Οι Cypress Hill διανύουν την τρίτη τους μουσική δεκαετία, πράγμα αξιοθαύμαστο αν σκεφτεί κανείς ότι διάφορα σχήματα διαλύθηκαν, βρέθηκαν μαζί για μερικές συναυλίες και ύστερα τράβηξαν ξανά το δρόμο τους όσο εκείνοι βρίσκονταν στο στούντιο για να ηχογραφήσουν νέο υλικό. Η μέχρι τώρα πορεία τους γνωστή: είναι το πρώτο ραπ συγκρότημα με λατινοαμερικάνικες καταβολές που ξεπέρασε τις 20 εκατομμύρια πωλήσεις δίσκων, έχουν κυκλοφορήσει αμέτρητες επιτυχίες, βρέθηκαν Νο1 στο top 200 του Billboard και έχουν το δικό τους αστέρι στη Λεωφόρο της Δόξας του λαμπερού Χόλιγουντ. Οι Sen Dog, B-Real, DJ Muggs και Eric Bobo, έχοντας γράψει χιλιόμετρα στη μουσική βιομηχανία, έχοντας πραγματοποιήσει εκατοντάδες live εμφανίσεις και έχοντας βάλει το λιθαράκι τους για να εξελιχθεί το είδος του χιπ-χοπ, παραμένουν ανήσυχοι. Παρά τα χρόνια τους στο χώρο και τα 9 στούντιο άλμπουμ εξακολουθούν να ζητούν το κάτι παραπάνω. Έτσι, οι Cypress Hill αποφάσισαν να στρογγυλοποιήσουν τον αριθμό των δίσκων τους και να κυκλοφορήσουν το εκπληκτικό Back In Black.
Μιλήσαμε με τον Eric Bobo, γιο του θρυλικού Willie Bobo και μέλος των Cypress από το 1994 για τη νέα τους δουλειά, τη συνεργασία τους με τον Black Milk, την ανάγκη που εμφανίστηκε για να γυρίσουν πίσω στις ρίζες τους, τη νομιμοποίηση της κάνναβης στην Αμερική και τη νέα γενιά μουσικών που πρέπει να βρει τον δικό της δρόμο «σκάβοντας» το παρελθόν.
Πίσω στο στούντιο και Back in Black…
To Back in Black αρχίσαμε να το ηχογραφούμε όσο ηχογραφούσαμε και το Elephants on Acid, όταν βασικά κάναμε μια μικρή παύση από αυτό. Όσο το δουλεύαμε ήρθε μαζί μας ο Black Milk του οποίου είμαι μεγάλος fan μετά και τις συνεργασίες του με τον Sean Price και J Dilla. Kάναμε λοιπόν κάποιες αλλαγές μαζί του, αλλά στην ουσία η ιδέα του το άλμπουμ όπως και η δημιουργία του έγινε όσο δουλεύαμε πάνω στο Elephants on Acid.
Τι πιστεύεις για το αποτέλεσμα; Είναι αυτό που είχατε από την αρχή στο μυαλό σας;
Ναι, ήμασταν τρομερά συγκεντρωμένοι σε αυτό που κάναμε, ο τρόπος που συλλάβαμε την ιδέα και ο τρόπος που έγινε η μεταφορά στους στίχους. Κάναμε κάποιες βελτιώσεις τόσο στην παραγωγή όσο και στο περιεχόμενο στην πορεία και είμαστε πολύ περήφανοι για το αποτέλεσμα. Είναι ένας αυθεντικός χιπ-χοπ δίσκος που δεν είχαμε κυκλοφορήσει εδώ και κάποια χρόνια, διαφορετικός από το Elephants on Acid ο οποίος διατηρεί όμως το σκοτεινό ύφος. Αυτή η επιστροφή στο παραδοσιακό χιπ-χοπ μας θύμισε τον πρώτο μας δίσκο με τη διαφορά ότι είναι επίκαιρο και αναβαθμισμένο.
Νιώσατε δηλαδή την ανάγκη να γυρίσετε στις ρίζες σας;
Ξέρεις, αυτό έγινε αυτόματα με τα μπιτς που μας έδωσε ο Black Milk. Έχει ένα πιο παραδοσιακό χιπ-χοπ, boom rap υπόβαθρο. Στην ουσία επηρεαστήκαμε από τους ήχους του. Παράλληλα δεν θέλαμε να έχουμε μια άλλη εκδοχή του Elephants on Acid, είναι δύο διαφορετικοί δίσκοι. Έτσι νομίζω ότι ήταν σημαντικό για εκείνον να νιώσει τα vibes των Cypress Hill και την ίδια στιγμή να προσθέσει τα δικά του στοιχεία. Βλέπεις, δεν είναι εύκολο. Αν εξαιρέσεις το Rise Up, έχουμε δουλέψει με έναν παραγωγό. Ο Black Milk όμως κατάλαβε αμέσως τι είναι αυτό που ζητάμε: ένα παραδοσιακό χιπ-χοπ άλμπουμ.
Ποιες δυσκολίες αντιμετωπίσατε κατά την ηχογράφηση; Υπήρξε κάποιο κομμάτι που σας δυσκόλεψε;
H ηχογράφηση αυτού του πρότζεκτ κύλησε υπέροχα, υπήρχε πάντα μία ροή. Σκέψου ότι κάναμε πολλά περισσότερα κομμάτια από αυτά που βρίσκονται στο άλμπουμ. Δουλέψαμε σχετικά γρήγορα, είναι αυτό που είπα, ότι υπήρχε ροή σε αυτό που κάναμε. Δεν χρειάστηκε να σκεφτούμε ποιο είναι το κόνσεπτ και τι χρειάζεται να κάνουμε, ήταν όλα εκεί. Ήταν μια ωραία διαδικασία και περάσαμε ωραία και αυτό φαίνεται στο αποτέλεσμα.
Ήταν δύσκολο να δουλεύετε δύο δίσκους ταυτόχρονα; Το ρωτάω αυτό γιατί ο ήχος του Elephants on Acid και του Back in Black διαφέρουν πολύ και έτσι έπρεπε να αλλάξετε ύφος και προσέγγιση.
Αυτό που μας βοήθησε είναι ότι κάναμε ένα μικρό διάλειμμα από το Elephants on Acid, είχαμε στην ουσία κάνει λίγα κομμάτια και έτσι δεν είχαμε “κολλήσει” σε αυτό τον ήχο, είχαμε ακόμα χρόνο να πειραματιστούμε. Κατά μία έννοια το Back in Black είχε ολοκληρωθεί στο μυαλό μας πριν το Elephants. Αυτό το κενό μας βοήθησε και στο να ασχοληθούμε με δύο διαφορετικές δουλειές παράλληλα.
Σας καθυστέρησε η πανδημία σε κάτι;
Σαν παραγωγός, ο Black Milk δοκίμασε διάφορα πράγματα, όπως θα έκανε και ο dj muggs. Δηλαδή μπορεί να ηχογραφούσαμε κάτι και μετά από ένα διάστημα ο Black Milk να άκουγε κάτι και να ήθελε να το αλλάξει. Οπότε η πανδημία δεν έπαιξε ρόλο στις αλλαγές που κάναμε στον δίσκο. Την ίδια στιγμή, όμως, οι στίχοι είναι επίκαιροι, μιλούν για το σήμερα. Ακούμε επίσης σε διάφορα σημεία και για τη νομιμοποίηση της κάνναβης. Γενικότερα όχι, η πανδημία δεν επηρέασε τη δουλειά μας.
Μου άρεσε πολύ το Open Ya Mind track, ειδικά η μουσική του. Θα σταθώ όμως στους στίχους του. Τι συμβαίνει αυτή τη στιγμή με τη νομιμοποίηση της κάνναβης στην Αμερική;
Το πρόβλημα με την κάνναβη στην Αμερική είναι ότι δεν είναι νόμιμη σε όλες τις πολιτείες. Έχουμε κάνει βήματα με την προσωπική χρήση και την φαρμακευτική κάνναβη αλλά δεν είναι αρκετό. Το κομμάτι μπορεί να είναι και κάτι σαν γιορτή για τα βήματα που έχουμε κάνει αλλά πολλοί εξακολουθούν να λένε ότι είναι ένα επικίνδυνο ναρκωτικό. Πρέπει να κάνουμε γνωστό στον κόσμο αλλά και τις αρχές ότι δεν είναι κάτι τόσο σημαντικό. Δεν μπορείς να βάζεις στην ίδια κατηγορία την κάνναβη με τα σκληρά ναρκωτικά όπως είναι η ηρωίνη, τα ναρκωτικά που πραγματικά σε καταστρέφουν. Το αλκοόλ καταστρέφει άτομα καθημερινά, η κάνναβη όχι. Πρέπει να αλλάξουμε τον τρόπο που σκεφτόμαστε. Αυτό είναι το μεγάλο πρόβλημα στην Αμερική.
Πότε γνώρισες το δίδυμο Β-Real και Sen Dog;
Η πρώτη μου γνωριμία με τους Cypress Hill έγινε το 1993, όσο ήμουν δηλαδή με τους Beastie Boys. Οι δύο μου κόσμοι στην ουσία συγκρούστηκαν εκείνη τη περίοδο. Το 1994 έγινα και επίσημα μέλος των Cypress Hill αλλά ήδη είχα μπει στο στούντιο μαζί τους. Μπορεί να μην μεγάλωσα μαζί τους, αλλά ενσωματώθηκα γρήγορα στην παρέα. Μια περίοδο δούλευα και με τους Cypress και με τους Beastie
Αυτό πρέπει να είχε ενδιαφέρον.
Φυσικά! Δύο τεράστια ονόματα. Οι Cypress έβγαιναν μπροστά και οι Boys ήταν ήδη θρύλοι. Ήταν ωραίες και οι αλλαγές που βίωσα όταν τη μία δούλευα με κάποιους που γίνονταν γνωστοί και με κάποιους που ήταν ήδη γνωστοί παγκοσμίως. Είδα την άνοδο των Cypress, ήμουν εκεί και όταν οι Beastie Boys αποφάσισα να αναδημιουργήσουν τον εαυτό τους ήμουν πάλι εκεί. Ήταν τρελό και ήταν μεγάλη τιμή να δουλεύω εκείνη την περίοδο και με τους δύο.
Σχεδόν 30 χρόνια καριέρας με Cypress είναι πολλά…
Έχουμε δουλέψει πολύ, έχουμε φύγει από τα σπίτι μας για μεγάλο διάστημα. Ήμασταν “touring animals”. Ταξιδέψαμε στην Ευρώπη και σε πολλά μέρη του κόσμου. Ήμασταν για καιρό μακριά από τις οικογένειές μας και αυτή είναι μια μεγάλη θυσία. Μπορεί να μην είχαμε παιδιά τότε, αλλά και πάλι. Κάποιες φορές για να φτάσεις εκεί που θέλεις όμως ξέρεις ότι θα κάνεις θυσίες, ότι δεν θα είναι εύκολα. Δεν είναι όπως το φαντάζετε ο περισσότερος κόσμος, δεν είναι εύκολο. Συνεχόμενα ταξίδια, συνεντεύξεις, ελάχιστος ύπνος. Όλα αυτά απαιτούν ενέργεια, βέβαια το αγαπάμε αυτό που κάνουμε και γι’ αυτό συνεχίζουμε να βγάζουμε νέο υλικό και να ανεβαίνουμε στη σκηνή για τον κόσμο μας. Έχουμε κόσμο που μας ακολουθεί ακόμα και όταν τα τραγούδια μας δεν ακούγονται στο ραδιόφωνο. Έπρεπε να δουλέψουμε σκληρά για ν βρισκόμαστε εδώ σήμερα, 30 χρόνια μετά και να παραμένουμε επίκαιροι.
Διάβασα σε μία συνέντευξη του B-Real ότι ο επόμενος δίσκος θα είναι και ο τελευταίος δίσκος των Cypress που θα κυκλοφορήσει με τον παραδοσιακό τρόπο. Να ξεκαθαρίσουμε τι ακριβώς σημαίνει αυτό;
Ναι, να το ξεκαθαρίσουμε αυτό. Θα συνεχίσουμε να δημιουργούμε μουσική. Στις μέρες μας, ειδικά με το streaming δεν είναι πολύ αυτοί που θα ακούσουν έναν ολόκληρο δίσκο. Οι περισσότεροι πλέον κυκλοφορούν ένα βίντεο στο YouTube και αποκτούν κοινό. Εμείς θέλουμε να παρουσιάζουμε την μουσική μας με διαφορετικό τρόπο. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα κάνουμε συναυλίες ή ότι δεν θα έχουμε νέο υλικό, απλώς θα γίνεται διαφορετικά. Δεν θέλουμε να τρομάξουμε κανέναν, δεν λέμε ότι θα διαλυθούμε. Το μόνο που θα αλλάξει είναι το concept του παραδοσιακού δίσκου όπως το έχουν όλοι στο μυαλό τους. Τώρα θέλουμε να δοκιμάσουμε και κάτι άλλο.
Τι έχει αλλάξει στο χιπ-χοπ από τη αρχή της καριέρας σου μέχρι σήμερα. Σου αρέσει ο ήχος που ακούς στις μέρες μας;
Για μένα το χιπ-χοπ έχει εξελιχθεί όπως κάθε μουσικό είδος. Κυκλοφορούν νέα πράγματα που μου αρέσουν και κυκλοφορούν νέα πράγματα που τα προσπερνώ. Το πρόβλημά μου είναι ότι οι περισσότεροι μοιάζουν μεταξύ τους, η μουσική στα κομμάτια τους το ίδιο, όπως και οι στίχοι τους. Προέρχομαι από μία γενιά που ο καθένας είχε το δικό του στιλ, δεν ήθελαν να αντιγράψουν άλλους. Για μένα αυτό είναι το μεγάλο πρόβλημα. Όλοι μπορούν να έχουν ένα καλό βίντεο κλιπ, δεν μου λέει κάτι. Και όταν οι ίδιοι καλλιτέχνες ανεβαίνουν στη σκηνή είναι άθλιοι. Αλλά υπάρχουν και καλά πράγματα εκεί έξω. Εμείς σαν Cypress πάντως δεν ακολουθούμε κάποια μόδα. Μένουμε πιστοί απέναντι σε αυτό που πιστεύουμε και δίνουμε στον κόσμο μας. Έχουμε ένα κοινό με ιστορία 30 χρόνων, πλέον έρχονται στις συναυλίες μας με τα παιδιά τους.
Πες μου για τις επιρροές σου, είμαι σίγουρος ότι θα είχες πολλές εφόσον μεγάλωσες σε ένα μουσικό σπίτι.
Ειδικά στο ξεκίνημά μου άκουγα συνεχώς jazz και jazz fusion. Πολλά από τα τραγούδια που άκουγε κανείς πίσω στα ‘90s ήταν samples από κομμάτια που θυμάμαι να ακούω από μικρός και ακόμα και να τα παίζω με τον πατέρα μου. Ήμουν εξοικειωμένος με αυτή τη μουσική. Οι περισσότερες επιρροές μου ήταν ήδη εκεί όταν ξεκίνησα. Μου άρεσαν τα blues, η rock, πολλά είδη. Οι Cypress Hill όπως και οι Beastie Boys είχαν επίσης πολλές επιρροές. Και για να συμπληρώσω κάτι στην προηγούμενη ερώτηση, ένα τα προβλήματα των σύγχρονων μουσικών είναι ότι δεν κοιτάζουν καθόλου πίσω, θεωρούν ότι δεν πρέπει να μελετήσουν. Θεωρώ ότι πρέπει να γνωρίζεις τι υπάρχει και μετά να προσθέτεις το δικό σου στοιχείο για να κάνεις κάτι νέο. Στην αρχή του χιπ-χοπ όλοι ήταν επηρεασμένοι από τη jazz και τη soul. O Dr. Dre ήταν επηρεασμένος από τη funk και τη soul και πολλοί νέοι μπορεί να ακούσουν ένα κομμάτι που έχει κάνει sampling και να πουν “A, ο Dr. Dre!”. Όχι, είναι από κάτι που έχει ακούσει ο Dr. Dre.
Μιας και ανέφερες τον Dr. Dre, σου άρεσε τo show στο ημίχρονο του Super Bowl;
Μου άρεσε, ναι. Νομίζω ήταν μια μεγάλη στιγμή για το χιπ-χοπ που παρουσιάστηκε με αυτό τον τρόπο. Επίσης βοήθησε ότι το Super Bowl έγινε στο Λος Άντζελες και ποιος είναι ο καταλληλότερος για να εκπροσωπήσει το Λος Άντζελες από τον Dre και τον Snoop Dogg; Ήταν μια ωραία στιγμή. Δεν ήταν το κλασικό Super Bowl που έχουμε συνηθίσει αλλά τι μένει ίδιο στις μέρες μας; Προτιμώ να δω κάτι τέτοιο παρά μια γνωστή μπάντα να τραγουδάει όπως τραγουδάει. Η προβολή αυτή θα βοηθήσει το χιπ-χοπ να φτάσει και στους νεότερους.
