Αλαλαγμοί (“είσαι άλογο, κάλπασε” φώναζε σε μια συμμετέχουσα ο στυλίστας Τάσος Σοφρωνίου), γλωσσική σύγχυση (πραγματικά, δεν ήταν αντιληπτή η γλώσσα που μιλούσε η κυρία Σοφία Χατζηπαντελή, εξαιρετικά συμπαθής όποτε καταλαβαίναμε τι έλεγε) κι ένας θόρυβος χωρίς πραγματικά να υπάρχει λόγος. Το σύνθημα που ενώνει τους κριτές του GNTM είναι το diversity και -προφανώς- η δική τους ερμηνεία του όρου είναι να πάρουν καθημερινούς ανθρώπους της διπλανής πόρτας και να τους μεταμορφώσουν σε μοντέλα για ριάλιτι ώστε με τις προσωπικές ιστορίες κακοποίησης ή κάποιου άλλου τραύματος/δράματος που φέρουν να κάνουν νούμερα τηλεθέασης. Δεν έκαναν.
Στοιχηματίζω ότι είχαν καλές προθέσεις θέλοντας να βγάλουν στην τηλεόραση γυναίκες που συνήθως βλέπουμε στις Οικογενειακές Ιστορίες. Είχαν προθέσεις να κάνουν υψηλή τηλεθέαση. Αλλά, το κοινό για να δείξει αφοσίωση σε ένα προϊόν πρέπει να έχει να κερδίσει κάτι από αυτό. Είτε αισθητικά είτε συναισθηματικά. Να περνάει καλά ζητάει ο μέσος καθημερινός άνθρωπος που έχει αποφασίσει να διαθέσει τον πολύτιμο ελεύθερο χρόνο του στους διαφημιστές των ιδιωτικών καναλιών. Και χθες, ένιωσε άβολα. Για αρκετούς λόγους.
Ο πιο σημαντικός; Ένιωσε ότι του σέρβιραν σαχλαμάρες. Οι κυρίες που κάνουν μια επιτυχημένη πορεία (υποβοηθούμενη από αγορασμένο κοινό) στο Instagram δεν μπορούν να κάνουν τον τηλεθεατή να νιώσει οικειότητα μαζί τους. Είναι πάντα στημένες. Βαρετά στημένες. Οι κυρίες που δεν μιλούν όχι απλά καλά ελληνικά αλλά ούτε καν σωστά αγγλικά είναι ενοχλητικές και θα γίνουν καλτ υλικό για memes. Οι κυρίες που ήρθαν να μοιραστούν το δράμα τους στα πρώτα δυο λεπτά με τους κριτές είναι απλά μια παθογένεια των ριάλιτι. Τι εννοούμε; Η ενδοοικογενειακή βία είναι ένα από τα πιο μεγάλα προβλήματα της χώρας μας κι αυτό φάνηκε με τις γυναικοκτονίες. Δεν είναι ένα ψεύτικο “ηθικό πλεονέκτημα” για μια εύπεπτη εκπομπούλα που τη μια στιγμή η παρουσιάστρια κλαίει (αφού έχει ρωτήσει το αμίμητο “γιατί σε έδερνε ο πατέρας σου”, λες και υπάρχει μια απάντηση σε αυτό το ερώτημα).
Οι σκάουτερ (οι κυνηγοί ταλέντων) δεν ψάχνουν κορίτσια και γυναίκες της διπλανής πόρτας. Ψάχνουν μοναδικές γυναίκες. Ξεχωριστές γυναίκες. Τα μοντέλα που κάνουν καριέρα κι εξώφυλλα ξεκινούν από τα 14-15 την καριέρα τους. Είναι ψηλές (με εξαιρέσεις, ελάχιστες, πχ την Κέιτ Μος), αδύνατες (με εξαιρέσεις στις πασαρέλες και τις καμπάνιες τα τελευταία χρόνια, ελάχιστες πχ την Άσλεϊ Γκράχαμ), νέες (με εξαιρέσεις, στην Αμερική κυρίως, σε καμπάνιες καλλυντικών premium, που βάζουν μοντέλα που μεγάλωσαν και δεν θυμίζουν καθημερινές γυναίκες, πχ στην Ελλάδα χρησιμοποιήθηκε η Ελένη Μενεγάκη).
Αν πάτε σε μια συνέντευξη για μια θέση που βρήκατε στο LinkedIn θα ζητήσουν τα πτυχία σας και την προϋπηρεσία σας. Αν δεν τα παρουσιάσετε, θα έχετε χαραμίσει το χρόνο τους. Όπως συνέβη με την πρεμιέρα του GNTM και το δικό μας ελεύθερο χρόνο που δαπανήθηκε άστοχα.
