Αυτό ήταν! Φτάσαμε στο τέλος του Maestro, του πρώτου κύκλου τουλάχιστον αφού οι μηχανές έχουν μπει μπροστά και δουλεύουν ήδη τον δεύτερο. Ένας δεύτερος κύκλος ο οποίος από τώρα μας κάνει και αναρωτιόμαστε πώς θα εξελιχθεί μετά το επικό φινάλε που μας πήγε όλους κουβά. Ναι, θα χρησιμοποιήσουμε ποδοσφαιρικούς/στοιχηματικούς όρους μιας και βρισκόμαστε και σε περίοδο Μουντιάλ.
Αυτά που κρατάμε από το τελευταίο επεισόδιο, το Να μ’ αγαπάς, είναι πολλά: Για ακόμη μια φορά, γίναμε μάρτυρες της υψηλής αισθητικής του Χριστόφορου Παπακαλιάτη, την πλοκή, τη μουσική, τη φωτογραφία, τις σπουδαίες ερμηνείες και, φυσικά, την μεγάλη αποκάλυψη του δολοφόνου του Χαράλαμπου. Όλα αυτά, όπως καταλαβαίνετε, ενθουσίασαν τους τηλεθεατές που περιμένουν σε αναμμένα κάρβουνα τη δεύτερη σεζόν. Μέχρι τότε, εσείς οι ξένοι ετοιμαστείτε να μυρίσετε Ελλάδα από το Netflix.
Και αφού μάθαμε επιτέλους ποιος σκότωσε τον Χαράλαμπο, που τον υποδύθηκε εξαιρετικά ο Γιάννης Τσορτέκης (δίκαια θεωρείται ένας από τους καλύτερους κακούς της ελληνικής τηλεόρασης), ας εστιάσουμε στον συνολικό «ύμνο» της σειράς για τις μανάδες που στέκονται απέναντι σε όποιον τα βάζει με τα παιδιά τους.
Η Μαρία Καβογιάννη ήταν και πάλι συγκλονιστική. Σε έναν εξαιρετικό μονόλογο, η Μαρία είναι μια κακοποιημένη γυναίκα και μάνα, που ο μόνος της φόβος δεν είναι οι πληγές στο σώμα και την ψυχή της, αλλά η σκέψη πως ο γιος της θα γίνει βίαιος αφού μεγάλωσε σε ένα τοξικό περιβάλλον. Από κοντά και η Σοφία, που την υποδύεται η Μαρίσσα Τριανταφυλλίδου η οποία κουράστηκε να υποκρίνεται και υψώνει ανάστημα στον σύζυγό της, προκειμένου να αποδεχτεί επιτέλους την αλήθεια για τον ομοφυλόφιλο γιο τους.
