Αν αγαπάς αληθινά τη μουσική, τότε καλό θα ‘ναι να πειραματίζεσαι μαζί της. Να ακούς έναν ρεμπέτικο στίχο και να λες “μπορώ να τον κάνω χιπ χοπ”. Να ακούς κλασική μουσική και να λες “τι ωραία χεβιμεταλιά θα ‘τανε;”.
Πάνω κάτω αυτό έκαναν και οι χιπ χοπ καλλιτέχνες που θα δούμε παρακάτω. Πήραν ποιήματα, ιστορικές ομιλίες και ό,τι άλλο είναι ικανό για να σου στύψει το μυαλό, τα ‘βαλαν πάνω σε ένα beat… και βουαλά! Έτοιμα τ’ αριστουργήματα.
Για τσέκαρε.
Εισβολέας – Το αφήσαμε για αύριο (Χρόνης Μίσσιος)
Μακριά από DAB, (πλαστά) πενηντάευρα και diss που βρίζουν μάνες και σπίτια, συναντάμε τον Εισβολέα. Ο Εισβολέας, που λες, θέλει όποιος τον ακούει να ‘χει να πάρει πράγματα από τη μουσική του, γι’ αυτό και στο εν λόγω κομμάτι πριν ραπάρει παίρνει ένα συγκλονιστικό απόσπασμα από το “Χαμογέλα ρε, τι σου Ζητάνε;” του Χρόνη Μίσσιου και το κοτσάρει στην εισαγωγή του. Δυναμώνουμε ηχεία και αφήνουμε τον Χρόνη να τα αφηγηθεί.
“Έτσι, μ’ αυτήν την κωλό-εφεύρεση που την λένε ρολόι / σπρώχνουμε τις ώρες και τις μέρες μας σαν να είναι βάρος. / Και μας είναι βάρος, γιατί δεν ζούμε, κατάλαβες; / Μόνο κοιτάμε το ρολόι. / Να φύγει κι αυτή η ώρα, να φύγει κι αυτή η μέρα, να έρθει το αύριο και πάλι φτου κι απ’ την αρχή.”
Moriginal Champsystem ft XRay – Όλα είναι GANGSTA (Μιχάλης Γενίτσαρης)
Μιχάλης Γενίτσαρης λοιπόν. Ένας απ’ τους διαμορφωτές του ρεμπέτικου και ο τελευταίος της μεγάλης πειραιώτικης παρέας (Μπάτης, Βαμβακάρης, Δελιάς κλπ κλπ). Ένας άνθρωπος που θα ‘θελες (πάρα) πολύ να τον είχες για παππού και να κάθεται να σου αραδιάζει ιστορίες για τις γνήσιες εποχές του ρεμπέτικου. Ο XRAY και οι Moriginal Champsystem τώρα, πήρανε ένα μικρό κομμάτι απ’ τα λόγια του, εκεί όπου ο κυρ Μιχάλης εξιστορεί τα μπλεξίματά του με την αστυνομία, καθώς εκείνη την εποχή οι αστυνομικοί κυνηγούσαν μανιωδώς το χασίς και το ρεμπέτικο τραγούδι. Και ο κυρ Μιχάλης δεν ήταν στα μέτρα τους.
“Μου λέει «τι ‘ναι αυτό που βαστάς;», του λέω «μπουζούκι», και δίνει μια κλωτσιά και μου το σπάει και ήταν το πρώτο μου μπουζούκι. Και του το δίνω στο κεφάλι, του το σπάω το κεφάλι και σφυράει να πούμε και με μαγκώνει η αστυνομία και με πάνε μέσα.”
ΤΖΑΜΑΛ – Φτύναμε Αίμα (Σιβηρική Εκπαίδευση)
Αν έχεις ακούσει πάνω από 345732 σε repeat τον δίσκο “Φαβέλα“, καλό θα είναι να δεις κι άλλες τόσες φορές την ταινία “Σιβηρική Εκπαίδευση“. Η υπόθεσή της βασίζεται σε μια κοινότητα της Σιβηρίας, όπου εκεί κατοικούν έντιμοι και αξιοπρεπείς εγκληματίες που ‘χουν μάθει πάνω απ’ όλα να σέβονται. Μη φλυαρώ και σου κάνω σπόιλερ. Δες την ταινία, άκουσε στην εισαγωγή του κομματιού και ετοιμάσου να αγαπήσεις τους “Urkas”. Τους πιο αυθεντικούς εγκληματίες του πλανήτη.
“Blessed Mary, Mother of God, full of grace, hear the words of this your humble servant. Forgive us honest criminals for the sins we are forced to commit.”
Κοινοί Θνητοί – Του Κόσμου Οι Λαοί (Φιντέλ Κάστρο)
Μιλάμε, ουσιαστικά, για μια απ’ τις πιο ιστορικές ομιλίες του Φιντέλ Κάστρο κατά της φτώχειας. Ένα intro που θα σε κάνει να ξενερώσεις κι άλλο με τον πολιτισμό μας, διάολε! Έπειτα, έρχονται και οι ανατριχιαστικές ρίμες από τους Κοινούς Θνητούς (δεν είναι τόσο γνωστό γκρουπ, αλλά αν τους ακούσεις μια φορά μετά κολλάς) και μέσα σε 5 λεπτά και δύο δευτερόλεπτα έχεις προβληματιστεί για τα καλά. Ρισπέκτ παίδες.
“Κάποιες χώρες έχουν άφθονους πόρους, ενώ άλλοι δεν έχουν τίποτα. Ποια είναι η μοίρα τους; Να πεθάνουν απ’ την πείνα; Να υπάρχει για πάντα φτώχεια; Ποιος είναι τότε ο σκοπός του πολιτισμού; Γιατί τότε υπάρχει η ανθρώπινη συνείδηση;”
Social Waste – Με τον καιρό να ‘ναι κόντρα (Χαίνηδες)
Ύμνος. Αυτό.
“Με τον καιρό να `ναι κόντρα / έχει τιμή σαν πετάς / να μένεις μόνος…”
Βέβηλος – Να έρθεις απόψε να με βρεις (Τάσος Λειβαδίτης)
Μπορεί να ζούμε στην εποχή των social media και να ‘χουμε “κατακρεουργήσει” τα ποιήματα του Λειβαδίτη, ωστόσο υπάρχουν και κάποιοι ‘ρομαντικοί’ που σέβονται το έργο του Λειβαδίτη και ξέρουν πώς να το χρησιμοποιήσουν. Όπως ο Βέβηλος για παράδειγμα. Δώσε βάση.
“Τελικά, δεν έμεινε νύχτα που να μη γράψω πάνω στο χνωτισμένο τζάμι, δυο λόγια και για μας. Τα γράμματα σβήνουν γρήγορα, ποιος μας θυμάται, ποιος μας θυμάται…”
Βήτα Πεις – Αν ήσουν φίλος (Παύλος Σιδηρόπουλος)
Κάποιοι θα το χαρακτήριζαν ως “ιεροσυλία” το να ‘πειράζεις’ εν έτει δυο χιλιάδες και κάτι τα “Μπλουζ του Πρίγκιπα”. Κάποιοι άλλοι θα ‘λεγαν “αφήστε ήσυχο τον Παύλο ρε!”. Ωστόσο, υπάρχουν κι εκείνοι που ΦΩΝΑΖΟΥΝ ΜΠΡΑΒΟ στους Βήτα Πεις, καθώς δεν υπάρχει ωραιότερο πράγμα απ’ το να μαθαίνει η νέα γενιά (η γενιά μας) το έργο του Παύλου. Σπάστο.
“Αν ήσουν φίλος για παρέα διαλεχτή, υπομονή θα `ρχόταν κι η σειρά σου / μα συ προτίμησες να κάνεις το παπί και έπαιξες ρόλο μάγκα ξύπνιου και καπάτσου.”
Εισβολέας – Έχω το θέμα μου (Ηλίας Πετρόπουλος)
Τον Ηλία Πετρόπουλο η πλειοψηφία της κοινωνίας τον βάφτισε αιρετικό, αθυρόστομο και ασεβή, αφού ο ίδιος καταπιανόταν με ό,τι η μάζα θεωρούσε ως παράνομο. Είτε αυτό ήταν τα “Καλιαρντά” (η επίσημη γλώσσα των ομοφυλόφιλων), είτε οι οίκοι ανοχής, είτε το ρεμπέτικο. Αλλά ο Πετρόπουλος δεν τους έδινε σημασία. Τώρα αν δεν γνωρίζεις ποιος ήταν ο Ηλίας Πετρόπουλος κάνε μια χάρη στον εαυτό σου και δες το ντοκιμαντέρ “Υπόγειος Κόσμος“. Και γενικότερα όπου πετύχεις βιβλίο του αγόρασέ το. Μόνο καλό θα κάνεις στον εαυτό σου. Δεν στο παίζω γνώστης. Kι εγώ πρόσφατα έμαθα για τη ζωή του μέσα απ’ το ντοκιμαντέρ και από κάνα δυο βιβλία που διάβασα και τον έβαλα μες στην καρδιά μου.
“Αγαπώ τα τσογλάνια και τους χασίκλες, τους κλέφτες, τις πουτάνες, τους ρεμπέτες και τους πούστηδες γιατί μάχονται κάθε μορφή εξουσίας / και τους αγαπώ πιο πολύ γιατί τα καταφέρνουν και επιζούν κόντρα στην αστυνομία / κόντρα στον ποινικό νόμο / κόντρα στην απαίσια ηθική των μικροαστών / κόντρα στον φλογερό εαυτό τους.”
