“Bookarazzi!” Έτσι αποκαλούνται μεταξύ τους τα μέλη της φεϊσμπουκικής ομάδας «Τι διαβάζουν οι άνθρωποι στο μετρό και στο λεωφορείο;Ε;». Το παρατσούκλι παραπέμπει προφανώς στο paparazzi και συμπυκνώνει με έναν ευφάνταστο τρόπο τη δραστηριότητά τους:  Έχουμε να κάνουμε με άτομα που σκοπό/αποστολή/χόμπι/συνήθειο έχουν να φωτογραφίζουν επιβάτες στα μέσα μαζικής μεταφοράς (και όχι μόνο) που ξεφυλλίζουν ένα οποιοδήποτε βιβλίο/περιοδικό/εφημερίδα.

 

 

Ζωή να έχουνε οι φίλοι μας οι bookarazzi, δεν είναι και λίγοι: Μια 18άρα χιλιάδες από δαυτούς έχουν μαζευτεί ήδη στη σελίδα. Αν λοιπόν, είστε από εκείνους που προτιμούν να γεμίζουν το χαμένο χρόνο των μετακινήσεών τους με τα αθηναϊκά ΜΜΜ διαβάζοντας, μην εκπλαγείτε αν πέσετε πάνω σε κάποιον εξ αυτών. Αν δεν… ψήνεστε να τους ποζάρετε και να τους χαμογελάσετε, τουλάχιστον κάντε τα στραβά μάτια και αφήστε τους να σας φωτογραφίσουν μαζί με το βιβλίο σας. Κανείς ποτέ δεν πέθανε εξαιτίας μιας φωτογραφίας.

 

 

«Και τι θα κάνει με την φωτογραφία μου;», σε ακούω να ρωτάς τρομοκρατημένος μυγιάγγιχτε με ζητήματα ιδιωτικότητας αναγνώστη.  Μη φοβάσαι. Θα την ανεβάσει απλά στον τοίχο της συγκεκριμένης σελίδας, περιγράφοντας από κάτω το πού και το πότε την τράβηξε κι αν πιάνει το μάτι του θα κάνει και μια αναφορά στον τίτλο του βιβλίου και του συγγραφέα. Όπως και να έχει, στη συντριπτική πλειοψηφία των φωτογραφιών που δημοσιεύονται, τα χαρακτηριστικά του προσώπου είτε είναι αλλοιωμένα, είτε μένουν έξω από το κάδρο κι ως εκ τούτου δεν «μαρτυρούν» την ταυτότητα του εικονιζόμενου βιβλιόφιλου.

 

 

Υπάρχουν, πάντως, περιπτώσεις (μια από τις «ομορφιές» της συγκεκριμένης ομάδας) που κάποιοι από τους πρωταγωνιστές των φωτογραφιών καταφέρνουν και εντοπίζουν τον εαυτό τους στα posts της σελίδας (η λεγόμενη «αναγνώριση», στην αργκό των bookarazzi). Και –συνήθως- το διασκεδάζουν, συμμετέχοντας μάλιστα στα σχόλια που… απλώνονται κάτω από τη φωτογραφία τους.
 

 

Σχόλια που μπορούν να κυμανθούν από κοπλιμέντα για την/τον βιβλιόφιλη/βιβλιόφιλο (άλλα φανερά κι άλλα περισσότερο συγκρατημένα), μέχρι αναλύσεις για τα μύρια όσα βιώνουν στα αθηναϊκά ΜΜΜ: Tην αδιαφορία απέναντι στις έγκυες και τους ηλικιωμένους που στέκονται όρθιοι, τις αδικαιολόγητες καθυστερήσεις στα δρομολόγια, τα κακώς κείμενα στις υποδομές…

 

 

Και για το τέλος, ρε σεις bookarazzi, μια απορία που αρκετά με βασάνισε κατά τη διάρκεια της περιήγησής μου στη σελίδα σας: Τι ακριβώς εννοείτε όταν περιγράφετε κάποια/ον με τον όρο «κορκικότατο/η»; Κάπου πάει το μυαλό μου, αλλά να… Είπα να το κάνω σιγουράκι!