Πλαστικές σφαίρες, ανοιγμένα κεφάλια ηλικιωμένων, ανήλικα παιδιά στο νοσοκομείο και οι τραυματίες κοντεύουν το χιλιάρικο. Και από την άλλη, ο Δημοκράτης Φράνκο Ραχόι να επιδοκιμάζει χαρακτηριστικά τη ΒΙΑ δίνοντας τα εύσημα στους αστυνομικούς που βαρούσαν στο ψαχνό κόσμο και κοσμάκη. Aπ’ αυτές και μόνο τις εικόνες μπορείς να καταλάβεις, γιατί οι Καταλανοί επιζητούν την ανεξαρτησία τους τόσα χρόνια τώρα μέσω αγώνων, αλλά και εκλογών.
Η αλήθεια τώρα είναι ότι το τι ΙΣΧΥΕΙ με το ζήτημα της ανεξαρτησίας είναι ζόρικο. Πρέπει να γνωρίζεις συντάγματα, Eυρωπαϊκά δίκαια και ούτω καθ’ εξής. Αλλά το βασικότερο που πρέπει να γνωρίζεις είναι ιστορία. Και όταν μπαίνει στη μέση ένα τόσο μεγάλο και ιστορικό δημοψήφισμα όπως της ανεξαρτησίας της Καταλονίας (δημοκρατία μίστερ!) οφείλεις να το σεβαστείς και να το αφήσεις να εξελιχθεί ομαλά. Και όχι να το διακόπτεις με ξύλο, με βρώμικο ξύλο και με άνανδρο ξύλο.
Ούτως ή άλλως η ψηφοφορία θα σε δικαιώσει κύριε Ραχόι. Αν οι Καταλανοί γουστάρουν και ψηφίσουν ΝΑΙ στην παραμονή τους στην Ισπανία εσύ θα ‘σαι ο μεγάλος νικητής. Καλά μέχρι εδώ;
Μα αν είναι έτσι όμως, η κάθε περιοχή τότε δεν μπορεί να ζητάει ανεξαρτησία και τα ρέστα;
Όχι φίλε Προβοκάτορα, δεν είναι το ίδιο, όταν μιλάμε για την ιδιαίτερη Καταλονία. Γιατί μιλάμε, ουσιαστικά, για μια ‘χώρα’ με τον δικό της πολιτισμό, τη δική της λογοτεχνία, τα δικά τους ήθη και έθιμα, το δικό της σύστημα παιδείας και τη δική της γλώσσα. Μια γλώσσα που ‘χει κυνηγηθεί από εποχή Φράνκο, όταν ο ίδιος την κατέστειλε, ενώ η δημοκρατία του δεν σταμάτησε εκεί και προσπάθησε να εξαφανίσει ακόμα και τους Καταλανικούς χορούς.
Γι’ αυτό και πάρε το 90% στο χθεσινό αιματηρό δημοψήφισμα για να καταλάβουμε όλοι τι λέει (και θέλει) ο λαός και τι καταλαβαίνει ο Ραχόι και οι υπόλοιποι ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Θα μου πεις “τι λες ρε φίλε; Μα ψήφισε το 42%…“. Ναι φίλτατε, αλλά η αστυνομία είχε κλείσει κάμποσες κάλπες και είχε σακατέψει τόσο κόσμο. Αλλά. Εδώ υπάρχει ένα μεγάλο ΑΛΛΑ. Δημοψήφισμα δεν έγινε μόνο χθες. Είχαν γίνει κι άλλα δημοψηφίσματα τα τελευταία χρόνια, με πιο πρόσφατο αυτό του 2014, όταν το 80% είχε ψηφίσει υπέρ της ανεξαρτησίας. Επομένως τι να θέλει ο λαός άραγε;;;
Εν κατακλείδι, η πλειοψηφία των Καταλανών δεν ένιωσαν ΠΟΤΕ Ισπανοί. Ένιωθαν (και νιώθουν) ‘φυλακισμένοι’ σ’ αυτό το κράτος, αφού εκτός των άλλων που αναφέραμε προηγουμένως (μέσα σ’ αυτά και η κουλτούρα φυσικά) θεωρούν ότι η περιοχή τους λαμβάνει απ’ τη Μαδρίτη λιγότερα χρήματα απ’ όσα δικαιούται για έργα υποδομής, όπως αεροδρόμια, σιδηροδρομικές γραμμές, αλλά και σε χρηματοδοτήσεις σχολείων και ούτω καθ’ εξής.
Άσε που οι Καταλανοί προσφέρουν με τον τουρισμό τους περίπου το 20% απ’ αυτά που βάζει στα ταμεία της η Ισπανική κυβέρνηση (η οποία έχει έδρα τη Μαδρίτη) και το ευχαριστώ είναι… βία, μη χρηματοδότηση για τα βασικά και προσπάθεια για την εξαφάνιση ενός πολιτισμού. Γιατί και το να αρνείσαι πεισματικά την κουλτούρα αυτού του λαού και να θες να τον ενσωματώσεις ντε και καλά στα δικά σου πιστεύω και ιδανικά, εξαφάνιση θεωρείται.
«Θα ψηφίσουμε ακόμα κι αν η Μαδρίτη δεν το θέλει. 18 φορές το προσπαθήσαμε. Και η απάντηση της Μαδρίτης ήταν πάντα, όχι». Πεπ Γκουαρντιόλα
Αν θέλουμε να λέμε ότι έχουμε προοδεύσει σαν ανθρωπότητα και δεν λύνουμε πλέον τις διαφορές μας με όπλα, πρέπει να αφήνουμε τη δημοκρατία να μιλήσει μέσω της ψηφοφορίας. Δηλαδή θα ήταν καλύτερο να βγουν οι Καταλανοί με όπλα στους δρόμους, ώστε να κατακτήσουν την ανεξαρτησία τους; Απαπαπα δεν θέλω να το σκέφτομαι. Στον εικοστό πρώτο αιώνα ζούμε, διάολε. Η κάλπη είναι δημοκρατία και η δημοκρατία είναι δικαίωμα.
«Αποδείχτηκε πόσο δυνατή είναι η ισπανική Δημοκρατία. Όλα έγιναν, όπως έπρεπε να γίνουν, τηρήθηκε ο νόμος!» Μαριάνο Ραχόι
