Κοινός παρονομαστής δυο υποθέσεων που έχουν «φάει» άπειρους αριθμούς λέξεων στα ελληνικά μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αυτή των revenge porn video του Στάθη Παναγιωτόπουλου και εκείνη του ομαδικού βιασμού της Γεωργίας Μπίκα σε σουίτα ξενοδοχείου της Θεσσαλονίκης, έχουν έναν κοινό παρονομαστή: τον Ηλία Γκιώνη. Ο ακτιβιστής και ενεργός χρήστης του Instagram με το username “ο μικρός πριγκηπάκος”, με τα ποσταρίσματά του έφερε στο φως της δημοσιότητας δυο υποθέσεις, οι οποίες του χρεώνονται ως επιτυχίες.
Ο Ηλίας, φυγαδευμένος σε ένα σπίτι από το οποίο δεν μπορεί να βγει και τη διεύθυνση του οποίου δεν γνωρίζει ούτε ο σύντροφός του, μας παραχώρησε μια συνέντευξη την ημέρα των γενεθλίων του. Χθες, ο Ηλίας έκλεισε τα 24 και το γιόρτασε με μια βελουτέ σούπα, έρευνα, προσεκτική παρακολούθηση όλων όσων μεταδίδει η τηλεόραση για την υπόθεση της Γεωργίας και αισιοδοξία. Απρόσμενα μεγάλη αισιοδοξία, αν σκεφτεί κανείς πως τις τελευταίες μέρες είναι κομμάτι ενός σοσιαλμιντικού πολέμου μεταξύ influencers. Σε όλο μας το τηλεφώνημα ακουγόταν σαν ένα μικρό παιδί που το σύμπαν του έχει υποσχεθεί το μεγαλύτερο δώρο.
Αντιλαμβάνεσαι ότι είσαι το αμφιλεγόμενο πρόσωπο των ημερών;
Το αντιλαμβάνομαι. Για αυτό, πλέον έχω κάνει ένα τείχος και δεν ακούω ούτε τα αρνητικά, αλλά ούτε και τα θετικά σχόλια.
Οι μισοί είναι υπέρ σου σε βαθμό λατρείας, οι άλλοι μισοί αμφισβητούν κάθε σου κίνηση και τα κίνητρά σου.
Το ξέρω, το ξέρω. Υπάρχει ένας στόχος σε όλο αυτό, που δεν μπορώ να τον πω ακόμα. Θα δουν στο τέλος πως όλα αυτά έχουν ένα νόημα.
Για εμένα ξεκινάει όλο αυτό από το γεγονός ότι δεν γνώρισα ποτέ τη βιολογική μου μαμά. Έφυγε όταν ήμουν πέντε χρονών και δεν τη θυμάμαι, δεν έχω καμία μνήμη της και γενικά δεν την έχω δει ποτέ στη ζωή μου μέχρι και σήμερα.
Ηλία, στις ζωές μας πώς μπήκες; Θέλω να πω, το όνομά σου ήταν γνωστό όταν έκανες γνωστές τις πρώτες κιόλας καταγγελίες.
Πρώτη φορά μίλησα δημόσια μέσω του coming out μου στην Καλαμάτα. Είχα γίνει άρθρο, μιλώντας για το πώς είναι να μεγαλώνει ένα γκέι αγόρι στην επαρχία. Το μπαμ, έγινε εκεί. Μετά, στην Αθήνα, έγινα viral, όταν γράφτηκα σε ένα λύκειο στα Πετράλωνα για να τελειώσω το σχολείο. Εκεί μου έκαναν bullying οι μαθητές και οι γονείς έλεγαν πως θα βιάσω τα παιδιά τους και θα τα κάνω γκέι. Έβγαλα ένα βίντεο, το ανέβασα στο Facebook, με έκανε θέμα η Lifo, έγινε χαμός. Μετά, θέλοντας και μη, υπήρξα ο συγκάτοικος του Ζακ Κωστόπουλου. Έγινε όλο το θέμα, να ‘μαι πάλι εγώ. Μετά τον Μάρτιο του 2020, με συνέλαβε η αστυνομία.
Πάντα χρησιμοποιώ το δημόσιο βήμα και την αναγνωρισιμότητα για να υπάρχει διαφάνεια, να ξέρει ο κόσμος τι γίνεται και να ξέρει η κοινή γνώμη. Με ενδιαφέρει πολύ η κοινή γνώμη. Όπως συμβαίνει και τώρα έτσι; Θα ξεσκεπαστεί ένα ολόκληρο κύκλωμα γιατί ο κόσμος γνωρίζει. Τα βγάζω όλα στη φόρα και δεν έχω κάτι να χάσω.
Νιώθω ότι έχεις μια άγνοια κινδύνου, μια παιδικότητα με την οποία αντιμετωπίζεις τα πράγματα.
Ναι, μου το λένε όλοι. Φίλε, ξέρω κινδυνεύω, αλλά να σου πω και κάτι; Ο Ζακ πέθανε μέρα μεσημέρι και εγώ δεν μπόρεσα να κάνω κάτι, οπότε από τότε είπα ότι μπορεί να πεθάνω αύριο. Δεν το ξέρω. Τι πρέπει να κάνω; Να φοβάμαι; Όχι. Θα παλέψω. Και αν πεθάνω, καλύτερα να γράφουνε ‘πέθανε ο ακτιβιστής Ηλίας Γκιώνης που ξεσκέπασε το κύκλωμα’, παρά ‘πέθανε ο Ηλίας Γκιώνης με περιουσία και λεφτά, που τώρα τρώγονται οι συγγενείς του για τα κληρονομικά’.
Ο ακτιβισμός για εσένα ξεκίνησε μετά τη δολοφονία του Ζακ;
Όχι. Ξεκίνησα τον ακτιβισμό ουσιαστικά από την πρώτη στιγμή που συνειδητοποίησα πως είμαι γκέι. Μπήκα σε αντιφασιστική ομάδα στην Καλαμάτα και στην Αθήνα άρχισα να ασχολούμαι με κάποια ακτιβιστικά θέματα. Με τον Ζακ είχαμε κάποιες διαφορετικές απόψεις, χωρίσαμε τους δρόμους μας ακτιβιστικά. Τον είχα σαν μέντορα, αλλά κάναμε διαφορετικά πράγματα. Στην Αθήνα έμεινα σε μια κατάληψη για έξι μήνες, εκεί ασχολήθηκα με θέματα, όπως το μεταναστευτικό, τις φυλακισμένες στην Π.Ράλλη, ασχολήθηκα με ζητήματα, που μέχρι εκείνη τη στιγμή, είχα υπάρξει αρκετά προνομιούχος, για να γνωρίζω πως συμβαίνουν.
Το ότι είμαι γκέι, το πληρώνω κάθε μέρα στη ζωή μου. Και την ταυτότητα του ακτιβιστή. Αυτά είναι ένα πακέτο. Άνθρωποι με αποφεύγουν, ακόμα και μέσα στην κοινότητα, γιατί λένε ‘και εμείς είμαστε γκέι, αλλά δεν προκαλούμε την κοινωνία’.
Αναφέρεσαι συχνά στο «αντρικό προνόμιό» σου, και δίνεις φωνή σε γυναίκες που η κοινωνία αγνοεί.
Για εμένα ξεκινάει όλο αυτό από το γεγονός ότι δεν γνώρισα ποτέ τη βιολογική μου μαμά. Έφυγε όταν ήμουν πέντε χρονών και δεν τη θυμάμαι, δεν έχω καμία μνήμη της και γενικά δεν την έχω δει ποτέ στη ζωή μου μέχρι και σήμερα. Η μαμά μου, αν κρίνω από το πώς έχω βιώσει τον πατέρα μου όλα αυτά τα χρόνια, ήταν σίγουρα θύμα ενδοοικογενειακής βίας. Και έφυγε για να σωθεί, απλά δεν μπόρεσε να πάρει τα παιδιά της μαζί της. Σκέψου τώρα αυτό πριν 24 χρόνια, στους Γαργαλιάνους Μεσσηνίας, μια Πολωνή, που ήταν η πουτάνα του χωριού, και στην πραγματικότητα μια πάρα πολύ καλή μητέρα, που προφανώς έτρωγε ξύλο. Ο νόμος δεν της επέτρεπε να περάσει τα σύνορα με τα παιδιά της. Όλο αυτό το φαντάζομαι, γιατί ο πατέρας μου δεν μιλάει και το σόι μου γενικά δεν μιλάει.
Μίλησα με τη μητερα μου στο Facebook όταν ήμουν 16 χρονών, και ήταν ένα σοκ, γιατί δεν τη θυμόμουν, δεν θυμόμουν τίποτα για εκείνη. Κάναμε μια συζήτηση αληθινή, αλλά όπως και να έχει ήταν η πρώτη και τελευταία φορά που έχω δει τη μαμά μου.
Για εμένα, από εκεί ξεκινάει. Λόγω της κατάστασης βίας την οποία έχει βιώσει η μητέρα μου. Έπειτα, είμαι πράγματι προνομιούχος. Το ότι είμαι γκέι, το πληρώνω κάθε μέρα στη ζωή μου. Και την ταυτότητα του ακτιβιστή. Αυτά είναι ένα πακέτο. Άνθρωποι με αποφεύγουν, ακόμα και μέσα στην κοινότητα, γιατί λένε ‘και εμείς είμαστε γκέι, αλλά δεν προκαλούμε την κοινωνία’.
Εγώ μπορώ σαν άντρας να μιλήσω για τις γυναίκες, έχοντας μια μεγαλύτερη δύναμη, γιατί το πιστεύω ακράδαντα, πως αν στη θέση μου ήταν μια γυναίκα ακτιβίστρια-influencer, δεν θα είχε τη φωνή που έχω εγώ αυτή τη στιγμή. Γιατί, ναι, είμαι άντρας. Βάλανε όλοι σε μένα αυτόν τον τίτλο του «λαϊκού ήρωα» που τον σιχαίνομαι και θέλω να γίνει ένα ξεκαθάρισμα με αυτό, αλλά λένε «το αγόρι που σώζει τις κοπέλες», «ο άντρας που σώζει τις γυναίκες από τους βιαστές». Πάλι το φύλο μου βγαίνει μπροστά.
Την υπόθεση Παναγιωτόπουλου, που εκκίνησε η κοπέλα, αλλά εσύ δημοσιοποίησες, τη θεωρείς νίκη σου;
Δεν τη θεωρώ νίκη, ακόμα, γιατί όπως το έχω συζητήσει και με την κοπέλα, εμένα με στεναχωρεί που μια γυναίκα παλεύει εδώ και τρία χρόνια και το έχει τρέξει όσο μπορεί με λεφτά και δικηγόρο και δεν έχει καταφέρει τίποτα. Και ξαφνικά ανεβάζω εγώ την καταγγελία της, και σε μια βδομάδα, αν θυμάσαι, απολύθηκε, βγήκαν και άλλες κοπέλες να καταθέσουν και τελικά μπήκε στη φυλακή. Δεν το παίζω μετριόφρων, αλλά πάντα σκέφτομαι πώς το θύμα δεν θα μπορούσε να το έχει κάνει μόνο του όλο αυτό και κάθε φορά είναι ένα μεγάλο χαστούκι αυτό για εμένα. Ένα πολύ μεγάλο χαστούκι.
Ζούμε σε μια κοινωνία η οποία έχει βγάλει τον αλτρουισμό από το σύστημά της. Πλησιάζεις έναν άνθρωπο και του προσφέρεις ένα τσιγάρο και σε ρωτάει «τι θες;». Τα κίνητρά σου ακούγονται αρκετά αλτρουιστικά για να γίνουν πιστευτά. Θες να γίνεις διάσημος; Influencer; Ακόμα και το να πεις πως δεν θες να σώσεις τον κόσμο, αλλά αν έχεις βρει έναν τρόπο να κερδίζεις, αλλά να κάνεις καλό, είναι δεκτό.
Για το influencing στηρίζω αυτό που λέει και η Ρου Πολ, “great power comes with great responsibility”. Έχω απόλυτη ευθύνη αυτού που κάνω και επειδή είμαι ένας άνθρωπος με πάρα πολλές ταυτότητες, αυτός είναι και ένας λόγος που δεν δηλώνω ακτιβιστής ΛΟΑΤΚΙ δικαιωμάτων, αλλά ακτιβιστής ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Γιατί για να είμαι ακτιβιστής ΛΟΑΤΚΙ θα πρέπει να με έχουν εκλέξει από αυτή τη μερίδα ανθρώπων. Δεν θέλω ό,τι μαλακία κάνω εγώ να πέφτει στην κοινότητα. Από την άλλη, εγώ δουλεύω τρεις δουλειές, για να τα βγάλω πέρα. Τώρα τα έχω παγώσει όλα, για αυτή την υπόθεση. Με έχουν βγάλει αναστολή από τη δουλειά μου, γιατί έχω φυγαδευτεί. Δεν ξέρω πόσο θα κρατήσει όλο αυτό και δεν έχω πόρους. Ό,τι έχω, είναι χρήματα από φίλους μου. Δεν έχω απολαβές και δεν τις χρειάζομαι κιόλας σε αυτή τη φάση. Είμαι κλεισμένος σε ένα σπίτι και κάνω έρευνα.
Θεωρώ ότι είμαι ένας influencer και εννοείται στόχος μου είναι πια, αυτό το κοσμοϊστορικό γεγονός, που αλλάζει το mentality αυτής της χώρας, να κάνουμε ένα ξεκαθάρισμα και στο influencing.
Τα λεφτά, λοιπόν, δεν είναι ο στόχος σου. Οι ακόλουθοι;
Ακτιβιστής είναι ο οποιοσδήποτε πολίτης κάνει ό,τι μπορεί ενεργά, για να αλλάξει αυτή η κοινωνία. Έτσι και το influencing. Εγώ θεωρώ πως είμαι ήδη χρόνια. Οι ακόλουθοι δεν λένε κάτι. Πολλοί έρχονται μόνο για το drama και σε λίγες μέρες τους έχεις χάσει. Αυτά είναι απλά νούμερα και αριθμοί. Εγώ τον Παναγιωτόπουλο τον έβγαλα με 8.000 μόνο, αλλά αυτοί οι 8.000 με ακολουθούν χρόνια και είναι μια ομάδα, είναι συσπειρωμένοι. Εγώ τους δίνω την πληροφορία, και εκείνοι την κάνουν γνώση. Μπορεί να με αμφισβητούν και εμένα και να μου κάνουν κριτική. Τη δέχομαι. Από το κοινό μου. Όχι από ανθρώπους που μου κάνουν hate speech. Θεωρώ ότι είμαι ένας influencer και εννοείται στόχος μου είναι πια, αυτό το κοσμοϊστορικό γεγονός, που αλλάζει το mentality αυτής της χώρας, να κάνουμε ένα ξεκαθάρισμα και στο influencing.
Οι influencers έχουν μια ευθύνη και εκείνοι παράγουν κακοποιητικό περιεχόμενο τη στιγμή που παιδάκια δεν βλέπουν πια τηλεόραση αλλά πρόσβαση στο ίντερνετ έχουν όλη την ώρα. Δεν γίνεται να έχουμε influencers που παράγουν βία. Δεν μπορούμε να παλεύουμε με τις γυναικοκτονίες και ένα κίνημα MeToo και να έχουμε influencers που λένε να βιάζουμε τις γυναίκες και να το λένε στην κάμερα. Ράπερς με κακοποιητικούς στίχους, που λένε ‘εμείς θέλουμε να μπουν οι βιαστές στη φυλακή και αγαπάμε τις γυναίκες’ και το κάνουμε γιατί είναι μόδα. Όχι, φίλε μου, δεν είναι μόδα να λες πόσο ξέκωλο είναι η γκόμενά σου και τη γαμάς και τη γαμάνε άλλοι πέντε. Δεν είναι μόδα, είναι εγκληματίες αυτοί οι άνθρωποι.
Το cancel είναι μια ακραία μορφή που καλύτερα να μην τη χρησιμοποιούσαμε καθόλου, αλλά το cancel σε αυτές τις περιπτώσεις είναι η μόνη επιλογή. Η διαπόμπευση. Γιατί αυτούς τους ανθρώπους πρέπει να τους βάλουμε στο περιθώριο, δεν υπάρχει μέση λύση, όταν γίνεται κατ’επανάληψη, για τόσα χρόνια. Αυτοί οι άνθρωποι δεν δέχονται για πρώτη φορά κατακραυγή από τον κόσμο. Έχουν δεχτεί και σε άλλες περιπτώσεις και πάντα τη σκαπουλάρανε. Και η Σοφία Μουτίδου, που έβγαλε τώρα ένα βίντεο, που μιλάει για εμένα, χωρίς να με κατονομάζει, το έκανε γιατί είχε βγάλει ένα άλλο βίντεο που είπε πολλά πράγματα για τους γκέι και εγώ την είχα κρίνει τότε με επιχειρήματα, και δεν μου απάντησε τίποτα, αλλά ανέβαζε μαλακίες.
Όλους αυτούς τους περιμένω σε ένα debate δημόσιο. Μακάρι να γίνει! Εγώ θα προσπαθήσω να κάνω μια ανοιχτή κουβέντα με influencers, που θα είναι live στον κόσμο.
Τις τελευταίες μέρες έχεις εμπλακεί σε έναν σοσιαλμιντιακό πόλεμο με τους influencers. Θεωρείς πως ήταν ανάγκη να συμβεί όλο αυτό;
Ναι και μια από αυτούς έγραψε πολύ κακοποιητικά σχόλια για εμένα. Με είπε ξεπλυμένο, ότι θέλω να βγάλω λεφτά, ότι αλλάζω τη φωνή μου για να φαίνεται πιο αντρική, μου έριξε κατάρες. Μίλησα για αυτούς με πάτημα το γεγονός ότι υπερασπίζονται έναν εμπλεκόμενο στο κύκλωμα της υπόθεσης βιασμού της Γεωργίας. Όλοι τους [οι influencers] είναι πιτσιρικάδες, δεν έχουν δουλέψει ποτέ στη ζωή τους, δεν ξέρουν τα νομικά, δεν καταλαβαίνουν.
Ναι, αλλά δεν πιστεύεις πως θα μπορούσες να αποφύγεις όλο αυτό το «ξεκατίνιασμα», ειδικά όσο τρέχει η υπόθεση της Γεωργίας;
Λοιπόν, θα σου πω. Όλο αυτό ξεκινάει και τελειώνει στο ότι ήθελα να υπάρξει ένας τεράστιος αντιπερισπασμός, που μόνο έτσι θα μπορούσε να γίνει, με ξεφτιλάδικα και gossip, για να μην ψάχνουν τη Γεωργία. Η Γεωργία δέχτηκε απειλές πρώτη φορά πριν από δυο τρεις μέρες. Όλο το διάστημα από όταν βγήκε η υπόθεση ήταν ήσυχη. Δεν της είχα πει κάτι, εγώ το έκανα εσκεμμένα. Βλέπει ότι δέχομαι hate speech, μου το λέει κάθε μέρα, στεναχωριέται, της έχω πει εγώ να μην κάνει κάτι, γιατί δημόσια δύναμη η φωνή της δεν έχει. Για να μην τη φάνε πάλι τα όρνεα. Τώρα μου είπε ότι θέλει να γράψει ένα τεράστιο ευχαριστώ στον κόσμο. Αυτός ήταν ο λόγος μπήκα σε όλο αυτό, λοιπόν. Ο αντιπερισπασμός. Αλλά μετά, αφού το παιχνίδι χόντρυνε, σκέφτηκα γιατί να μην ξεβρωμίσουμε από τη σαπίλα;
Και ένας φασίστας της Χρυσής Αυγής θα μπορούσε να έχει 2 εκατομμύρια ακόλουθους. Τι σημαίνει αυτό; Πως θα έπρεπε να τρέξουν έναν διαγωνισμό μαζί του;
Μετά έκανες και ένα στόρι για τους Αντετοκούμπο. Δεν είναι λίγο άδικο να του ακυρώνεις επειδή δεν πληρούν τα δικά σου στάνταρ;
Δεν ξέρω τι είχαν στο μυαλό τους, αλλά εγώ τους χρεώνω το ότι έκαναν συνεργασία με τον Κοψιάλη, που παράγει κακοποιητικό λόγο. Ήξεραν και περιμέναν την κατακραυγή του κόσμου για να πάρουν εκείνοι τον διαγωνισμό και να τον κάνουν unfollow. Τη συνεργασία δεν τη σταμάτησαν επίσημα, δεν έκαναν καμία αναφορά. Για αυτό που μου λέτε όλοι, ότι επιτέθηκα στους Αντετοκούμπο, να πω ότι εγώ έχω φίλους στα Σεπόλια, που δεν έχουν πάρει χαρτιά. Συμπατριώτες τους στην Αθήνα που δεν έχουν χαρτιά. Ο [Γιάννης] Αντετοκούμπο πέραν του να πάει να φωτογραφηθεί με τον πρωθυπουργό στο Μέγαρο και να πάρει τα μπράβο, δεν έχει παλέψει για αυτούς τους ανθρώπους. Με ρωτάνε όλοι ‘μα γιατί; Έχει χρέος;’. Ναι είναι χρέος του, από τη στιγμή που πέρασε από αυτή τη φάση, πάλεψε, έγινε επαγγελματίας μπασκετμπολίστας και μπράβο του. Έχει μια ευθύνη. Και αυτή είναι μια ευθύνη απέναντι στον λαό που τον στήριξε. Γιατί δεν τον βοήθησε η πολιτεία να κάνει όσα έκανε, αλλά η γειτονιά του, οι γύρω του, ο κόσμος. Αυτοί τον στήριξαν. Ωραίες οι δωρεές, αλλά χρειάζεται και μια κατάθεση σχεδίου για να αποκτήσουν δικαιώματα οι συμπατριώτες του. Εγώ έτσι το βλέπω και να με συγχωρούν οι αδερφοί Αντετοκούμπο. Τους εκτιμώ, αλλά πρέπει να κάνω μια κριτική σε αυτά που βλέπω.
Τώρα μιλάμε για δυο ανθρώπους που έχουν βοηθήσει πολύ. Σίγουρα πολύ περισσότερο από άλλους.
Δεν φτάνει η φιλανθρωπία, για να βοηθήσεις. Όλο αυτό, ξαναλέω, ξεκινάει από το ότι έκαναν συνεργασία με τον Κοψιάλη, που και ο πιο απλός άνθρωπος ξέρει ότι παράγει κακοποιητικό λόγο. Στην τελική, και ένας φασίστας της Χρυσής Αυγής θα μπορούσε να έχει 2 εκατομμύρια ακόλουθους. Τι σημαίνει αυτό; Πως θα έπρεπε να τρέξουν έναν διαγωνισμό μαζί του; Φυσικά και δεν θα το έκαναν. Θα έλεγαν πως δεν συνεργάζονται με φασίστες. Για εμένα είναι το ίδιο.
Με την υπόθεση της Γεωργίας, πού βρισκόμαστε;
Υπάρχουν εξελίξεις, αλλά δεν μου επιτρέπεται να σου πω τίποτα ακόμα. Υπάρχουν ντοκουμέντα και νέες καταθέσεις. Η υπόθεση θα διαλευκανθεί. Εκκρεμεί μια προανάκριση, αλλά δεν μπορώ να δώσω περισσότερες πληροφορίες τώρα.
Είσαι αισιόδοξος;
Είμαι αισιόδοξος. Έχει αρχίσει και γράφει και ο έξω τύπος για εμάς. Επίσης, η Γεωργία είναι πολύ δυνατή, πολύ αισιόδοξη, μου δίνει πάρα πολύ δύναμη. Την παίρνω τηλέφωνο για να ρουφάω τη θετική της ενέργεια. Και σε όλο αυτό στηρίζει ο κόσμος και στην Ελλάδα και στην Κύπρο, μέχρι την οποία φτάνει το κύκλωμα. Κόσμος που ήξερε χρόνια και φοβόταν να μιλήσει, τώρα βρίσκει το θάρρος και μιλάει, καινούργιες κοπέλες καταθέτουν στις αρχές, και πάει πολύ καλά. Νιώθω πολύ περήφανος που έστω με τον τρόπο μου βοήθησα σε αυτό μέχρι και σήμερα.
