Παρασκευή και 13. Για κάποιους είναι μια μέρα κακή και γρουσούζικη, για κάποιους άλλους μια μέρα ιδανική για να βάλουν στο repeat τον νέο δίσκο του ΛΕΞ, το πολυαναμενόμενο Μετρό που «έσκασε» πριν από μερικές ώρες και έχει γίνει το talk of the town. Μπορεί στη Θεσσαλονίκη το συγκεκριμένο μέσο μαζικής μεταφοράς να έχει καταντήσει ανέκδοτο, αλλά ο ράπερ από την συμπρωτεύουσα σίγουρα δεν αστειεύεται.
Ο ΛΕΞ επιστρέφει με ολοκληρωμένο άλμπουμ τέσσερα χρόνια μετά το εξαιρετικό 2XXX, έχοντας κυκλοφορήσει singles όπως το Όχι σήμερα, προετοιμαζοντας ουσιαστικά το έδαφος για το Μετρό. Μην ξεχνάμε και το βιβλίο ένα Αστέρι από Τσιμέντο.
Από θέμα περιεχομένου δεν έχουν αλλάξει πολλά, ο ΛΕΞ περπατά σε γνώριμα υφολογικά μονοπάτια, αυτά που τον κάνουν έναν από τους καλύτερους στο είδος του. Χαμηλό tempo, δυνατοί στίχοι, ποδοσφαιρικές αναφορές, κοινωνική παρατήρηση και κριτική, αυτά είναι τα χαρακτηριστικό του νέου δίσκου όπως ακριβώς συμβαίνει και στους προηγούμενους. Με κάποιο τρόπο, όμως, καταφέρνει και είναι διαφορετικός και δικαίως έχει δημιουργηθεί ο «πανικός» από την κυκλοφορία του και μετά.
Στο Μετρό υπάρχουν 9 tracks προσεκτικά επιλεγμένα και το σώμα του δίσκου είναι συμπαγές. Είναι ολοκληρωμένο, δεν χάνει, η ακρόαση κυλάει όμορφα και τα κομμάτια αλληλλοσυμπληρώνονται. Τις εκπληκτικές παραγωγές (αυτό έλειπε!) υπογράφουν οι Dof Twogee, Beats Pliz, Night Grind, Ortiz & Solid και αν θα έπρεπε να επιλέξουμε ένα κομμάτι, ανέμεσα σε άλλα, που θα παίζει ξανά και ξανά, αυτό είναι το Spike Lee.
Το Μετρό είναι η απόδειξη ότι ο ΛΕΞ έχει να δώσει πολλά ακόμα και όταν σταματήσει να το κάνει αυτό, θα το κάνει με στιλ. Όπως ο ίδιος λέει άλλωστε, “αν σταματήσω το σπορ, θα κάτσω στον πάγκο να κάνω τον Κλοπ”.
