«Καράβια που δεν φοβήθηκαν». Αυτό είναι το όνομα του project της Χριστιάννας Οικονόμου, η οποία κατάφερε μέσα σε 7 χρόνια να αναπαλαιώσει 7 καΐκια σε 7 ελληνικά νησιά. Το πρώτο ήταν στη Σχοινούσα το 2016, ύστερα ακολούθησαν η Ηρακλειά το 2017, το Κουφονήσι 2018, η Πάρος 2019, η Δονούσα 2020, οι Σπέτσες για τα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση και φέτος η Αμοργός. Παράλληλα, η Χριστιάννα δημιούργησε και το brand «all we see is the sea» το οποίο έγινε μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα viral. Το γνωρίζεις, ακόμα και αν δεν γνωρίζεις ότι τα μπλουζάκια που βλέπεις σε κάθε νησί -και όχι μόνο- βασίζονται στις ιδέες της και την ρομαντική επιμονή της να κρατήσει ζωντανές διάφορες πτυχές της ελληνικής παράδοσης.
Τη διαδρομή της και τα όσα έχει πετύχει έχοντας ως πυξίδα την αγάπη της για τη θάλασσα, θα έχουμε τη δυνατότητα να τα παρακολουθήσουμε στο τρίτο επεισόδιο του SUPER INLUENCER στο ANT1+, αν και η ίδια δεν αποδέχεται την συγκεκριμένη ταμπέλα. Με αφορμή το ντοκιμαντέρ, λοιπόν, μιλήσαμε με τη Χριστιάννα Οικονόμου για τα πρώτα της βήματα, το πώς προέκυψε η αναπαλαίωση των παλιών καϊκιών, τη νεοπαραδοσιακή προσέγγισή της και φυσικά, τη θάλασσα. Άλλωστε, στην Ελλάδα ζούμε, all we see is the sea.
Κάποτε μας ρωτούσαν τι θέλουμε να γίνουμε μόλις μεγαλώσουμε. Εσύ τι απαντούσες;
Στην αρχή έλεγα δασκάλα, στη συνέχεια διακοσμήτρια επειδή είναι η μαμά μου. Πάντα μου άρεσε να ζωγραφίζω, να ασχολούμαι με τις καλές τέχνες. Οπότε νομίζω ότι από την εφηβεία ξεκίνησε. Ήμουν και στο σχολείο μέσα σε όλα, στις εκδηλώσεις, στα πάντα. Μετά προς το Λύκειο δεν μπορώ να πω ότι με συγκινούσε ιδιαίτερα η διακόσμηση εσωτερικού χώρου και έτσι κατέληξα στις καλές τέχνες.
Έπαιξε ρόλο όμως και η μητέρα σου, έτσι;
Kαι οι δύο μου γονείς. Και ο πατέρας μου είναι πολυκαλλιτεχνικός.
Η μετέπειτα πορεία;
Μετά έφυγα για το Λονδίνο, κάθισα έξι χρόνια, έκανα γλυπτική ενώ παράλληλα δούλευα κιόλας στο Βrowns που ήταν η κορωνίδα της βρετανικής μόδας. Ήταν μεγάλο σχολείο για εμένα αν και ήμουν στο πανεπιστήμιο. Τον τελευταίο χρόνο που έκανα την πτυχιακή μου γύρω από τις παραδόσεις της Ελλάδας που χάνονται, ο καθηγητής μου με ώθησε στο να ασχοληθώ πιο έντονα με αυτό και με παρότρυνε να γυρίσω πίσω και να κάνω κάτι με αυτό.
Το βασικό project που έκανα και στο Λονδίνο και συνεχίζω να κάνω είναι η αναπαλαίωση παλιών καϊκιών στις μικρές Κυκλάδες που ξεκίνησε το 2016. Το 2018 ξεκίνησε αυτό το brand που έχει και κάποια t-shirts, κεραμικά και διάφορα άλλα που πλαισιώνουν την ζωή στο νησί. Εγώ στην ουσία ήθελα να μεταφέρω αυτό το project στον κόσμο πιο άμεσα. Το μότο που χρησιμοποιώ είναι “we twist tradition” και έτσι ο κόσμος που δεν μπορεί να δει τα καΐκια από κοντά, μπορεί να αγοράσει ένα μπλουζάκι ή ένα κεραμικό.
Η αναπαλαίωση των καϊκιών πώς προέκυψε;
Αυτό που έχει γίνει τα τελευταία χρόνια και δεν είναι πολύ γνωστό, είναι ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση έδινε διάφορα κονδύλια στους Έλληνες ψαράδες να καταθέτουν τις αλιευτικές άδειες και να σπάνε μετά τα καΐκια. Εγώ το παρακολουθούσα όσο ήμουν στο Λονδίνο, η πτυχιακή μου ήταν γύρω από αυτό. Οπότε με το ρομαντικό μυαλό που είχα τότε, σκέφτηκα γιατί να μην δώσουμε σε αυτά τα παρατημένα καΐκια μια δεύτερη ζωή. Κάπως έτσι ξεκίνησε.
Η πιο συνηθισμένη ερώτηση που σου κάνουν μόλις λες ότι αναπαλαιώνεις καΐκια, ποια είναι;
H αλήθεια είναι ότι δεν είναι σύνηθες. Εντυπωσιάζονται επειδή είμαι και κορίτσι. Δυστυχώς υπάρχει ακόμα αυτό το στερεότυπο και μετά ακολουθούν τα υπόλοιπα. Πώς το κάνεις, πώς σου ήρθε, τι έχεις σπουδάσει. Είναι κάτι διαφορετικό.
Πόσο σημαντική είναι η παράδοση για την Ελλάδα, αλλά και για εσένα;
Η Ελλάδα, όπως και όλες οι χώρες, έχουν μια παράδοση. Της Ελλάδας είναι έντονη. Τα τελευταία χρόνια έχει γίνει και μόδα και πολλοί την χρησιμοποιούν με άκομψους τρόπους. Σίγουρα χωρίς την παράδοση και χωρίς την ιστορία δεν μπορούμε να πάμε μπροστά. Σκοπός όμως δεν είναι να μένουμε μόνο στην παράδοση, σκοπός είναι να εμπνεόμαστε από αυτή.
Γι’ αυτό άλλωστε έκανες και αναφορά στο twist tradition.
Ακριβώς, αλλά το “twist” θέλει και έναν σεβασμό, δεν θέλει να το τερματίζουμε. Άλλωστε και η φιλοσοφία του brand all we see is sea είναι μια προσέγγιση νεοπαραδοσιακή αν θες. Προσπαθώ όμως πάντα να δείχνω σεβασμό, χωρίς να το τροποποιώ με άσχημο τρόπο.
Και φτάνουμε στο ντοκιμαντέρ…
Δεν έχω συνηθίσει να με βλέπω και είναι κάπως άβολο για εμένα. Ήταν όμως συγκινητικό γιατί παρατηρείς όλο αυτό που έχεις κάνει λίγο διαφορετικά. Μπορώ να σου πω ότι μόλις το είδα σκέφτηκα “εγώ τα έχω κάνει αυτά” και “πόσο γεμάτα ήταν τα χρόνια που πέρασαν”. Νομίζω έγινε μια ωραία δουλειά. Ελπίζω ο κόσμος να καταλάβει όλο αυτό που γίνεται με τα καΐκια που καταστρέφονται και χάνονται, αυτό με ενδιαφέρει.
Πώς σου φαίνεται ο όρος influencer; Toν αποδέχεσαι;
Eιλικρινά, όχι. Δεν μου αρέσει γιατί θεωρώ ότι όλοι εμπνεόμαστε από κάτι καθημερινά. Εμένα μπορεί να με εμπνέει κάτι που δεν εμπνέει την κολλητή μου επειδή μπορεί να μην μας ενδιαφέρουν τα ίδια πράγματα. Οπότε το να βάζουμε μια ταμπέλα και να λέμε ότι η Χριστιάννα είναι influencer, δεν με εκφράζει καθώς δεν πιστεύω ότι τους εμπνέω όλους. Ότι κάνω κάτι διαφορετικό, κάτι μοναδικό, ναι, δεν θα στο αρνηθώ. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι όσοι μπαίνουν στο προφίλ μου ή δουν το ντοκιμαντέρ θα εμπνευστούν.
Εντάξει, δεν πιστεύω ότι απευθύνεσαι στη μάζα, είναι πιο στοχευμένο αυτό που κάνεις.
Το θέμα δεν είναι το project σαν project. Το θέμα είναι ότι προσπάθησα την αγάπη μου να την εκφράσω και να κάνω και ένα brand γύρω από αυτό. Δεν περιμένω κάποιος να ταυτιστεί και να πει “α, κάνει καΐκια, θα κάνω και εγώ”. Εγώ θέλω αυτός που θα τα δει να πει “να, κοίτα, αυτή κυνηγάει κάτι που γουστάρει με πολλά εμπόδια και πολλές δυσκολίες αλλά με κάποιο τρόπο κάτι έκανε”. Για παράδειγμα τα παιδιά που τελειώνουν το σχολείο δεν με ενδιαφέρει να κρατήσουν συγκεκριμένα το project με τα καΐκια, με ενδιαφέρει να κρατήσουν ότι αν κάτι βάλεις στο μυαλό σου και το παλέψεις, γίνεται.
Ήταν μια αναγνώριση της δουλειάς σου το ντοκιμαντέρ;
Σίγουρα, αλλά είναι και η καθημερινή αναγνώριση. Τώρα που είναι 7 πλέον τα καΐκια, το μαθαίνει ο κόσμος, υπάρχει και η σύνδεση με το brand και η δικαίωση γίνεται καθημερινή.
Πόσο σημαντικά θεωρείς τα social media για την προώθηση της δουλειάς σου;
Τα θεωρώ πολύ σημαντικά γιατί η δική μου δουλειά είναι στημένη γύρω από το Instagram. Εκεί πόσταρα και το πρώτο μπλουζάκι και έγινε viral. Δυστυχώς ή ευτυχώς η ζωή μας είναι δομημένη γύρω από αυτά. Για παράδειγμα όταν χάκαραν τον λογαριασμό του all we see is the sea, φρίκαρα, νόμιζα ότι ό,τι έκανα τα τελευταία χρόνια, γκρεμίστηκε. Οπότε ναι, έχουν σημασία.
Τι σημαίνει για εσένα η θάλασσα;
Πολλά. Είναι πηγή έμπνευσης, με γαληνεύει. Μου δίνει δύναμη, μου αρέσουν οι αλλαγές στα χρώματά της ανάλογα τις εποχές. Νιώθω ότι είναι ένα από τα πιο ζωντανά στοιχεία και ταυτίζομαι μαζί της, άσχετα αν δεν έχω μεγαλώσει δίπλα στη θάλασσα.
