Μπορεί να ακουστεί κάπως υπερβολικό, αλλά δεν υπάρχει μεγάλο ελληνικό Live στο οποίο να μην βρίσκεται η καθιστή φιγούρα του Φώτη Σιώτη σε κάποια άκρη της σκηνής. Εκεί με τον Σωκράτη Μάλαμα, εκεί με τον Θανάση Παπακωνσταντίνου (από τα χρόνια των Λαϊκεδέλικα αλλά και στα μεταγενέστερα σχήματα), εκεί με τον Αλκίνοο Ιωαννίδη, εκεί με τον Παύλο Παυλίδη. Και όλα αυτά, χωρίς να λαμβάνουμε υπ’ όψιν τα δεκάδες άλλα projects στα οποία συμμετέχει, άλλες φορές σόλο και άλλες σε συνεργασία με σπουδαίους μουσικούς και δημιουργούς.
Είναι η φιγούρα που παγώνει το χρόνο με το «Αερικό» και ταυτόχρονα έχει πετύχει να μην είναι ταυτισμένος μόνο με αυτό.
Τον Σιώτα μπορείς να τον πετύχεις μια Πέμπτη βράδυ στο δρόμο μπροστά από την Afrikana να παίζει με την μπάντα του ΓΙΑΝ ΒΑΝ, άλλα και στους μεγάλους χώρους ως διαχρονικός συνοδοιπόρος του Μάλαμα. Μπορεί να τον πετύχεις καλοκαίρι σε αυτοσχέδιες συναυλίες με παραδοσιακά, αλλά και το χειμώνα να ακούσεις τις μουσικές που θα έχει γράψει για μια θεατρική παράσταση.
Λίγο πριν τα live που θα δώσει στο Skrow Theather τις Πέμπτες του Μαρτίου (από 3-24/3) παρέα με εξαιρετικούς μουσικούς (μπορείς να προμηθευτείς εισιτήρια από εδώ) και λίγο μετά την κυκλοφορία του δεύτερου προσωπικού δίσκου, «Δύο Λάθη», σε στίχους του Θοδωρή Γκόνη, μίλησε στο Provocateur για την σκηνή της Θεσσαλονίκης στα 90s, τα πάρτι των Λαϊκεδέλικα, την γοητεία της ανώνυμης συλλογικής δημιουργίας και φυσικά για το «Αερικό».
Μας χάρισε την καθηλωτική του απλότητα στο παρακάτω video του Σταύρου Λαδικού.
