Λίγο πριν το Pride και δυο μήνες μετά την παρουσίαση στον Πρωθυπουργό της έκθεσης για την Επιτροπή για την Εθνική Στρατηγική Ισότητας της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας, η οποία άνοιξε τη συζήτηση για τον γάμο μεταξύ ομόφυλων ζευγαριών, 160 “εξέχουσες” προσωπικότητες του τόπου, με Διακύρηξή τους, αντιτίθεται ανοιχτά στο ενδεχόμενο αυτός ο τόπος να βελτιωθεί έστω και κατά ένα χιλιοστό, με επιχειρηματολογία-νοσταλγία στην Ελλάδα που ποτέ δεν αγαπήσαμε, αλλά και ποτέ δεν ξεχάσαμε. Της Ελλάδας που δεν κουράζεται ποτέ να χάνει το δάσος, κουλαντρίζοντας το δέντρο, με το χέρι χωμένο στις ρίζες της “εθνικής ταυτότητας” και του δημογραφικού “ονείρου”.
Οι εξέχουσες αυτές προσωπικότητες, από τον ακαδημαϊκό και όχι μόνο χώρο, αντιτίθεται στην αναγνώριση του δικαιώματος των μελών της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας στον γάμο, καθώς και στην προσθήκη της “Σεξουαλικής Αγωγής” στη λίστα με τα διδασκόμενα σχολικά μαθήματα. Σκοταδισμό και άλμα προς τα πίσω προτείνουν 160 άνθρωποι των Τεχνών, της Επιστήμης και όλων των τομέων που ευαγγελίζονται -στα καλύτερα όνειρά μας- αυτή τη χιλιοειπωμένη “πρόοδο”. Με αναφορές στο δημογραφικό, τις εξωτερικές απειλές, το μεταναστευτικό και τον “ελληνισμό” -έννοια μπαλαντέρ στα χέρια ανθρώπων που ονειρεύονται έναν new age Μεσαίωνα για “λίγους, σωστούς και εκλεκτούς”, οι άνθρωποι αυτοί, προτείνουν πως στη φάση που βρισκόμαστε σε εθνικό κυρίως επίπεδο, το ζήτημα των ΛΟΑΤΚΙ+ δικαιωμάτων δεν είναι απλώς δευτερεύουσας σημασίας, αλλά είναι επικίνδυνο για διχασμό. Το αγαπημένο μας χόμπι.
Τη στιγμή που κοιτάμε το οικονομικό τσουνάμι να έρχεται, μεθώντας από την υπνωτιστική, παντελή έλλειψη ελπίδας, τη στιγμή που γύρω μας μετράμε αβάσιμη εθνικοπατριωτική επιχειρηματολογία από άτομα που θεωρούν πως το εμβόλιο για τον κορωνοϊό θα βλάψει το ορίτζιναλ γκρικ DNA μας, 160 άνθρωποι κλάδων-σανίδων λογικής κατά τα άλλα, θέτουν στο βάθρο των βασικών προβλημάτων που έχουμε να αντιμετωπίσουμε τον κίνδυνο του να έχουν το δικαίωμα οι άνθρωποι γύρω μας να παντρεύονται, ανεξαρτήτως φύλου και σεξουαλικού προσανατολισμού. Είναι οξύμορο το πώς η διαστρευλωμένη εικόνα του “ελληνισμού”, που κι αν έχει κουρελιαστεί στον βωμό δημιουργίας ιδεολογιών και “προγραμμάτων” που όχι τόσο πολύ καιρό πριν δικάστηκαν για σύσταση εγκληματικής οργάνωσης, πλασάρεται ως βασικός λόγος για τον αποκλεισμό ολόκληρων κοινωνικών ομάδων για ακόμα μια φορά.
“Η χώρα μας αντιμετωπίζει οξύτατο δημογραφικό πρόβλημα” αναφέρει το σκοταδιστικό κείμενο, πιθανότατα θεωρώντας πως η ίδια η ύπαρξη της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας οφείλεται για αυτό. Γιατί όσο δεν νομιμοποιούνται οι πολιτικοί γάμοι στην Ελλάδα, τόσο οι γκέι άνθρωποι θα αναπαράγονται σε ετεροφυλόφιλες σχέσεις, γιατί πιθανότατα στο μυαλό τους η ομοφυλοφιλία είναι μια φάση που περνάει και μετά από λίγα χρόνια ένας μέχρι πρότινος gay άντρας καταλήγει σε έναν straight γάμο. Ή τουλάχιστον έτσι θα έπρεπε να συμβαίνει. Τι; Όχι; Για τα πραγματικά ζητήματα που οδηγούν στο δημογραφικό ζήτημα, ούτε λόγος φυσικά. Γιατί στο ομοφοβικό τους σύμπαν μάλλον οι έγκυες γυναίκες στηρίζονται αρκετά, ενώ οι μισθοί είναι υπεραρκετοί για να καταστήσουν τη δημιουργία οικογένειας μια ασφαλή επιλογή.
Μετά από μια άτυπη επίθεση στις ξένες και ντεμέκ αξίες της ΕΕ, που κοντράρονται στα ίσα με τις εσωτερικοδικαιϊκές αξίες των κρατών-μελών,που μας ήρθε από τον Μεσαίωνα, τα βάζει με το μάθημα “Σεξουαλικής Διαπαιδαγώγησης“, αναφέροντας πως η μεταφορά του στον “ευαίσθητο χώρο” της Παιδείας προκαλεί ανησυχία. Από ό,τι αναφέρει, δεν έχουμε χρόνο για “μικρές μειοψηφίες τέτοιων απαράδεκτων ρυθμίσεων με τις οποίες μάλιστα προβάλλονται ακόμη και πρότυπα διαφορετικότητας (τραυματίζοντας τις ευαίσθητες παιδικές ηλικίες ), καθ ‘ υπέρβαση της κοινής Ευρωπαϊκής αξίας της ανοχής”.
Σαφώς, δεν προκαλεί ανησυχία το ποσοστό των παιδιών που δέχονται bullying για τη σεξουαλική τους ταυτότητα ή την ταυτότητα φύλου τους, σε σημείο αυτοκτονίας. Ούτε οι βιασμοί μεταξύ ανηλίκων. Αυτό που προκαλεί ανησυχία είναι πως μάλλον θα σταματήσουν τα παιδιά μας να μαθαίνουν να κάνουν σεξ μέσα από το πορνό, διαστρεβλώνοντας την απόλαυση με την κακοποίηση, σταματώντας πια να έχουν ενοχική σχέση με τη σεξουαλικότητα και τα σώματά τους. Για να στηριχθεί, δε, το επιχείρημα περί ανησυχίας, ο whataboutism παίρνει ρόλο στη θλιβερή αυτή επιστολή, αναφέροντς πως “Η Παιδεία μας αντιμετωπίζει ήδη μεγάλα προβλήματα, όπως το πρόβλημα της επαρκούς και αποτελεσματικής διδασκαλίας της γλώσσας, της ιστορίας και της κλασσικής παιδείας”, με αποτέλεσμα να κακοποιείται η γλώσσα μας και η εθνική μας ταυτότητα.
Αυτή η επιστολή θα μπορούσε να έχει σχολιαστεί απλώς ως η ανάγκη “160 προσωπικοτήτων -στη συντριπτική πλειοψηφία τους άντρες- να μετατρέψουν το για τους ίδιους πολύ σημαντικό ομοφοβικό τους μίσος σε πολύλεξο θλιβερό κύκνειο άσμα νοσταλγικών φλερτ με τον Μεσαίωνα, στο όνομα “εθνικών ταυτοτήτων”, “ελληνισμών”, “παραδόσεων” και “ανησυχιών”. Το σημαντικότερο πρόβλημα με τη Διακύρηξη αυτή, βέβαια, δεν είναι ότι διατυπώθηκε, είναι πως δεν σόκαρε κανέναν η ύπαρξη των ανθρώπων που την πίστεψαν, την υπέγραψαν και την στήριξαν. Ζουν ανάμεσά μας, αποκαλούν “μειοψηφία” τα άτομα τα οποία επιχειρούν να αποκλείσουν από κάθε αυτονόητο δικαίωμα, χωρίς να αντιλαμβάνονται πως η πραγματική μειοψηφία έχει 160 άτομα συγκεντρωμένα σε μια λίστα, να δηλώνουν περήφανα πως ο κόσμος αυτός οφείλει να μείνει σκαλωμένος στον φοβικό εγωκεντρισμό τους.
