Ο Hervé Guibert ήταν ένας καλλιτέχνης που δεν περιορίστηκε σε έναν ρόλο, αλλά προτιμούσε να εναλλάσσει ρόλους όπως αυτόν του σκηνοθέτη, του φωτογράφου και του συγγραφέα όσο συχνά επιθυμούσε. Στις φωτογραφίες του, έννοιες όπως έρωτας και θάνατος παντρεύονταν συχνά, δίνοντας credits και στον Φρόιντ, που πίστευε πως αυτά είναι τα βασικά κίνητρα της ανθρώπινης φύσης: έρως και θάνατος.
Η συλλογή Guibert Hervé Guibert … of lovers, time, and death παρουσιάστηκε στη Βιέννη τον περασμένο Νοέμβριο, ενώ εκδόθηκε και από την saxpublishers.com. Η τέλεια εφαρμογή της στο παρόν δε μπορεί να περάσει απαρατήρητη. Ο ίδιος, άλλωστε, είχε ζήσει σε μια περίοδο που ένας νέος ιός είχε κάνει την εμφάνισή του στον πλανήτη γη και αντιμετωπιζόταν με απόλυτο τρόμο από την κοινωνία. Το βιβλίο του À l’ami qui ne m’a pas sauvé la vie (To the Friend Who Did Not Save My Life) κατάφερε να αλλάξει παντελώς τη στάση της Γαλλίας απέναντι στο AIDS, αποτυπώνοντας την εμπειρία του με την ασθένεια, που τον οδήγησε τελικά στον θάνατο το 1991, στα 35 του μόλις χρόνια.
Η σχέση του με το AIDS ήταν μπερδεμένη, με τον ίδιο να γράφει: «ανακάλυψα κάτι κομψό και εκθαμβωτικό στη φρικαλεότητά του». μάλιστα, δημιούργησε μια ταινία για τον εαυτό του στο τέλος της ζωής του, η οποία προβλήθηκε από τη γαλλική τηλεόραση το 1992.
Ο Guibert είναι ένας μιξ των μεγαλύτερων queer καλλιτεχνών με έναν τρόπο. Το πώς βίωσε το AIDS, ο επαναστατικός τρόπους που αντιπροσώπευσε την ομοφυλοφιλία, η σύγχρονη και κάπως μοναχική σκοπιά του για τον έρωτα, η έντονη ματιά προς τον θάνατο, με έναν τρόπο γίνονται εμφανή στις φωτογραφίες του. Όλες τραβηγμένες σαν πίσω από την πλάτη των πρωταγωνιστών, με έντονες σκιάσεις, μας προκαλούν να κοιτάξουμε πίσω. Τότε που η «επανάσταση» πήγαινε αγκαζέ με τον τρόμο.
