Όπως και στην «Ταράτσα», έτσι και στα «Νούμερα» η εμφάνιση της Καίτης Γάρμπη ήταν από τις πιο αναμενόμενες. Όπως στην «Ταράτσα», έτσι και στα «Νούμερα» έχει όσο χώρο και χρόνο χρειαζόταν για να δημιουργήσει ένα υπέροχο inception, τραγουδώντας Φοίβο στην παράσταση του Φοίβου (άλλος ο ένας, άλλος ο άλλος). Σε αντίθεση όμως με την «Ταράτσα», το double bill της Παρασκευής για την παράσταση της «Μάντρας» ολοκληρωνόταν με την παρουσία της Μάρθας -ζούμε για να σε ακούμε- Φριτζήλα.
Ήταν το επεισόδιο με τη μικρότερη παρουσία του Φοίβου, αλλά και με το πιο ενδιαφέρον έως τώρα plot twist όσον αφορά την ιστορία που διηγείται η σειρά. Επειδή τα spoiler δεν τα αγάπησε κανείς, ας περάσουμε σε όσα είδαμε στη σκηνή της Μάντρας από τις δύο guests.
Η Γαρμπή ήταν βέβαιο ότι θα βίωνε το δικό της sold out στη διάρκεια της σεζόν. Κομμάτι του σύμπαντος του Φοίβου από τον 2ο κιόλας προσωπικό του δίσκο, το «Χάλια». Μια από τις πιο ηχηρές διαχρονικά αποδείξεις ότι ο Δεληβοριάς όχι μόνο δεν έχει καλλιτεχνικά στεγανά, αλλά κατορθώνει να βρίσκει απρόσμενες εκλεκτικές συγγένειες και τελικά να λειτουργούν. Όταν πριν δύο μήνες περίπου είχε αφηγηθεί σκηνές από τη ζωή του στο Provocateur, είχε μιλήσει για τη μαγεία αυτής της δικής του ταπεινή συνθήκη, όπου ως 20χρονος καλλιτέχνης υποδεχόταν για πρόβες στο μικροσκοπικό του διαμέρισμα στο Παγκράτι την Καίτη Γαρμπή.
Δεν είχε σταθεί μόνο σε αυτό, είχε σχολιάσει και την «τσιγκούνικη και μικρόψυχη» προσέγγιση στην τέχνη, με βάση βιβλιοθηκονομικές οριοθετήσεις. Δύο δεκαετίες μετά ευτυχώς φαντάζει τόσο ξεπερασμένη η κριτική που είχε δεχθεί ο Δεληβοριάς από διάφορους «αμύντορες» ποιοτικής μουσικής όχι μόνο για τη συνεργασία του με την Γαρμπή, αλλά και για αυτές τις τέσσερις λέξεις στο εξώφυλλο του «Χάλια»: «Συμμετέχει η Καίτη Γαρμπή».
Για δες τον εδώ:
Παραδόξως, δεν ακούσαμε το κομμάτι εκείνου του δίσκου, το «Ο άντρας της ζωής μου», αλλά τις πιο γνωστές συνεργασίες της Γαρμπή με τον άλλο Φοίβο: «Κιβωτός», «Ατόφιο Χρυσάφι», «Ιεροσυλία», «Θα μελαγχολήσω», τα κομμάτια δηλαδή που ακούγονται όταν ένα πάρτι πηγαίνει όντως καλά. Αξεπέραστο highlight το ντουέτο με τον Θανάση Αλευρά για το «Επιτέλους», το οποίο επιβεβαίωσε την τρομερή χημεία που είχαν οι δύο τους ήδη από τις κοινές εμφανίσεις στην «Ταράτσα».
Το επεισόδιο έκλεισε με το «Κι αν ξυπόλητη χορεύω» του Τουρνά, . Ας σταθούμε λίγο στη σκηνη. Αλευράς, Γαρμπή και Φριντζήλα τραγουδούν και εμφανίζονται στη συνέχεια ο Δεληβοριάς και ο Σαρακατσάνης ξυπόλητοι φορώντας φούστα. Και κάπως έτσι, δίχως διδακτισμούς και υψωμένα δάχτυλα, ο συμβολισμός για τα ρούχα και τις ταυτότητες φύλου μάλλον λειτούργησε ικανοποιητικά.
Ναι, δεν θα περιμέναμε να ακούγαμε τη Μάρθα Φριτζήλα σε αυτό το κομμάτι, αλλά «Νούμερα» είσαι. Παρόλα αυτά, η παρουσία ήταν πολλά περισσότερα από αυτό. Με το υπόβαθρο να στηρίξει έναν κάπως πιο ολοκληρωμένο φανταστικό χαρακτήρα, η Φριτζήλα υποδύθηκε μια αποκρυφιστικών και ανατολικών καταβολών πρακτική ιατρό (Αφωνολόγος-Απουσιολόγος – Αναλόγως, σύμφωνα με την επιγραφή του «ιατρείου» της). Για να μην ξεχνιόμαστε, και η Μάρθα είχε μιλήσει στο Provocateur και είχε αποκαλύψει και το αγαπημένο της τραγούδι του Δεληβορια.
Ως γιατρός, η Φριντζήλα είχε την ικανότητα να θεραπεύει τα πάντα και να διαισθάνεται τα πάντα, χρησιμοποιώντας «δια πάσα νόσον και πάσα μαλακία» την χαρακτηριστική κίνηση της Γαρμπή από τη χορογραφία για τη συμμετοχή της στη Eurovision. Η κλίση, ωστόσο, προς τον εσωτερισμό ήταν απλώς η επιφάνεια των πραγμάτων, διότι η Φριτζήλα έφερε έναν αέρα γεμάτο από τις παραδόσεις της Θράκης, της Ηπείρου και των παγανιστικών δοξασιών του θεσσαλικού κάμπου.
Μας χάρισε μια υπέροχη εκτέλεση του «Κάθε Σεπτέμβρη» (αν πάτησες το βίντεο, θα κατάλαβες γιατί το είπε), μας συγκίνησε με το κουπλέ από τη «Φυσική Ιστορία» του Πανούση και λίγο πριν το φινάλε «σήκωσε» στη σκηνή από τα χρόνια των Λαϊκεδέλικα το «Κομμωτριάκι» του Θανάση. Καθόλου άσχημα.
Και σε περίπτωση που έχασες το επεισόδιο, μπορείς να το δεις στο Ertflix.
Την επόμενη Παρασκευή Κότσιρας.
