Η αυστραλοαμερικανική συμπαραγωγή μας δελεάζει με ένα μυστήριο whodunnit ενορχηστρωμένο από αόρατους κακούς αλλά καταλήγει μάλλον ενοχλητικό θέαμα παρά ενδιαφέρον. Μήπως πρέπει να μιλήσουμε για το φαινόμενο του clickbaitification του Netflix – φτηνά παραγόμενες, γρήγορες, παραπλανητικά ήπιες σειρές που έχουν σχεδιαστεί για να μας κρατούν όμηρους του αλγόριθμου του Netflix; Δηλαδή, πελατάκια του.
Υπάρχει η απολαυστικά κακή τηλεόραση όπου η βασική εμπειρία της παρακολούθησης και της διασκέδασης παρέχει αρκετή ψυχαγωγία για να δικαιολογήσει την ύπαρξη της σειράς. Αυτό είναι το Clickbait. Ή και όχι. Tο Clickbait ξεκινά με μια εξαφάνιση, αυτή του Nick Brewer (Adrian Grenier), ενός φυσιοθεραπευτή και οικογενειάρχη στο Όκλαντ της Καλιφόρνια, αν και η σειρά είναι σαφώς γυρισμένη αλλού (Μελβούρνη). Την επομένη ενός καυγά με την αδελφή του, Pia (Zoe Kazan), ένα ύποπτο βίντεο δημοσιεύεται στο διαδίκτυο στο οποίο ένας μελανιασμένος και ματωμένος Nick κρατά μια πινακίδα που γράφει “Κακοποιώ γυναίκες” και “Με 5 εκατομμύρια προβολές, πεθαίνω”.
Αυτό σοκάρει την Pia και τη σύζυγο του Nick, τη δασκάλα Sophie (Betty Gabriel), που ενωμένες υπερασπίζονται σθεναρά τη φήμη του καθώς εκτυλίσσεται η αστυνομική έρευνα. Κάθε επεισόδιο μας δίνει έναν διαφορετικό πρωταγωνιστή – πρώτη η Pia, στη συνέχεια ο ντετέκτιβ Rohan Amiri (Phoenix Raei), η Sophie, η διαδικτυακή ερωμένη του Nick Emma (Τζέσικα Κόλινς), ο δημοσιογράφος Ben Park (Abraham Lin), ο αδελφός μιας γυναίκας που βρέθηκε μέσω της έρευνας (Daniel Henshall), και ο μεγαλύτερος γιος των Brewers, ο μαθητής λυκείου Ethan (Camaron Engels). Θα μπορούσε ο Νικ να είναι πραγματικά ένοχος για τα εγκλήματα στα οποία ομολόγησε; Αν είναι, η τιμωρία ταιριάζει με το έγκλημα; Αν δεν είναι, ποιος τον παγιδεύει και γιατί; Μπορεί η οικογένεια του Νικ να σταματήσει το βίντεο από το να φτάσει τα 5 εκατομμύρια προβολές; Τι λέει για τη σκοτεινή ταυτότητα του διαδικτύου ότι μερικοί άνθρωποι φαίνονται εντελώς πρόθυμοι να δουν τον Νικ να διαλύεται; Πόσο συνένοχοι είμαστε όλοι μας σε μια κατάσταση όπως αυτή, που απαιτεί την αδιαφορία ή την ενεργό συμμετοχή εκατομμυρίων αγνώστων; Το Clickbait προσπαθεί να απαντήσει σε αυτά τα ερωτήματα, και πολλά άλλα που προκύπτουν στην πορεία, σε πάνω από οκτώ επεισόδια των 45-και κάτι λεπτών, καθένα από τα οποία επικεντρώνεται σε ένα διαφορετικό άτομο που συνδέεται με την υπόθεση.
Το Clickbait είναι μια ακόμη σειρά που μιλά για τo catfishing, την κουλτούρα της ακύρωσης, κι όλα τα ωραία πράγματα που μπήκαν στη ζωή μας εξαιτίας των σοσιάλ– αλλά αποτυγχάνει. Η προσομοίωση της ψηφιακής ζωής φαίνετια φθηνή και άσχημα δοσμένη. Ο πραγματικός τρόμος στο Clickbait, όσο υπάρχει, είναι στην πλήρη αναισθησία των ανθρώπων μπροστά στη θλίψη και το θάνατο. Ο ντετέκτιβ Αμίρι, μουσουλμάνος, με πρώην σύζυγο, παιδί και παραδοσιακή οικογένεια μεταναστών, προσφέρει το πιο ενδιαφέρον και υποεκπροσωπούμενο έδαφος για ανάλυση χαρακτήρα. Αλλά η προοπτική αυτή πιάνει ταβάνι στο δεύτερο επεισόδιο. Όλοι στο Clickbait έχουν μυστικά, αλλά αυτό δεν είναι το ίδιο με το να έχεις προσωπικότητα ή εσωτερικότητα. Λίγοι από τους χαρακτήρες καταφέρνουν ποτέ να ξεπεράσουν τα αρχέτυπα κλισέ.
Ακόμη και το κεντρικό μυστήριο της σειράς – τι είδους τύπος ήταν ο Nick Brewer και τι του συνέβη – ξεθωριάζει μετά το τέταρτο επεισόδιο. Θα μπορούσε σίγουρα να ισχυριστεί κάποιος ότι είναι σαγηνευτικό, έστω και μόνο λόγω του γεγονότος ότι το θεμελιώδες μυστήριο είναι καλά σχεδιασμένο και εξελίσσεται με έξυπνους τρόπους κατά τη διάρκεια των οκτώ επεισοδίων.
Στην πραγματικότητά, όμως, είναι ένα δυσάρεστο clickbait του Netflix χτισμένο πάνω σε ένα ημι-συναρπαστικό μυστήριο, κι αν παρακολουθήσετε μέχρι το τέλος το πλήρες μυστήριο θα αποκαλυφθεί, αλλά ενώ θα ξέρετε τι συνέβη, δεν θα αισθάνεστε καλά γι ‘αυτό. Η επίγευση είναι χειρότερη και παραμένει. Αν θέλετε μια σειρά με μυστήριο καλογυρισμένη δείτε το Mare of Easttown. Για να έχετε και μέτρο σύγκρισης.
Εννοείται το κλίκαρα. Θα προτιμούσα να μην. Το “Clickbait” αντικατοπτρίζει τουλάχιστον την εμπορική νοοτροπία που ορίζεται από τον τίτλο — δηλαδή, μόλις η σειρά προκαλέσει αρκετό θόρυβο για να παρακινήσει τους ανθρώπους να το «τσεκάρουν», είναι στην πραγματικότητα άσχετο αν εκπληρώνει τις υποσχέσεις της. Τα εύσημα στο Clickbait για έναν απόλυτα εύστοχο τίτλο. Θα ήταν καλύτερο να λάβετε υπόψη την προειδοποίηση που είναι ενσωματωμένη στον ίδιο τίτλο και να συνεχίσετε το ψάξιμο στο Netflix.
