Αφού χώνεψες το part 1, ήρθε η ώρα του δεύτερου μέρους.

Ζεύξιδος/Ικτίνου

Πολυσύχναστοι χιπστερικοί και πιπινοειδείς πεζόδρομοι ή αλλιώς το τρίγωνο των βερμούδων, γιατί έτσι κοντεύουν να καταντήσουν τα jeans τους αρκετούτσικοι θαμώνες από το πολύ γύρνα γύρνα το ρεβέρ-μπατζάκι. Θεσσαλονικιός που δεν έχει ζηλέψει τα παιδάκια που πάνε στα πασίγνωστα σχολεία της Ικτίνου, σκεπτόμενος τις κοπάνες που θα έκανε αράζοντας με τις ώρες στα καφέ, αποτελεί εξαίρεση. Τσουχτερούλικες ίσως οι τιμές σε συγκεκριμένα μαγαζιά, που όμως διατηρούν το κοινό τους, ενώ στρίβοντας στη Ζεύξιδος έρχεσαι στα πιο φυσιολογικά σου. Όμως, σίγουρα καταριέσαι την ώρα και τη στιγμή που δεν έκοψε στο επιχειρηματικό σου μυαλό να πάρει την προίκα που μάζευε η γιαγιά σου σεμεδάκι σεμεδάκι φλιτζανάκι φλιτζανάκι και να την πουλήσεις χρυσάφι στα βιντατζοηλεκτρονικά χαριτωμένα καφέ. Πρόκειται για τα ίδια που δημιούργησαν μόδα με χρωματιστά παντελόνια, βινύλια, μουστάκια, μπαλαρίνες και κόκκινα κραγιόν.

Καμάρα

Αν έχεις περάσει τα 25 και με θάρρος ψυχής οδεύσεις προς τα κει, με το λιγότερο που μπορείς να φύγεις είναι κρίση ηλικίας τύπου «πού ναι τα χρόνια ωραία χρόνια που ‘χες λουλούδια στην καρδιά». Στην περιοχή κυριαρχούν φοιτητικές καφετέριες με φοιτητικές τιμές, αλλά και εντεχνοποπροκμπυρο μπαράκια. Συνεννοημένες όλες με κάποιου είδους κρυφό συμβόλαιο προωθούν την ίδια μουσική που κανονικά θα έπαιζαν οι Stomp. Αν είχαν ανακαλύψει το τάβλι.

Παραλία

Η γιάφκα του φραπέ. Ή του φρέντο, δε θα χαλάσουμε τη «ζαχαριέρα» μας τώρα γι’ αυτό. Λίγο ήλιο να βγάλει, σαν τα σαλιγκάρια βγαίνουμε όλοι μας ανεξαιρέτως για να λιαστούμε, λίγο ή πολύ (ώρες ατελείωτες). Φήμες που θέλουν ντόπιο να σνομπάρει συστηματικά την παραλία κρίνονται ανυπόστατες, αφού από όλα έχει ο μπαχτσές. Μοντέρνα, κυριλέ, κλασσικά μαγαζιά, καφέ που το πρωί είναι lounge και το βράδυ κάνουν στροφή στη μπουζουκότητα, μικρά υπόγεια που στριμώχνεται ο κόσμος οικειοθελώς τα βράδια για να ακούσει την 80ίλα, τη τζαζιά ή τη ροκιά του, όλα είναι παραταγμένα στη σειρά σαν περίπτερα σε μόνιμη διεθνή έκθεση Θεσσαλονίκης. Όσο για τις τιμές, με πιλότο την κρίση, τελευταία προσγειώθηκαν αρκετά μαζί με τις απαιτήσεις των ιδιοκτητών. Στο ειδυλλιακό και trending topic στο instagram τοπίο, μπορείς να προσθέσεις και τα καραβάκια που αρμενίζουν διαρκώς στο Θερμαϊκό από την εποχή του Κάπτεν Χουκ για τους κουτσουμπιλάβερς. Ας μην επαναλάβω τα περί ερωτικής πόλης, σε γραφικότητα μας αρκεί το αντικειμενικά όμορφο σκηνικό.

Νέα παραλία

Δικαιολογημένα θα λέγεται νέα, όταν επιτέλους τελειώσουν τα πολυσυζητημένα έργα ανάπλασής της. Για την ώρα περιφραγμένη, παραβγαίνει με το γιοφύρι της Άρτας, ενώ την ίδια στιγμή τα καφέ μπαρ της περιοχής φιλοξενούν σκόνη και αράχνες στο ταμείο που είναι κατά κύριο λόγο μείον ή τέλος πάντων πολύ πιο κάτω από το σύνηθες. Μπόλικοι, για να αποφύγουν το φυσικό μακιγιάζ με πούδρα από τον χωματόδρομο έχουν μετακομίσει προς τη συμπαθέστατη Σοφούλη, αλλά και στην προέκταση αυτής όπου βρίσκουν λίγο από όλα. Αγαπημένες συχνές στιλιστικές casual sick λεπτομέρειες που εξαπλώνονται σαν την ανεμοβλογιά: louis τσάντα (από ζωολογικό ή όχι) κρεμάμενη στο κουλό με αγκύλωση χέρι, φόρμα με αθλητικό/ σταράκι και επίσημο navy look «έχω και κότερο πάμε μια βόλτα».

Παντού

Πώς αλλιώς να βαφτιστεί το πεδίο δράσης συγκεκριμένης αλυσίδας καφέ, αφού όποια πέτρα να σηκώσεις από κάτω θα βρεις σίγουρα ένα τέτοιο; Τα μανιτάρια του στρουμφοχωριού είναι πολύ λίγα για να περιγράψουν τους ρυθμούς με τους οποίους ξεφυτρώνουν οι εν λόγω καφετέριες σε όλα τα μήκη και πλάτη της Θεσσαλονίκης (και όχι μόνο) με το όνομα μισού χελωνονιτζακίου. Καμία Βραζιλία, ο καφές προέρχεται από τη Λάρισα και όπου σερβίρεται με τη μαγική συνταγή, γεμίζει μαγαζιά για πλάκα και θεωρείται έξυπνη κίνηση για νέους επιχειρηματίες που θέλουν να πιάσουν την καλή.

Συνοικίες

Αναμφισβήτητα ο μεγάλος νικητής μ.Χ (μετά το χρήμα που ψόφησε). Οι λόγοι είναι αυτοί που φαντάζεσαι: Δε χρειάζεσαι αυτοκίνητο, συνεπώς βενζίνη και χώρο στάθμευσης, είναι περιποιημένα με ανάλογες περιποιημένες τιμές που δε «σήκωσαν μύτη» παρά την πρόσφατή τους επιτυχία, μοιάζουν τα περισσότερα με σπίτι χωρίς να είναι σπίτι και το συγκλονιστικότερο, πας όποτε θες χωρίς τη δικαιολογία «ωχ μωρέ πού να τραβιέμαι τώρα» και όπως θες, με πυτζάμα και παντόφλα (που λέει ο λόγος, μη στείλω άρον άρον fashion ΔΙΑΣ police να μαζέψει κανέναν…)!

Σε περίπτωση που δεν καλύφθηκες με τις παραπάνω ανατριχιαστικά ενδελεχείς περιγραφές, ο δρόμος ανοιχτός και τα σκυλιά δεμένα. Βγες, δες, απόλαυσε υπεύθυνα. Εγώ πάντως σε προειδοποίησα.