Mπράβο Αμέρικα, το λέω και το εννοώ! Αν είναι να κάνεις λάθη, πρέπει να τα κάνεις σωστά, για να δίνεις ώθηση σε σπέρματα αλλαγής προς την αντίθετη κατεύθυνση. Για να μην είμαστε άδικοι με τους πλανητάρχες Αμερικανούς, πρέπει να παραδεχτούμε πως ζούμε οξύμωρες υφηλιακές μέρες. Η πιο οπισθοδρομική πολιτική στιγμή στην σύγχρονη ιστορία το Ηνωμένων Πολιτειών, η εκλογή Τραμπ δηλαδή, ήρθε παράλληλα με την πιο προοδευτική, την υποψηφιότητα του Μπέρνι Σάντερς για το Δημοκρατικό Κόμμα, λίγους μήνες πριν. Ξέρω πως μπορούμε να του σούρουμε πολλά του γερο-Μπέρνι, ωστόσο πρέπει να αναγνωρίσουμε το βαθιά συντηρητικό πολιτικό περιβάλλον στο οποίο αναγκάστηκε να δώσει τη μάχη του. Αυτά τα κοινωνικά σπέρματα τη υποψηφιότητας του Μπέρνι Σάντερς είναι που η εκλογή Τραμπ μπορεί να αναζωογονήσει, σπέραματα που σε μία πιθανή εκλογή Κλίντον, θα έμεναν ανερμάτιστα, μιας και θα είχε υπερισχύσει η ψευδοπροοδευτική υποψήφια, των συγκεκριμένων εκλογών. 

Η εκλογή Τραμπ είναι ευκαιρία μέσα σε μία τετραετία η Αμερική να κάνει πολιτικά βήματα μπροστά και να ανακαλύψει τον επόμενο “Μπέρνι”, όπου με την παράδοση του Αμερικάνικου swing voting, θα έχει καλύτερες πιθανότητες να εκλεγεί μετά από μία σίγουρα καταστροφική θητεία Τραμπ. Σε κάθε άλλη περίπτωση, η Αμερική θα έμενε στην αναμονή για την εκλογή κάποιου άλλου “Τραμπ” σε τέσσερα με οκτώ χρόνια από τώρα, αφού η Χίλαρι θα εξυπηρετούσε το ίδιο κατεστημένο που μπόλιασε με μίσος την Αμερικάνικη κοινωνία και οδήγησε στην εκλογή αυτού του τσαρλατάνου. 

Κάποιος θα πει: “Μα πως είναι δυνατόν να μη σκέφτεσαι τις άμεσες συνέπειες για τις μειονότητες;“.

Ας δούμε όμως τα δεδομένα και ας εξηγήσουμε γιατί η εκλογή Τραμπ δεν είναι τόσο δραματική σε σχέση με μία προεδρία Κλίντον. Η πολιτική επιλογή στης Ηνωμένες Πολιτείες είναι ψευδοεπιλογή, μιας και τα κέντρα εξουσίας είναι εταιρικά και οι κατευθυντήριες ιδεολογικές γραμμές των δύο κομμάτων είναι παρεμφερείς και φιλοεταιρικές. Η ίδια νέο-συντηρητική, νέο-φιλελεύθερη πολιτική που θα εφαρμοστεί στην περίπτωση Τραμπ, θα εφαρμοζόταν και με την Κλίντον, ας μη γελιόμαστε. 

Από την άλλη, η Αμερική, δεν περίμενε τον Τραμπ για να γίνει μια ρατσιστική, σεξιστική και μισαλλόδοξη κοινωνία. Δεν περίμενε τον Τραμπ για να μείνουν χιλιάδες άνθρωποι στο δρόμο χωρίς περίθαλψη. Ούτε περίμενε τον Τραμπ για να ξεχυθεί στα πέρατα του κόσμου και να σπείρει αίμα και τρόμο. Μην ξεχνάμε τα εγκλήματα της “προοδευτικής” διοίκησης Ομπάμα εντός και εκτός Ηνωμένων Πολιτειών! Η εκλογή Τραμπ απλώς βγάζει τη βιτρίνα από τη μέση και βάζει μία μεγάλη ταμπέλα έξω από τον Λευκό Οίκο, κράχτη μίσους και καπιταλιστικής ασυδοσίας. Οι ολιγάρχες πλέον έχουν τον Πρόεδρο τους, αλλά δεν έχουν τη βιτρίνα που όπως κάθε πολιτική βιτρίνα, λειτουργούσε με τρόπο κατασταλτικό για τα αντανακλαστικά της κοινωνίας. 

Αν το δούμε ιστορικά σχεδόν κάθε τύραννος οδήγησε σε μία διαλεκτική μετάβαση και σε καλύτερους κοινωνικούς συσχετισμούς. 

Αμέρικα ΜΠΡΑΒΟ για τη μαλακία σου, γιατί ακριβώς την ίδια στιγμή, αυτή είναι και μία ευκαιρία για τις κοινωνίες όλου του κόσμου!