Δεν υπάρχει ένα αξιακό σύστημα ιεράρχησης των γυναικών που εκείνες οι γυναίκες που μεγαλώνουν με τις ρυτίδες χωρίς νυστέρι και υαλουρονικά θεωρούνται ανώτερες από τις γυναίκες που επεμβαίνουν -αυτοβούλως- αισθητικά στο πρόσωπο και το σώμα τους. Η αυτοδιάθεση είναι αναφαίρετο δικαίωμα των ανθρώπων.
Ο Δημήτρης Ουγγαρέζος είναι ένας έμπειρος παρουσιαστής, με πολυετή εμπειρία, με φιλανθρωπική δράση και με έντονη παρουσία στο δημόσιο λόγο. Καλώς ή κακώς (δεν μας απασχολεί διόλου εν προκειμένω) είναι ένα δημόσιο πρόσωπο. Σίγουρα έχει το δικαίωμα να φέρει την όποια άποψη και να την εκφράζει, φυσικά να κρίνεται για αυτήν. Νομίζω ότι το 2021, με όσα έχει διαχειριστεί η ελληνική κοινωνία ζώντας το δικό της #MeToo, οι άνθρωποι που εκτίθενται στο γυαλί αντιλήφθηκαν εγκαίρως τον ρόλο τους στο ζήτημά της γυναικείας ενδυνάμωσης και πώς πρέπει να προσεγγιστεί το θέμα των καταγγελιών σεξουαλικής παρενόχλησης. Στάθηκαν σύμμαχοι των γυναικών που είπαν την αλήθεια. Και τους ευχαριστούμε για την πολύτιμη αρωγή τους.
That said, είναι αποκαρδιωτικό να διαβάζεις ριτουίτς σχετικά με τις πλαστικές επεμβάσεις και τις αισθητικές παρεμβάσεις γυναικών παρουσιαστριών. Ο Δημήτρης Ουγγαρέζος, έκανε retweet ένα καυστικό σχόλιο που έγινε μετά από μια δήλωση της Μαλέσκου για το bullying. Το ίδιο είχε κάνει, λίγους μήνες νωρίτερα, και στην Κατερίνα Καινούργιου.
Οι γυναίκες φεμινίστριες σήμερα υψώνουν την σφιγμένη παλάμη τους ψηλά διεκδικώντας το δικαίωμα στο σώμα τους. Αυτό σημαίνει ότι δεν θα είμαστε μαζί τους μόνο αν θελήσουν να παλέψουν για τις αμβλώσεις αλλά κι αν ζητούν να προσθέσουν υαλουρονικό οπουδήποτε στο σώμα τους ή στο πρόσωπό τους. Είναι η αρχή του ηχηρού #MyBodyMyChoice. Οκ; Προχωράμε.
Έστω ότι πιστεύουμε ότι κάποιες παρουσιάστριες έχουν καταπιεί την ετεροκανονικότητα αμάσητη, και άγονται και φέρονται από το male gaze (το αρσενικό βλέμμα) κι αυτός είναι ο λόγος που προσθέτουν σιλικόνη σε στήθος κι οπίσθια ή «τραβιούνται», τότε δεχόμαστε ότι δεν είχαν κι άλλη επιλογή να επιβιώσουν σε ένα σύστημα για να μπορούν να έχουν μια καριέρα. Τι θέλω να πω; Είναι σαν να κάνεις την ερώτηση «γιατί μίλησες τώρα». Προφανώς γιατί δεν είχαν άλλη επιλογή. Κατανοητό; Είναι σεξιστικό να κάνεις ριτουίτ το “η τελευταία φορά που το πρόσωπο της Κατερίνας Καινούργιου ήταν φρέσκο ήταν στην τρίτη δημοτικού”. Και κάφρικο.
Αλλά και πάλι, αυτοί οι διαχωρισμοί δεν μπορούν να προχωρήσουν παρακάτω την συζήτηση για την αυτοδιάθεση των γυναικών. Πρέπει να αποδεχθούμε θηλυκότητες κι αρρενωπότητες ότι δίπλα σε κάθε Τούνη χέρι-χέρι θα βαδίζει η κοπέλα του διπλανού γραφείου που γουστάρει να μην ξυρίζει τις μασχάλες της και να ντύνεται με φαρδιά ρούχα. Γιατί δεν μας πέφτει λόγος. Αυτό σημαίνει αποδοχή κι ισότητα. Να μην κρίνεις.
Οι φαινομενικά εγγενείς δεσμοί μεταξύ της γυναικείας φύσης και της επιθυμίας για ομορφιά έχουν από καιρό διατηρηθεί από πατριαρχικές κουβέντες/κριτικές που επιδιώκουν να χαρακτηρίσουν τις γυναίκες σε σχέση με την εμφάνισή τους, με αυτόν τον τρόπο να τις αποστείλουν στο καθεστώς των αντικειμένων.
Η επιλογή της πλαστικής χειρουργικής μπορεί να είναι μια ενδυναμωτική πράξη, πολλές γυναίκες εξακολουθούν να τρέφουν αισθήματα ενοχής (κι αυτά τα ριτουίτ κύριε Ουγγαρέζε το ενισχύουν αυτό το αίσθημα). Η στιγματισμένη ερμηνεία ότι τα άτομα που αναζητούν την πλαστική χειρουργική έχουν εσωτερικεύσει την κοινωνική πίεση μπορεί να είναι ανακριβής. Η ουσία του φεμινιστικού κινήματος επικεντρώνεται στο να έχει ίσα δικαιώματα και ευκαιρίες – έχοντας επιλογές. Ο καθένας μας βρίσκεται σε διαφορετικό μονοπάτι και ενώ μπορεί να μην επιλέξουμε όλοι το ίδιο ταξίδι – μπορούμε να επιλέξουμε την κατανόηση.
