Aς ξεκινήσουμε με μια παραδοχή: Όλοι έχουμε αργήσει τουλάχιστον από μία φορά σε κάποιο ραντεβού. Για την ακρίβεια, αργείτε επανειλημμένα αλλά μην το κάνουμε θέμα, κάποια πράγματα καλό είναι να τα σπρώχνουμε κάτω από το χαλί.
Δεν είστε οι μόνοι όμως. Όλοι γνωρίζουμε αυτό το άτομο που δεν τα πάει καλά με τους δείκτες του ρολογιού: είναι ο κολλητός ή η κολλητή που αργεί πάντα, η συνάδελφος που χάνει κάθε προθεσμία, έστω και για λίγες μόνο ώρες, ο γνωστός που, ενώ έχετε κανονίσει μια συνάντηση σε 30 λεπτά, έρχεται μετά από 60. Έτσι είναι η ζωή.
Πρέπει να είμαστε ειλικρινείς. Υπάρχουν λίγες συνήθειες τόσο εξοργιστικές όσο αυτή. Δεν είναι ωραίο. Σε αυτό το σημείο να ξεκαθαρίσουμε όμως ότι είναι απίθανο οι φίλοι και οι συνάδελφοί σας να είναι απλώς εγωιστές. Μια ματιά στην ψυχολογία της καθυστέρησης προσφέρει μια ματιά σε ένα μυαλό που μπορεί να δυσλειτουργεί. Οπότε ας είμαστε κάπως επιεικείς.
Όχι, αυτοί που καθυστερούν δεν είναι αγενείς και τεμπέληδες και ο τρόπος που μεταφράζουμε αυτή την ενοχλητική συμπεριφορά είναι σχεδόν πάντα λανθασμένος. «Είναι εύκολο να τους χαρακτηρίσεις ανοργάνωτους, χαοτικούς, αγενείς που στερούνται προσοχής για τους άλλους», λέει η Harriet Mellotte, θεραπεύτρια και κλινική ψυχολόγος στο Λονδίνο. Όμως, πολλοί από αυτούς τους ανθρώπους, είναι σαν και εμάς. Θέλουν να κρατούν τους φίλους κοντά, την οικογένεια και τους εργοδότες τους χαρούμενους. Τα άτομα αυτά συχνά αντιλαμβάνονται και ντρέπονται για τη ζημιά που θα μπορούσε να προκαλέσει η καθυστέρησή τους στις σχέσεις, τη φήμη, τη σταδιοδρομία και τα οικονομικά τους.
Γιατί αργούν λοιπόν ενώ ξέρουν ότι η συμπεριφορά τους μπορεί να γίνει ενοχλητική έως και καταστροφική σε κάποιες περιπτώσεις;
Πολλοί από τους αργοπορημένους πάσχουν από έναν «περίεργο καταναγκασμό να νικήσουν τον εαυτό τους», έγραψε ο ομιλητής του TED Tim Urban το 2015. Φυσικά, υπάρχουν και άλλοι λόγοι καθυστερήσεων. Για αρχή, πιστεύουν πως ό,τι και να κάνουν, θα αργήσουν ακόμα και αν έχουν προσέξει υπερβολικά τις λεπτομέρειες.
Για ορισμένους, η καθυστέρηση είναι συνέπεια μιας βαθιάς ανησυχητικής κοινής ψυχικής υγείας ή νευρολογικών καταστάσεων. «Τα άτομα με ακραίο άγχος συχνά αποφεύγουν ορισμένες καταστάσεις», για παράδειγμα. Τα άτομα με χαμηλή αυτοεκτίμηση είναι πιθανό να είναι επικριτικά σχετικά με τις ικανότητές τους, κάτι που μπορεί να τους κάνει να χρειάζονται περισσότερο χρόνο για να ελέγξουν τη δουλειά τους ενώ υπάρχει και η κατάθλιψη η οποία συχνά συνοδεύεται από χαμηλή ενέργεια, καθιστώντας τη συγκέντρωση του κινήτρου για να προχωρήσουν ακόμα πιο δύσκολη.
Με λίγα λόγια, μην είστε τόσο σκληροί με τους φίλους σας που σας στήνουν ξανά και ξανά, σε όλους μπορεί να συμβεί.
