Κουβαλάμε πάντα τα φαντάσματά του παρελθόντος. Είτε είναι η ιστορία μας, οι πρόγονοι μας, οι πρώην μας, ή κυρίως, οι προηγούμενοι εαυτοί μας. Η “Ανασκαφή” είναι μια ταινία, βασισμένη σε βιβλίο του Τζον Πρέστον, βασισμένο σε πραγματικά γεγονότα. Τρου στόρι δηλαδή. Το παρελθόν αν δεν το έχεις ξεπεράσει, έρχεται πάντα εκδικητικό να σε συνθλίψει. Ειδικά αν το σκαλίζεις. Όπως ο Ρέι Φάινς στο ρόλο του ταπεινού εκσκαφέα και ερασιτέχνη αρχαιολόγου Μπέιζιλ Μπράουν. Αυτός είναι ο πρωταγωνιστής της ταινίας. Καλείται στο παλάτι ή μπορείς να το πεις και μεγαλοπρεπές σπίτι της πλούσιας χήρας Ίντιθ Πρίτι. Που δεν έχει ξεπεράσει το παρελθόν και θα μείνει για πάντα στο συλλογικό μέλλον μιας χώρας για την προσφορά της. Ο Β’ΠΠ είναι προ των πυλών, η ατμόσφαιρα είναι μίζερη και το πιο ενδιαφέρον πράγμα να περάσεις την ώρα σου στην υγρή εξοχή της Αγγλίας είναι να ξεθάβεις Βίκινγκς ή και προγενέστερους μύθους. Να ψάχνεις βασικά την ταυτότητά σου.

Όσο σκάβεις μπορεί να πέσουν αεροπλάνα και να ανασύρεις νεκρούς πιλότους, προοικονομία δηλαδή των επόμενων ετών. Ο κρυμμένος θησαυρός είναι μεγαλύτερος από ότι είχαν φανταστεί. Και πάλι συνειρμικά οδηγεί σε άλλες εικόνες. Αλληγορικά. Ένα ολόκληρο πλοίο θαμμένο υπόγεια, ο τάφος ενός αρχαίου αγγλοσαξονικού βασιλιά και την απόδειξη ότι οι άνθρωποι που κατοικούσαν αυτή τη γη ήταν κάτι περισσότερο από απλοί Βίκινγκς. Αυτό είναι το εύρημα. Οι αρχαιολόγοι ξέρουν τι εστί Sutton Hoo. Μια από τις σημαντικότερες αρχαιολογικές ανακαλύψεις όλων των εποχών.

Η ανασκαφή συνεχίζεται, αλλά το ίδιο και η ζωή. Ο Μπέιζιλ και η Ίντιθ είναι και οι δύο κουμπωμένοι/ μαγκωμένοι/ έχουν τα ψυχολογικά τους τραύματα/ βασικά είναι Άγγλοι και δεν μιλούν για τα συναισθήματά τους. Καθώς η φιλία τους αναπτύσσεται, βασικά μέρη της ζωής τους παραμένουν ανείπωτα (θαμμένα, αν θέλετε). Μιλάμε για αριστούργημα αν διαβάσετε την ταινία between the lines (κόλλησα βρετανίλα).

Δεν θα πει ποτέ σε κανέναν πχ για την αδύναμη καρδιά της, που σημαίνει ότι μπορεί να μην έχει τόσο χρόνο για να ζήσει, και ότι ανησυχεί για το τι θα συμβεί στον ζωηρό νεαρό γιο της Ρόμπερτ. Μπαίνουν και κάτι δεύτεροι χαρακτήρες σε γάμους χωρίς σεξ επειδή ο σύζυγος είναι ομοφυλόφιλος και η γυναίκα ερωτεύεται μελλοντικό πιλότο.Η Λίλι Τζέιμς έχει βρει μια μανιέρα που ίσως πιστεύει ότι της πάει. Δεν είμαι σίγουρη. Ο Μπέν Τσάπλιν εξαιρετικός. Μπαίνουν και ταξικά θέματα. Γενικά μπαίνει στην ταινία όλη η ζωή μας πριν έναν μεγάλο πόλεμο. Τι σε κρατάει δυνατό; Το μέλλον. Τι σου δίνει δύναμη όμως; Οι άνθρωποι σου στο παρελθόν. Που άφησαν το σημάδι τους. Καθώς οι χαρακτήρες μας μαθαίνουν περισσότερα για το παρελθόν και τους ανθρώπους που ήρθαν πριν από αυτούς, οι μικρές χειρονομίες της ζωής τους αρχίζουν να φαίνονται τόσο ασήμαντες όσο και σεισμικές. Οι συζητήσεις συμβαίνουν χωρίς κανείς να κουνάει το στόμα του, Ελλειπτικά. Η ίδια η ανασκαφή φέρνει στο φως μια νέα κατανόηση της ύπαρξης. 

Είναι σπάνιο να βρίσκεις δυο πρωταγωνιστές που με τόσο λίγο διάλογο καταφέρουν να κουβαλήσουν τόσο μεγάλο συναισθηματικό φορτίο. Προέρχονται από δύο εντελώς διαφορετικούς κόσμους και τάξεις. Η σχέση τους αντιπροσώπευει μια μετατόπιση στη συνείδηση γύρω από την κοινή καταγωγή και την κληρονομιά, και μια αίσθηση της ιδιοκτησίας πάνω από το συλλογικό παρελθόν. Η Κάρεϊ Μάλιγκαν ζει πραγματικά μια μεγάλη χρονιά. Ερμηνευτικά. Και πόσο της ταίριαξε η αντικατάσταση της τελευταίας στιγμής στη θέση της Νικόλ Κίντμαν (που είναι και πιο κοντά στην ηλικία της πραγματικής Ίντιθ Πρίτι). Ο Φάινς είναι ερμηνευτικός ογκόλιθος και πραγματικά εθνικός θησαυρός των Άγγλων. Πραγματικό χρυσάφι στα χέρια του θεατρικού σκηνοθέτη Σάιμον Στόουν που παρέδωσε στο κοινό του Netflix μια μελαγχολική, ευαίσθητη, στοχαστική ταινία που θα τους ικανοποιήσει 100%.