Πέθανε στο Φράιμπουργκ της Γερμανίας, τάφηκε στην αγαπημένη του Κρήτη. Ο τεράστιος Νίκος Καζαντζάκης έφυγε από τη ζωή στις 26 Οκτωβρίου του 1957 και μέχρι και σήμερα, στο 2022 πλέον, τα όσα έγραψε εξακολουθούν αγγίζουν τους αναγνώστες που κρατούν στα χέρια τους τα βιβλία του. Μην ξεχνάμε επίσης ότι κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Διόπτρα το ανέκδοτο (μέχρι χθες) μυθιστόρημά του, Ο Ανήφορος και έτσι, μπορεί να χαρακτηριστεί πολύ εύκολα και επίκαιρος.
Με αφορμή τη συμπλήρωση 65 χρόνων από τον θάνατό του, λοιπόν, διοργανώθηκε την Τετάρτη (26/10) από το Ελληνικό Τμήμα της Διεθνούς Εταιρείας Φίλων Ν. Καζαντζάκη στο Μαρτινέγκο, όπου βρίσκεται ο τάφος του, το τρισάγιο στη μνήμη του μεγάλου συγγραφέα και αυτό από μόνο του, λέει πολλά καθώς η κίνηση, εκτός από ιστορική είναι και πέρα για πέρα συμβολική.
Ο Αρχιεπίσκοπος Κρήτης Ευγένιος, έσκυψε και γονάτισε στον τάφο του συγγραφέα και προκάλεσε συγκίνηση στους παριστάμενους (και όχι μόνο), όπως σημειώνει στο ρεπορτάζ το cretalivenews.
Η κηδεία του Νίκου Καζαντζάκη:
Στην ουσία, η Εκκλησία της Κρήτης αναγνωρίζει το μεγαλείο του Νίκου Καζαντζάκη ύστερα από πολλά χρόνια άρνησης και απόδωσε τη δέουσα τιμή στον άνθρωπο που έβαλε στον συγγραφικό χάρτη την Ελλάδα. Μια Ελλάδα που το μεγαλύτερο μέρος του τότε πληθυσμού της δεν μπορούσε να κατανοήσει για ποιο λόγο ο Καζαντζάκης ανήκε στους «μεγάλους» εκείνης της εποχής. Ο «πόλεμος» που δέχτηκε ήταν πρωτοφανής.
Υπενθυμίζεται πως τη δεκαετία του ’50 η Εκκλησία της Ελλάδος άρχισε διαδικασία αφορισμού του Νίκου Καζαντζάκη, αλλά δεν τόλμησε να προχωρήσει στην πράξη. Το Βατικανό το 1954, μάλιστα, ανέγραψε το μυθιστόρημά του Ο τελευταίος πειρασμός στον Κατάλογο Απαγορευμένων Βιβλίων.
Ο ίδιος ο Καζαντζάκης, απαντώντας στις απειλές της εκκλησίας για τον αφορισμό του, έγραψε σε επιστολή του: «Μου δώσατε μια κατάρα, Άγιοι Πατέρες, σας δίνω μια ευχή: Σας εύχομαι να ‘ναι η συνείδησή σας τόσο καθαρή όσο η δική μου και να ’στε τόσο ηθικοί και θρήσκοι όσο είμαι εγώ». Έτσι, η ταφή του Νίκου Καζαντζάκη έγινε στην Τάπια Μαρτινέγκο, πάνω στα βενετσιάνικα τείχη του Ηρακλείου, διότι η ταφή του σε νεκροταφείο απαγορεύτηκε από την Ορθόδοξη Εκκλησία της Ελλάδος.
