Άλσος Βεΐκου, το ρολόι δείχνει 9 και μισή, βράδυ Πέμπτης. Στο γεμάτο από κόσμο θέατρο, που καμαρώνει από ψηλά τον όμορφο αυτό αττικό πνεύμονα πρασίνου, άπαντες περιμένουν το τρίτο κουδούνι.
Στη λιτά διαμορφωμένη σκηνή εμφανίζεται η Μαρία Καβογιάννη. Το αριστερό της χέρι δεμένο, ο κόσμος ξεσπά σε θερμό και παρατεταμένο χειροκρότημα. Η ίδια, που πριν από μερικές ημέρες είχε υποστεί συντριπτικό κάταγμα στην τελική πρόβα, έστεκε τώρα συγκινημένη και απολάμβανε την αγάπη των παρευρισκομένων, (και να μην την γνωρίζεις αυτήν την γυναίκα, άλλωστε, την αγαπάς από την πρώτη ματιά).
Την ίδια στιγμή μέσα της, είμαι σίγουρος, αδημονούσε για το ξεκίνημα της πρεμιέρας ενός εκ των μεγαλύτερων έργων στην ιστορία της παγκόσμιας δραματουργίας, της “Λυσιστράτης”. Την οποία με μαεστρία, σπιρτάδα και περίσσιο συναισθηματισμό “ανέστησε” μπροστά στο μονίμως ευρισκόμενο σε ευφορία κοινό.
Κι όλα αυτά έχοντας δίπλα της έναν πολύ καλά δεμένο και καλοδουλεμένο θίασο, που αποτελούνταν μεταξύ άλλων από τον Αντώνη Λουδάρο στον ρόλο του ειρωνικού οικονομολάγνου Πρόβoυλου, την καυστική ατακαδόρισσα Καίτη Κωνσταντίνου στον ρόλο της Κλεονίκης, τον μόνιμα… ερεθισμένο (και δεν ήταν ο μόνος) Θανάση Τσαλταμπάση στον ρόλο του Κινησία, την τσαχπίνα Νάντια Κοντογεώργη ως Μυρρίνη, την πληθωρική Μαργαρίτα Βαρλάμου ως Λαμπιτώ.
Τη ματιά του σκηνοθέτη Τσέζαρις Γκραουζίνις πάνω σε ένα από τα μεγαλύτερα αντιπολεμικά μανιφέστα όλων των εποχών, αξίζει να την απολαύσετε από κοντά σε μία από τις πάμπολλες παραστάσεις που θα λάβουν χώρα σε όλη την Ελλάδα και οι οποίες θα διαρκέσουν μέχρι να φτάσουν τα πρωτοβρόχια.
