Οι γιορτές του Πάσχα και των Χριστουγέννων, είναι για τα παιδιά που πάνε σχολείο οι καλύτερες μέρες του χρόνου, ίσως καλύτερες και από τις διακοπές του καλοκαιριού και αυτό γιατί «σπάνε» στη μέση τη σχολική χρονιά. Τα Χριστούγεννα είναι όμορφα, λαμπερά και γεμάτα δώρα ενώ το Πάσχα είναι «βρόμικο», θορυβώδες και ζεστό. Μιας και βρισκόμαστε στη δεύτερη αγαπημένη περίοδο των μαθητών, είπαμε να σταθούμε για λίγο στις συνήθειές τους τη Μεγάλη Εβδομάδα αλλά και την πολυαναμενόμενη Κυριακή. Προσπαθήσαμε τουλάχιστον αφού, δυστυχώς, έχουν περάσει χρόνια από τότε που κλείναμε τα βιβλία και βγαίναμε στις αλάνες για να παίξουμε με τους φίλους μας.
Από την πρώτη μέρα των διακοπών μας, ξεχνάμε τις ασκήσεις που μας έβαλε η δασκάλα ή ο δάσκαλος για τις στιγμές που θα μας λείψει το σχολείο (not), κλείνουμε τα βιβλία των Αγγλικών, φοράμε τα πρώτα καλοκαιρινά μας ρούχα και ξεχυνόμαστε στους δρόμους και τις πλατείες. Συνήθως δεν είμαστε ποτέ μόνοι καθώς οι φίλοι μας είναι πάντα εκεί, πιστοί σύντροφοι στα «εγκλήματα» του Πάσχα. Με λαμπάδες ή χωρίς, με ελάχιστα χρήματα στην τσέπη και ένα ποδήλατο, περάσαμε μερικές από τις καλύτερες στιγμές μας την Μεγάλη Εβδομάδα αλλά και την εβδομάδα που ακολουθούσε. Ναι, ναι, η νοσταλγία έχει χτυπήσει «κόκκινο».
Δεν σταματούσαμε τις βόλτες στο χωριό (όσοι είχαν την τύχη να βρεθούν εκεί). Συνήθως γυρνούσαμε σπίτι με πληγές στα γόνατα αλλά δεν μας ένοιαζε και πολύ ενώ είχαμε ήδη δοκιμάσει τα πρώτα παγωτά.
Τρώγαμε επιδεικτικά σουβλάκι μπροστά στην Εκκλησία την Μεγάλη Πέμπτη ή την Μεγάλη Παρασκευή. Όχι, δεν μας έχει λείψει αυτή η εριστική συμπεριφορά αλλά δεν παύει να είναι μέρος της παιδικής μας ηλικίας. Τα άτομα της Εκκλησίας έβγαιναν κάπως έτσι:
Λιώναμε στην κυριολοξία στο Pokemon και το Gameboy.
