του ξενοδοχείου, αλλά και τα ανεπαρκή στοιχεία που εστάλησαν για έλεγχο στην Ελβετία. Από την άλλη εκείνοι που με βεβαιότητα δεν την πιστεύουν και συντάσσονται με την πρόταση της εισσαγελέως επείδη η 24χρονη «απασχόλησε ψευδώς και με δόλο τις αρχές».
Πρώτη φορά μια γυναίκα που δεν είναι ήδη αναγνωρίσιμη δείχνει το πρόσωπό της μπροστά στην κάμερα και μιλάει με θάρρος για τον βιασμό της. Αποστιγματίζει τα θύματα, θρυμματίζει το σύστημα που κουκουλώνει. Η κοπέλα πήγε αμέσως στην αστυνομία. Αλλά, η εισαγγελική λειτουργός κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η καταγγελία της 24χρονης υπήρξε ψευδής και κατά συνέπεια δεν θεμελιώνεται το αδίκημα της τέλεσης «γενετήσιων πράξεων χωρίς τη συναίνεση της παθούσας», η οποία αποδίδεται στον 27χρονο. Δεν θα κρίνουμε εμείς τη απόφαση της. Αλλά σίγουρα θα ακούσουμε με ακόμα μεγαλύτερη προσοχή την πλευρά της Γεωργίας.
Αυτό που είναι σημαντικό να θυμόμαστε είναι ότι μόνο το 10% περίπου των βιασμών καταγγέλλονται. Κι από αυτούς που αναφέρονται, οι μισοί καταλήγουν σε καταδίκη. Ναι, ο νόμος δεν προστατεύει πάντα τα θύματα σεξουαλικής κακοποίησης. Το σύνθημα «εγώ σε πιστεύω» δεν σημαίνει ότι δεν έχουμε πίστη σε θεσμούς, νόμους και στη δικαιοσύνη. Σημαίνει ακριβώς το αντίθετο – την εγκατάλειψη της προκατάληψης και των στερεοτύπων και την ισότιμη εφαρμογή του νόμου. Είναι πλέον εγκληματικό να διαιωνίζεται ο πατριαρχικός μύθος ότι μια γυναίκα που λέει ότι τη βίασαν είναι ψεύτρα – καλύπτοντας μια πράξη συναινετικού σεξ – που την μετάνιωσε.
Η πικρή αλήθεια δεν είναι ότι οι γυναίκες λένε ψέματα ότι βιάστηκαν. Οι γυναίκες και οι άνδρες θύματα βιασμού δεν αποκαλύπτουν καν το βιασμό τους. Από φόβο, ντροπή και μια βαθιά πεποίθηση ότι δεν θα τους πιστέψει κανείς και ότι στο τέλος θα τους κατηγορήσουν.
