Το ξέρω ότι τα Χριστούγεννα δεν είναι η νούμερο ένα ελληνική γιορτή. Παραδοσιακά ο λαός μας, ως αυθεντική μεσογειακή φάρα, αγαλλιάζει πολύ περισσότερο με το Πάσχα. Μας ταιριάζει πιο πολύ η χαρά της ανοιξιάτικης αναγέννησης, το πανηγύρι του ήλιου και του φωτός. Για να μην το πάω ακόμη πιο μακριά και βάλω και τα καρναβάλια στην εξίσωση, που σε αρκετά μέρη της χώρας έχουν απόλυτη προτεραιότητα. Αλήθειες να λέμε παιδιά, τα Χριστούγεννα είναι υπόθεση βορειοευρωπαϊκή. Θέλουν κρύο, θέλουν μπούζι, θέλουν χιονιά και όχι 20 βαθμούς και γαλανό ουρανό όπως συχνά πυκνά βλέπουμε στα μέρη μας.
Αυτό, ωστόσο, δεν σημαίνει ότι πρέπει να τα ξεφτιλίζουμε κιόλας! Διότι αυτό το πράγμα που βλέπουμε στην Ομόνοια εδώ και μερικές ημέρες, περί ξεφτίλας πρόκειται. Περί τσιπιάς, περί τσουρουτιάς, περί φτήνιας που δεν θα την καταδέχονταν ούτε στην Κουτσούφλιανη Τρικάλων.
Μια φάτνη της κακιάς συμφοράς, με πλαστικά πρόβατα κι ένα βόδι για ξεκάρφωμα, συν δυο καμήλες και τρεις μάγους που υποτίθεται ότι φέρνουν τα δώρα. Και γύρω γύρω σπαρμένα κλαράκια και ξυλάκια και κάτι γιούκες εν είδει εξωτισμού (όλα αυτά δεν υποτίθεται ότι συμβαίνουν στη Μέση Ανατολή;), μαζί με πλαστικά γλαστράκια με κυκλάμινα. Τα τελευταία μάλιστα αφίχθησαν προχθές, σε μια απέλπιδα προσπάθεια του Δήμου Αθηναίων να δώσει κάποιο χρώμα στη σκηνή…
Μια σκηνή γκραν γκινιόλ, απ’ όπου και να την πιάσει κανείς. Πρώτα πρώτα από τα ομοιώματα. Να πω ότι ήταν καλοφτιαγμένα, να πω ότι είχαν μια αληθοφάνεια, να πω ότι τραβούσαν την προσοχή; Καμία σχέση με το αντικείμενο! Εδώ έχουμε να κάνουμε με προχειρότητες του αισχίστου είδους, που μοιάζουν σαν να φτιάχτηκαν για ένα πεντάευρω από ανθρώπους άσχετους με το αντικείμενο. Εδώ είναι να βλέπεις ένα βόδι ίσου μεγέθους με τα πρόβατα, εδώ είναι να κοζάρεις καμήλες έτοιμες να διαλυθούν εις τα εξ ων συνετέθησαν (με βίδες και σύρματα τις κρατάνε όρθιες) και μάγους με ορατές φθορές στη βαφή και στην κορμοστασιά τους. Εδώ είναι να αντικρίζεις κιλίμια πάνω στις καμήλες που δεν θα τα έβαζε στην καλύβα του ούτε ο τελευταίος πρόσφυγας εμφυλίου πολέμου. Και δεν δείχνει κανείς διάθεση να τα αφαιρέσει, παρότι η αστυνόμευση της φάτνης (ο Θεός να την κάνει…) είναι μηδενική. Ίσως γι’ αυτό ο χώρος έχει αρχίσει ήδη να φιλοξενεί αποτσίγαρα, πλαστικές σακούλες, χαρτιά περιτυλίγματος και λοιπές ομορφιές.
Και ποιος ευθύνεται για όλη αυτή την παρωδία; Δεν κατάφερα να το μάθω, παρότι πήρα τηλέφωνο στο γραφείο τύπου του Δήμου Αθηναίων και ζήτησα να μιλήσω με τον άνθρωπο που εμπνεύσθηκε και υλοποίησε το σκηνικό. «Δώστε μας το τηλέφωνό σας, θα σας πάρουμε εμείς», μου είπαν. Τους το έδωσα κι όσο πήραν εσάς, άλλο τόσο πήραν εμένα. Προφανώς είχαν άλλες δουλειές οι άνθρωποι και δεν μπορούσαν να μπουν στον κόπο…
Υ.Γ. 1: Το περυσινό «ΑΘΗΝΑ» που φώτιζε την Ομόνοια και για το οποίο είχαμε γκρινιάξει αρκετοί (guilty Mr. President) είναι φέτος τοποθετημένο στο πάρκο Βενιζέλου. Και ταιριάζει άψογα!
Υ.Γ. 2: Το ομορφότερο Χριστουγεννιάτικο δέντρο της πρωτεύουσας (και ένα από τα ωραιότερα που έχω δει στον κόσμο όλο), παραμένει εκείνο του μαιευτηρίου Έλενας. Περάστε μια βόλτα, θα σας συγκινήσει.
Υ.Γ. 3: Ξέρω ότι θα με βρίσουν τα τρολάκια, αλλά μιας και η Αθήνα έχει πλέον γίνει πολυπολιτισμική πρωτεύουσα, μήπως μια φάτνη στην κεντρικότερη πλατεία της είναι ολίγον εκτός τόπου και χρόνου; Ακόμη και καλόγουστη να ήταν, που λέει ο λόγος.
