Δεν παίζω videogames. Δεν ξέρω ούτε τα βασικά για την κουλτούρα των gamers. Δεν ήμουν ποτέ το κοινό του Walking Dead, δεν τρελαίνομαι για ζόμπι. Τέλος, δεν έχω ξαναδεί καλύτερα πέντε πρώτα λεπτά σε πιλότο τηλεοπτικής σειράς. Ο Πέδρο Πασκάλ κατάφερε να σώσει τον Baby Yoda στο διάστημα, θα είναι βούτυρο στο ψωμί του μερικοί μολυσμένοι Clickers στη γη που θέλουν να φάνε τα μυαλά μας και τις σάρκες μας. Αν τελειώσει ο κόσμος ποτέ, θέλουμε να βρούμε τον Πέδρο Πασκάλ μπας και σωθούμε.
Λοιπόν, έχουμε ζήσει μια πανδημία και θυμόμαστε όλοι τι περάσαμε. Στο “The Last of Us” , οι Κρεγκ Μάζιν (σεναριογράφος της σειράς «Chernobyl») και ο Νιλ Ντράκμαν, δημιουργός του βιντεοπαιχνιδιού που κυκλοφόρησε το 2013 για το PlayStation 3, δημιουργούν την πανδημία που μας έχουν προετοιμάσει τόσοι κύκλοι Walking Dead ότι θα ζήσουμε κάποια στιγμή. Ένας ιός τελειώνει την ανθρωπότητα εξαιτίας της κλιματικής αλλαγής. Ένας παρασιτικός μύκητας “χρησιμοποίησε” την άνοδο της θερμοκρασίας για να εξελιχθεί και να αλλάξει ξενιστές, από μυρμήγκια (κι άλλα έντομα) σε ανθρώπους.
Μας είχαν προειδοποιήσει. Το πρώτο επεισόδιο ξεκινά παρουσιάζοντας το τρομακτικό σενάριο του παρασιτικού μύκητα -ως κάτι πιθανό, αλλά, όχι τόσο πιστευτό- σε ένα talkshow τη δεκαετία του 1960. Αφού μας δείχνουν την απειλή και έχουμε αφήσει το κινητό μας στην άκρη περιμένοντας τον πρώτο νεκρό, βρισκόμαστε στο 2003, όταν ξεσπά η πανδημία. Ακολουθεί ένα εξαιρετικά καλογυρισμένο μισάωρο γεμάτο καταδιώξεις, βία, splatter και συγκίνηση που μας μεταφέρει είκοσι χρόνια μετά. Το 2023 δεν υπάρχει ο κόσμος έτσι όπως τον ξέρουμε.
Έχουμε χούντα, καθόλου ελευθερίες, πεινάμε, ζούμε όπως οι πρόσφυγες σε camp, εκπατρισμένοι και χωρίς ελπίδα. Δεν υπάρχει νόημα στην λέξη ανθρωπιά. Δεν έχουμε συναισθήματα, ηθικούς κώδικες και αξιοπρέπεια , μόνο το ένστικτο επιβίωσης μας έχει απομείνει απέναντι σε μια μεταλλαγμένη εκδοχή του μύκητα. Μέχρι που εμφανίζεται ένα κοριτσάκι που-ίσως- μπορεί να σώσει την ανθρωπότητα, για αδιευκρίνιστους λόγους έχει ανοσία στη μόλυνση. Κι εκεί, θυμόμαστε τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος. Ε, λογικό, μόλις βρούμε κάποιον να κουβαλήσει την ταμπέλα του Μεσσία, αρχίζουμε να πιστεύουμε στο μέλλον. Σε αντίθεση με το “The Walking Dead” , η σειρά αυτή εξετάζει σοβαρά την ιδέα της κοινότητας στη μετα-αποκάλυψη. Η Μπέλα Ράμσεϊ του Game of Thrones συνεχίζει να κλέβει την παράσταση όποτε εμφανίζεται στην οθόνη.
Στα επόμενα επεισόδια θα δούμε το ταξίδι τους από τη μια άκρη της Αμερικής στην άλλη και φανταζόμαστε ότι θα συναντήσουν κάτι χειρότερο από τα αιμοδιψή ζόμπι. Είναι εθιστικό, είναι μάλλον η καλύτερη τηλεοπτική διασκευή videogame, δίνει νόημα στη λέξη δυστοπία, είναι διασκεδαστικό. Το HBO δεν κάνει τηλεόραση για να χαρεί ο αλγόριθμος. Μας δίνει πάντα την εμπειρία του viewing, του θεατή. Μας σέβεται.
