Ο Στέφανος Τσιτσιπάς, παρά το νεαρό της ηλικίας του, ανήκει στην ελίτ του τένις (Νο 6 στα rankings), ενός αθλήματος που δεν έγινε γνωστό για την απήχησή του στα λαϊκά στρώματα αλλά κυρίως στον στενό κύκλο των ευγενών. Από παιδί ακόμα, κατάλαβε πως του ταιριάζει, πως είναι καλός σε αυτό και αποφάσισε σωστά να το ακολουθήσει αν και, όπως οι περισσότεροι στα 9 τους χρόνια, είχε αδυναμία στο ποδόσφαιρο. Ο ίδιος προέρχεται από μία «τενιστική» οικογένεια αφού ο πατέρας του είναι προπονητής τένις και η μητέρα του, υπήρξε νούμερο 1 junior παίκτρια στη Σοβιετική Ένωση.

Το όνομά του ακούστηκε για πρώτη φορά στην Ελλάδα το 2015, όταν ο Ελληνοαυστραλός τενίστας Θανάσης Κοκκινάκης, Νο 71 τότε στην παγκόσμια κατάταξη, επισκέφτηκε τη χώρα μας. Προς τιμήν του διοργανώθηκε ένας αγώνας επίδειξης στο Tennis Club του Τατοΐου, όπου θα αντιμετώπιζε έναν άγνωστο 17χρονο. Από τότε άλλαξαν πολλά. Ο άγνωστος 17χρονος το 2015 έγινε ο πασίγνωστος το 2021 Στέφανος Τσιτσιπάς, το next big thing του τένις. Στο διάστημα των πέντε χρόνων που μεσολάβησαν, μάς έχει απασχολήσει για διάφορους λόγους, κυρίως με τις επιτυχίες του. Τον τελευταίο καιρό, όμως, μάς απασχολεί κυρίως με τις δηλώσεις του.

Είναι μόλις 22 ετών και έχει προλάβει να εδραιωθεί στις συνειδήσεις μας ως ένας πολύ καλός τενίστας, με απεριόριστες προοπτικές στο άθλημα που υπηρετεί αλλά με περιορισμένη κατανόηση απέναντι στο σύνολο και τις ανάγκες του. Αυτό που ενοχλεί όσους «δεν έχουν ζωή» και ασχολούνται με τον Τσιτσιπά, είναι ο ελιτισμός του που αυτόματα τον θέτει εκτός του κορμού της κοινωνίας. Τα ερωτήματα που προκύπτουν είναι συγκεκριμένα: Από πού πηγάζει αυτός ο ελιτισμός; Είναι το τένις αρκετό για να αποκόψει έναν αθλητή από τα κατώτερα στρώματα; Πνευματικά όχι, χρηματικά ναι.  

Ο Στέφανος Τσιτσιπάς δεν έχει καμία επίγνωση της ελληνικής πραγματικότητας. Κάθε συζήτηση που έχει ως στόχο να βγάλει ασφαλή συμπεράσματα πρέπει να ξεκινά και να τελειώνει εκεί

Ανοίγει το κουτί με τις απαραίτητες διευκρινίσεις: Αυτό δε σημαίνει πως δεν έχουμε το δικαίωμα να κριτικάρουμε την γενικότερη συμπεριφορά του, όπως κάποιοι υμνούν τα κατορθώματά με τη ρακέτα. Όταν είσαι δημόσιο πρόσωπο, βρίσκεσαι -θέλοντας και μη- σε μία θέση που επηρεάζεις συμπεριφορές άλλων ανθρώπων, εκτίθεσαι στα social media (όπως όλοι μας) με δική σου πρωτοβουλία, τότε όλοι έχουν δικαίωμα να σου ασκήσουν κριτική. Αν αυτή είναι λάθος ή σωστή, θα το μάθουμε μόνο αν χρησιμοποιήσουμε την αόρατη ζυγαριά που ονομάζεται «κρίση» και υπάρχει κάπου στο κεφάλι μας. Το κουτί με τις απαραίτητες αλήθειες και διευκρινίσεις κλείνει.

Έχουμε μπει σε μια διαδικασία αποδόμησης ενός χαρακτήρα χωρίς να υπάρχει ουσιαστικός λόγος. Ο Στέφανος Τσιτσιπάς δεν έχει φτάσει ακόμα στο υψηλότερο σημείο της ζωής του, ούτε καν στο μεσαίο διάζωμα για να καταλάβουμε και οι υπόλοιποι αν τα εσωτερικά του χαρακτηριστικά είναι μέτρια ή θα θα αγγίξουν μελλοντικά την απόλυτη παρακμή. Επομένως, δεν μπορούμε να μιλάμε για την άνοδο και την πτώση του, όσο ωραίο κι αν είναι αυτό το δημοσιογραφικό κλισέ. Βρίσκεται στην αρχή, στα πρώτα χρόνια της ζωής του αλλά και της καριέρας του ως αθλητής.

Έχει κάνει πολλές άστοχες δηλώσεις και αυτή είναι η προσωπική μου άποψη. Αν κρίνω από αυτά που διαβάζω στα social media, την συμμερίζονται αρκετοί. Από εκεί και πέρα είναι δική μας ευθύνη το τι παίρνουμε στα σοβαρά και τι κάνουμε στην άκρη. Σε τι προσθέτουμε βάρος και σε τι αφαιρούμε λίγο από αυτό βάζοντας τα δεδομένα κάτω και αναλύοντας τις περιστάσεις όταν έκανε, για παράδειγμα, το περίφημο σποτ της κυβέρνησης. Ναι, το τελευταίο παραλήρημα στο Τουίτερ ήταν άσχημο. Μιλάμε για ένα meltdown άνευ λόγου και αιτίας. Ένα τουίτ ακόμα και ίσως ανακοίνωνε την υποψηφιότητά του για πρόεδρος της Αμερικής.

Παρόμοια τουίτς θα μπορούσε να διαβάσει κάποιος στο προφίλ ενός τύπου που ενοχλήθηκε επειδή σχολιάζουν τη σχέση του. Βγάζει μια κακή αντίδραση, εντελώς αυθόρμητη και δείχνει πως δεν μπορεί να διαχειριστεί τις καταστάσεις γύρω του. Όσο για τα υπόλοιπα, το Ντουμπάι, το να γίνει ένα Χάρολντς στην Ελλάδα ή να αγοράσουμε ένα αυτοκίνητο Τέσλα για να επιβραδύνουμε την κλιματική αλλαγή, είναι ένα σημάδι πως ο Στέφανος Τσιτσιπάς δεν έχει καμία επίγνωση της ελληνικής πραγματικότητας. Κάθε συζήτηση που έχει στόχο να βγάλει ασφαλή συμπεράσματα, πρέπει να αρχίζει και να τελειώνει εκεί. Είναι πια εμφανές ότι τις περισσότερες φορές -όχι όλες- δεν αναγνωρίζει αν έκανε μια προκλητική δήλωση ή όχι.

Εμείς με τη σειρά μας, ψάχνουμε για ανθρωπιστικές αξίες σε ένα άτομο που δεν είναι σε θέση -για την ώρα τουλάχιστον- να κάνει μια απλή ενδοσκόπηση. Το γνωρίζουμε και παρ’ όλα αυτά συνεχίζουμε να ψάχνουμε με τον μεγεθυντικό φακό. Τα λόγια του Τσιτσιπά δεν θα είχαν αποκτήσει τέτοια σημασία αν είχαμε αντιληφθεί εγκαίρως ότι, από μερικά άτομα, μπορούμε να περιμένουμε συγκεκριμένες τοποθετήσεις και συγκεκριμένες πράξεις. Αυτό δεν αφορά μόνο τον Στέφανο Τσιτσιπά, αλλά γενικότερα τους ανθρώπους γύρω μας. Στην τελική, το να παίζεις τένις δεν είναι ντροπή.