Για τη γυναικοκτονία στη Μακρινίτσα, το σενάριο είναι γνωστό. Τόσο γνωστό που φτάνει να εξοργίζει σαν να είναι η πρώτη φορά, αυτή σίγουρη κατάληξη μιας γυναίκα να γίνεται θύμα στα χέρια ενός κακοποιητικού -πρώην ή νυν- συζύγου που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο θεωρεί ότι έχει δικαίωμα (ή και υποχρεώση) να την ορίζει ακόμα και μετά το τέλος της σχέσης τους, μετά από ένα διαζύγιο και μετά από τα περιοριστικά μέτρα που του είχε κάνει γιατί είχε ήδη αντιληφθεί τις προθέσεις του, γνωρίζοντας πως βρίσκεται σε κίνδυνο. Ένας ακόμα κακοποιητικός σύζυγος έφτασε στο σημείο να δολοφονεί την πρώην σύντροφό του, μέσα στο ίδιο της στο σπίτι, στον πάνω όροφο του οποίου βρισκόταν η κόρη τους. Με τα δεδομένα του νέου νομοσχεδίου για τη συνεπιμέλεια, ο συγκεκριμένος άντρας θα έπρεπε να έχει καταδικαστεί για βία με αμετάκλητη απόφαση, για να καταφέρει αυτή η γυναίκα να τον βγάλει από τη ζωή της, προστατεύοντας την ίδια και το παιδί της. Ναι, έναν κακοποιητή που δεν δίστασε να κατακρεουργήσει δυο ανθρώπους, συμπεριλαμβανομένης και της μητέρας του παιδιού του, εισβάλοντας με τη βία σε ένα σπίτι, σπάζοντας τζάμια και κρατώντας μαχαίρι. Με αυτόν ακριβώς τον κακοποιητή θα έπρεπε να συνεχίζει να επικοινωνεί και να ανέχεται μέχρι η γραφειοκρατία να συναντήσει τη σκληρή πραγματικότητα.

Ο πρώην σύζυγος της γυναίκας που δολοφονήθηκε χθες, κατάφερε να μπει στο πατρικό της σπίτι με τη βία και αφού πρώτα τραυμάτισε με το μαχαίρι στο πρόσωπο τη μητέρα της -πρακτικά όποιον βρήκε μπροστά του- της επιτέθηκε μαχαιρώνοντάς τη θανάσιμα. Αφού τελείωσε τη «δουλειά» του έκανε ακριβώς το ίδιο και στον αδερφό της, που προσπάθησε να τον προλάβει μέχρι να έρθει η αστυνομία, τον οποίο επίσης σκότωσε με το μαχαίρι του. Μιλάμε για τον πρώην σύζυγο της γυναίκας, με τον οποίο ήταν σε διάσταση και σε δικαστική διαμάχη, και στον οποίο είχε κάνει ασφαλιστικά μέτρα. Αυτό από μόνο του το λες και απόδειξη του ότι πρόκειται για μια φιγούρα κακοποιητική και δυνητικά επικίνδυνη. Απόδειξη λες και το γεγονός ότι η γυναίκα βλέποντάς τον να προσπαθεί να βρει τον δρόμο του προς το εσωτερικό του σπιτιού, κάλεσε την αστυνομία λέγοντας σαφέστατα πως εκείνος είχε έρθει για να τη σκοτώσει. Αυτά ήταν και τα τελευταία της λόγια.

Στα δημοσιεύματα ως τώρα, γίνεται λόγος για άτομο με ψυχολογικά προβλήματα, που βρισκόταν σε αγωγή, γιατί πάντα κάτι θα πρέπει να δικαιολογεί μια γυναικοκτονία στην τελική. Δε θα αναλύσουμε το πώς και γιατί ένα επικίνδυνο άτομο, το οποίο είχε και στο παρελθόν κάνει αντίστοιχες επιθέσεις στη 28χρονη γυναίκα, κατάφερε να εισβάλει στο σπίτι της, ενώ εκκρεμούσαν περιοριστικά. Θα τονίσουμε όμως πως όλα αυτά έγιναν μια ανάσα μακριά από την κόρη που είχαν αποκτήσει μαζί και που εκείνη τη στιγμή βρισκόταν με τον παππού της στον πάνω όροφο του σπιτιού. Αλήθεια, τι έχει να μας διδάξει το νομοσχέδιο Τσιάρα για αυτό;

Το νομοσχέδιο με τη βιτρίνα της ισότητας των φύλων και της ισότιμης άσκησης γονεϊκών καθηκόντων, λίγο πολύ καταδικάζει τις γυναίκες να μη μπορούν να αποδεσμευτούν από τους κακοποιητές τους και εργαλειοποιεί τα παιδιά, για αυτόν ακριβώς τον σκοπό. Σύμφωνα με το φιλόδοξο κατά τα άλλα νομοσχέδιο, το οποίο από την αρχή έχει προκαλέσει από απορίες, μέχρι και αντιδράσεις, θωρακίζει το τεκμήριο επικοινωνίας, ακόμα και για έναν γονέα που έχει καταδικαστεί για ενδοοικογενειακή βία, μέχρι να οριστεί η δικαστική απόφαση αμετάκλητη. Το πόσα χρόνια, χρήματα, περιστατικά βίας, προσπάθεια και ατελείωτους αγώνες και δυσβάσταχτη υπομονή χρειάζεται για να οριστεί αμετάκλητη μια απόφαση που καθιστά κακοποιητή τον κακοποιητή, δεν αναφέρεται, μιας και η σκληρή αλήθεια είναι πως μέχρι να γίνει αυτό, ο βίαιος σύζυγος και πατέρας έχει όλο τον χρόνο που χρειάζεται για να εισβάλει στο σπίτι της πρώην συζύγου του και να τη δολοφονήσει, σαν να είναι το πιο λογικό πράγμα στον κόσμο, σε μια σχέση που πιθανότατα έχει τη σχέση ιδιοκτήτη-ιδιοκτησίας. Σε μια σχέση που εμμονικά βάζει τη γυναίκα σε ρόλο θύματος και έχει δώσει όλο τον απαραίτητο χρόνο δράσης στον θύτη.

Μια ακόμα γυναίκα δολοφονήθηκε, στην αυγή ενός νομοσχεδίου, που ενώ στόχο έχει να τη φέρει ένα βήμα προς την ισότητα, τελικά απλώς θα επέσπευδε τον θάνατό της από τα χέρια του κακοποιητή της. Αυτό το λες reality check στο νομοσχέδιο που πρόκειται να καταδικάσει σε αιώνια δεσμά μητέρες και παιδιά με τους βασανιστές τους.