Η φίλη μου η Αργυρώ Ζανιώτη δεν το ‘χε στα σχέδιά της να ευπρεπίσει τους άντρες του Παγκρατίου. Πολυτεχνίτισσα κι ερημοσπίτισσα, με προϋπηρεσία στο marketing μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, είχε πάντα ένα βλήμα με τα ρούχα και τα εκλεκτά αξεσουάρ, τα γυναικεία. Είχε και μια αδυναμία στο καλό φαγάκι.

Όταν λοιπόν η Αργυρώ είδε κι απόειδε ότι το marketing δεν απολαμβάνει πλέον του δέοντος σεβασμού, είπε να προσφύγει στα χόμπι της. Άνοιξε λοιπόν δύο δίδυμα μαγαζιά –με χρονική απόσταση μερικών μηνών το ένα από το άλλο. Το πρώτο, μαγαζί γωνία, Αρριανού και Πολέμωνος, εκεί που συνανταντιούνται ο αντίλαλος από τους θαμώνες του παρακείμενου «Μαύρου Προβάτου» και ο αχός από την Πλατεία Προσκόπων, ικανοποιεί τις γαστριμαργικές ανησυχίες των περίοικων με ψωμάκια εκλεκτά –«Γλυκό ψωμί» γράφει η ταμπέλα-, γάλα εκ Νάξου και διάφορα καλούδια που χαϊδεύουν εξίσου το μάτι και τον ουρανίσκο. Το δεύτερο, που φέρει τον υπαινικτικό τίτλο «Αρριανού 29 –Closet to Closet», κολλημένο στο πρώτο, προορίζεται για την ικανοποίηση της ματαιοδοξίας μας. Κι όταν λέω «μας», αναφέρομαι και στα δύο φύλα.

 

 

Η Αργυρώ στο δεύτερο μαγαζί της είπε να επιδοθεί στο εξής θεάρεστο έργο: Αδειάζει τις ντουλάπες των très chic φίλων της, εκείνων που δεν ρίχνουν πάνω τους ούτε τσίτι αν έχει γυρίσει η σεζόν και μοιράζει τα ευρήματά της σε εμάς τους λιγότερο μυγιάγγιχτους που, ακόμα κι αν έχει κλείσει χρόνο το παλτό, δεν το παρεξηγούμε.

Και γιατί να το παρεξηγήσουμε δηλαδή; Όταν μιλάμε για παλτό, μιλάμε για τεφαρίκι. Ένα Kenzo που, αν δεν ήταν αμαρτία να το κόψω –δεν είμαι και πρώτο μπόι- ο ανδρικός πληθυσμός θα το έβλεπε μόνο με κιάλια. Είδα κι ένα κοστούμι, Dior παρακαλώ, χειροποίητο, το ένα από τα πέντε ίδια που ράφτηκαν, είδα κι ένα δερμάτινο bomber να σου φεύγει το καφάσι –είχα δει κι ένα σακάκι δερμάτινο που ζύγιζε όσο μια βεντάλια, τόσο φίνο ήταν το δέρμα του, αλλά αυτό δεν πρόφτασε τα εγκαίνια, το βούτηξε ένας πελάτης του παρακείμενου «Γλυκού ψωμιού».

Και δεν σας είπα το καλύτερο. Τα ρούχα είναι σχεδόν τσάμπα –το τσάμπα σε σχέση με την ποιότητά τους πάντα. Το ακριβότερο κοστολογείται γύρω στο πεντακοσάρικο κι όταν αγοράστηκε πριν από ένα χρόνο έκανε ακατέβατα εξίμισι χιλιάρικα. Από το ένα έκτο ως το ένα δέκατο τα αρχικής τιμής δηλαδή, ό,τι πρέπει για ν’ ανασκουμπωθούν οι ιδιοκτήτες των ανάλογων καταστημάτων σε άλλα σημεία της Αθήνας που βαράνε αλύπητα.

 

 

Φυσικά το ανδρικό σκέλος του μαγαζιού υστερεί ποσοτικά σε σχέση με το γυναικείο –οι γυναίκες το ‘χουμε να αυγατίζουμε τις γκαρνταρόμπες μας μέχρι σκασμού και μετά να τρέχουμε να ξεφορτωθούμε το πλεόνασμα. Όμως, τα κομμάτια είναι τόσο ξεχωριστά και σε άψογη κατάσταση που πολύ φοβάμαι ότι, αν και τα εγκαίνια του καταστήματος δεν έχουν γίνει ακόμα, πολύ σύντομα δεν θα ‘χει μείνει φλούδα.

Το κατάστημα «Αρριανού 29 –Closet to Closet», για την ώρα, ανοίγει όποτε ευκαιρεί η Αργυρώ –απόγευμα προς βράδυ και Σάββατα. Για να είστε βέβαιοι ότι θα φτάσετε στην πηγή και θα πιείτε νερό, κλείστε καλύτερα ένα ραντεβού στο 211 4063156. Εναλλακτικά, αν περάσετε απ’ έξω και κολλήσετε, μπείτε στο διπλανό κατάστημα. Μα ένα κοστούμι, μα ένα κρουασάν, ό,τι και να πάρετε, καλά θα περάσετε.