Μία ολόκληρη χώρα με πληθυσμό περίπου 10 εκατομμύρια, ασχολείται με δύο τράπερς: τον Snik και τον Light. Η κλασική ατάκα «πιάσαμε πάτο» δεν μπορεί να ειπωθεί καθώς για να πιάσεις πάτο, πρέπει να βρίσκεσαι κάπου ψηλά. Με λίγα λόγια, δεν πιάσαμε πάτο, είμαστε ήδη εκεί, οπότε τι καλύτερο από το να ασχοληθείς με τους δύο γίγαντες της εγχώριας μουσικής βιομηχανίας; Τίποτα. Μην «πέφτουμε από τα σύννεφα» λοιπόν που η επικαιρότητα γυρίζει γύρω από από αυτούς, ήταν απόλυτα λογικό.
Και επειδή εμείς είμαστε επαγγελματίες και θέλουμε να ταΐζουμε τα κατώτερα ένστικτα των αναγνωστών μας με τις καλύτερες και πιο to the point ειδήσεις, επιλέξαμε να μιλήσουμε με ένα άτομο που βρέθηκε στα βραβεία Mad. Ο Ν.Φ., μπράβος του Snik, αηδιασμένος όπως και ο Νίκος Βουρλιώτης από τις χθεσινές εικόνες, μοιράστηκε μαζί μας όλο το story του τσακωμού και εξέφρασε το μεγάλο του παράπονο.
«Άκου φίλε, εγώ την Έλενα Παπαρίζου ήθελα να ακούσω. Μου αρέσουν τα τραγούδια της, ντροπή είναι; Είμαι ευαίσθητος, μην με βλέπεις έτσι φουσκωτό και έτοιμο για όλα. Ξέρεις τι βάρη έχω σηκώσει στο γυμναστήριο με το Ζιγκολό; Ας πουν ό,τι θέλουν για μένα οι συνάδελφοι, δεν με αγγίζει τίποτα, μόνο η φωνή της Έλενας. Κοίτα, ανατρίχιασα και μόνο που το λέω. Το μόνο τραπ κομμάτι που μου αρέσει είναι αυτό της Ευαγγελικής εκκλησίας, κανένα άλλο.
Χθες το βράδυ, λοιπόν, πάνω που τα έδινα και τραγουδούσα το Για ποια Αγάπη, εκεί που είχα πέσει στα γόνατα και είχα δακρύσει φωνάζοντας ‘για ποιον εφήμερο έρωτα απόψε με σκοτώνεις’ έγινε το κακό. Έρχεται ο Light με τσαμπουκά να ρίξει μπουνιές στον Snik. E, κάπου εκεί άρχισα και εγώ να ρίχνω μπουνιές, δουλειά μου είναι, πρέπει να ζήσουμε και εμείς. Μιλάμε για πυξ λαξ κανονικό. Μου αρέσουν και αυτοί, έχω ρίξει πολύ κλάμα μαζί τους. Για τις παλιές αγάπες μην μιλάς και τέτοια, ξέρεις τώρα. Τρομεροί στίχοι, γεμάτοι νόημα.
Δεν θέλω να το παίξω ανώτερος από τους συναδέλφους μου αλλά διαβάζω κιόλας. Ο Ξενάκης είναι ο αγαπημένος μου. Εκτός από Ξενάκη όμως διαβάζω και τις σοφίες μεγάλων αντρών σε διάφορα γκρουπ που είμαι μέλος. Ξέρεις τι έχει πει ο Άινσταιν; Έπαθα την πλάκα μου λέμε. ‘Μόνο δύο πράγματα είναι άπειρα: το σύμπαν και ανθρώπινη βλακεία’. Τα είπε όλα ο άθρωπος ρε φίλε, τι να λέμε τώρα ξέρω’ γω; Αυτό σκεφτόμουν χθες όσο μοίραζα σφαλιάρες και παράλληλα τραγουδούσα τους αγαπημένους μου στίχους.
‘Μια εδώ, μια εκεί, στην αγκαλιά σου βάρδια, ξένα χάδια. Μα θα με δεις, θα καείς’. Μπαπ, πάρε σφαλιάρα. ‘Koζ αϊμ α μπομπ, ντιγκι ντιγκι μπομπ, ντιγκι ντιγκι, αχ!’, πάρε άλλη μια σφαλιάρα. Έτσι τους πήγαινα, με ρυθμό. ‘Τι ντροπή, τι ντροπή, αφελές αγόρι χωρίς λοβ στόρι’. Εκεί τα έδωσα όλα, μπουσούλησε ο Light, έτρεξε να φύγει. Υπάρχουν και βίντεο δεν λέω ψέματα.
Αυτό που με ενοχλεί περισσότερα απ’ όλα όμως ότι όλοι το παίζουν γκάνγκστα και το πραγματικό ξύλο το παίζουμε εμείς. Είδες κανέναν άλλο να ρίχνει ξύλο; Όχι. Στα πατώματα ήταν και οι δύο, τους σέρναμε. Εμείς οι μπράβοι τα βρίσκουμε μεταξύ μας μετά τις μπουνιές, είμαστε επαγγελματίες, οι άλλοι έχουν τα θέματα. Ανεβάζουν stories στο Instagram μετά και το παίζουν μάγκες, παίρνουν τη δόξα. Μην πιστεύεις τίποτα αδερφέ, εμένα θα ακούς για να μην σε σπάσω και εσένα.
Παιδάκια είναι που ζητούν προσοχή. Ένας συνάδελφος παραέδωσε προσοχή στον Snik και του έριξε μια καρπαζά από πίσω, του έφυγε το κεφάλι. Εντάξει αυτά γενικά τα αποφεύγουμε, δεν ήταν σωστό. Όταν τελείωσε το πανηγύρι και πήγα σπίτι να ηρεμήσω μπήκα στο Twitter να διαβάσω τι γράφουν. Καλά φίλε, τρελή υποκρισία. Λένε να κάνουμε cancel τους τράπερς όλοι αυτοί που το Σάββατο θα χορεύουν θα τραγουδούν τον Tranno. Άλλος αυτός, μην το σχολιάσω.
Δεν υπάρχει μέλλον σε αυτή τη χώρα, αδερφέ, αυτό έχω καταλάβει. Ελπίζω οι νέοι να βάλουν μυαλό και να σταματήσουν να κάνουν διάσημους τους χαζούς ανθρώπους. Και αυτό κάπου το διάβασα, μου άρεσε πολύ και είπα να το πω. Μια συμβουλή έχω να δώσω στα νέα παιδιά. Να γίνουν μπράβοι. Αν όχι, να γίνουν σαν τον Χάρη Σιανίδη. Να δέρνονται όλοι και αυτοί να είναι στον κόσμο τους και να γελάνε».
*Το κείμενο αποτελεί προϊόν μυθοπλασίας
