Αν έχουμε μάθει κάτι από τις καραντίνες ένα και δύο, και την επερχόμενη τρίτη και καλύτερη είναι το εξής: οι επόμενες δύο εβδομάδες θα είναι κρίσιμες, πρέπει να υιοθετήσουμε προσαρμοστικές συμπεριφορές, καλό θα ήταν να έχουμε ξεκάθαρες πολιτικές απαντήσεις για τον περιορισμό της ιογενούς μετάδοσης, τη μείωση των επιπτώσεων στη δημόσια υγεία και την ελαχιστοποίηση των κοινωνικών ταραχών.
Η επακόλουθη αυξημένη διαφοροποίηση μεταξύ ομάδων εξηγεί την πολιτικοποίηση της πανδημίας και του αχαλίνωτου ρατσισμού, των διακρίσεων και των συγκρούσεων που παρατηρούνται τώρα και με τις επιδημίες ιστορικά, σύμφωνα με την έρευνα της Μίμι Φραμ του Πανεπιστημίου του Μπέργκεν, που έκανε τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό Κοινωνικών Επιστημών «Humanities and Social Sciences Communications».
Καθώς οι κυβερνήσεις εξετάζουν το ενδεχόμενο χαλάρωσης των περιορισμών της κοινωνικής αποστασιοποίησης, ο δεσμός επιστήμης-κοινωνίας-πολιτικής χρειάζεται οχύρωση μέσω της συμμετοχής του κοινού, της δομημένης συζήτησης και της τεκμηριωμένης λήψης αποφάσεων για τις επιλογές πολιτικής για τη διαπραγμάτευση των πολύπλοκων εμπορικών συναλλαγών αξίας μεταξύ της δημόσιας υγείας, της οικονομίας της αγοράς και της πολιτικής ελευθερίας. Με την εκτίμηση έτσι της ανθρώπινης ποικιλομορφίας για την προώθηση της κοινωνικής ανθεκτικότητας, μια ηθική ατζέντα μπορεί να οριστεί με μια ενωμένη απάντηση στην πανδημία COVID-19 και τις παγκόσμιες προκλήσεις των κοινών των οποίων οι επιπτώσεις είναι λιγότερο άμεσες, αλλά όχι λιγότερο τρομερές για την ανθρωπότητα.
Οι συνήθεις δείκτες ταυτότητας, όπως η εθνικότητα, η εθνικότητα, η φυλή, η θρησκεία, η κοινωνικοοικονομική τάξη και το φύλο, που χαρακτηρίζουν την τρέχουσα «πολιτική ταυτότητας» δεν ισχύουν σε αυτόν τον «πόλεμο». Ο νέος ιός SARS-CoV-2 δεν σέβεται κανένα πολιτικό σύνορο, μολύνει όλες τις δημογραφικές ομάδες (αν και με διαφορικές επιπτώσεις), και παραμονεύει ακόμη και μέσα στους αγαπημένους του.
Οι αναδυόμενες εξέχουσες ιογενείς ταυτότητες συνενώνονται με κοινωνικές και πολιτικές ταυτότητες, καθώς οι απαντήσεις του COVID-19 καταλαμβάνονται από την παγιωμένη πολιτική ταυτότητα. Για παράδειγμα, οι δημοκρατικοί κυβερνήτες των ΗΠΑ τείνουν να κλείνουν τα κράτη τους και οι πολίτες να ακολουθούν τους κανόνες κοινωνικής αποστασιοποίησης, ενώ οι Ρεπουμπλικάνοι συμπεριφέρονται αντίθετα, έτσι ώστε οι συμπεριφορές κοινωνικής αποστασιοποίησης να αντικατοπτρίζουν πολιτικοποιημένες και πολωμένες ιογενείς ταυτότητες.
“τύποι προσωπικότητας COVID-19”
Οι αρνητές: Υποβαθμίζουν συστηματικά την απειλή του κορωνοϊού και προσπαθούν να ζουν οι ίδιοι -πείθοντας και τους άλλους για το ίδιο- όπως πριν την πανδημία, σαν να μην έχει αλλάξει τίποτε.
Οι μεταδότες: Θέλουν σκοπίμως να εξαπλώσουν τον κορωνοϊό, με το σκεπτικό ότι έτσι θα έρθει πιο γρήγορα η «ανοσία της αγέλης» και η επιστροφή στην κανονικότητα.
Οι βλαβεροί: Προσπαθούν να βλάψουν τους άλλους επίτηδες, για παράδειγμα φτύνοντάς τους ή βήχοντας πάνω τους.
Οι ρεαλιστές: Αναγνωρίζουν τη νέα πραγματικότητα και τους κινδύνους της πανδημίας, προσαρμόζοντας ανάλογα τη συμπεριφορά τους.
Οι ανήσυχοι: Πασχίζουν να ενημερώνονται συνεχώς για τον κορωνοϊό και να μένουν ασφαλείς, σε μια προσπάθεια να διαχειριστούν τη συνεχή ανασφάλεια και τον φόβο τους.
Οι στοχαστικοί: Έχουν τάση απομόνωσης εν μέσω πανδημίας και στοχασμού πάνω στη ζωή, στον κόσμο και στον θάνατο.
Οι αποθησαυριστές: Ρέπουν σε πανικόβλητες αγορές και σε συσσώρευση προϊόντων, προκειμένου να μετριάσουν την ανασφάλειά τους.
Οι ανίκητοι: Συνήθως νέοι που πιστεύουν ότι είναι άτρωτοι από τον κορωνοϊό, άρα και αδιάφοροι για τα μέτρα πρόληψης. Συρρέουν στις παραλίες, εμπορικά κέντρα και κάνουν πάρτι.
Οι επαναστάτες: Αψηφούν τα περιοριστικά μέτρα λόγω πανδημίας, επειδή θεωρούν ότι περιορίζουν τις ατομικές ελευθερίες και επιλογές τους.
Οι επικριτικοί: Φορτώνουν συνεχώς στους άλλους τις δυσαρέσκειες και τους φόβους τους, αποφεύγοντας τις δικές τους ευθύνες. Εκτονώνουν τους φόβους και τις απογοητεύσεις τους σε άλλους, κάνοντας διακρίσεις εις βάρος φυλετικών ομάδων ή εργαζομένων στον τομέα της υγείας
Οι εκμεταλλευτές: Αξιοποιούν την πανδημία για να κερδίσουν περισσότερη δύναμη, κέρδος ή άσκηση βίας.
Οι καινοτόμοι: Κάνουν ό,τι μπορούν για να σχεδιάσουν νέους τρόπους αντιμετώπισης της πανδημίας ατομικά και συλλογικά. Σχεδιάζουν ή επαναχρησιμοποιούν πόρους, για παράδειγμα, για μάσκες προσώπου, ανεμιστήρες και άλλο ιατρικό εξοπλισμό
Οι υποστηρικτικοί: Δείχνουν με κάθε τρόπο την υποστήριξή τους στους άλλους με χειροκροτήματα, τραγούδια και ουράνια τόξα.
Οι αλτρουιστές: Βοηθούν έμπρακτα τους ευάλωτους, τους ηλικιωμένους και τους μοναχικούς.
Οι πολεμιστές: Βρίσκονται, με διάφορους τρόπους, όπως το υγειονομικό προσωπικό, στην πρώτη γραμμή της μάχης κατά του κορωνοϊού.
Οι βετεράνοι: Αρρώστησαν στο παρελθόν από άλλους κορωνοϊούς, όπως SARS και MERS, και έτσι -τώρα πια- είναι πρόθυμοι να τηρήσουν τους περιορισμούς.
Αυτές οι «φυλές» χωρίζονται σε τρεις βασικές ομάδες, όσον αφορά τη στάση τους απέναντι στα αναγκαία μέτρα περιορισμού για λόγους πρόληψης:
Στους συμμορφούμενους: Ρεαλιστές, ανήσυχοι, στοχαστικοί, αποθησαυριστές, καινοτόμοι, υποστηριστικοί, αλτρουιστές, πολεμιστές και βετεράνοι.
Στους μη συμμορφούμενους και ανυπάκουους: Αρνητές, βλαβεροί, ανίκητοι και επαναστάτες.
Στους εν μέρει συμμορφούμενους: Μεταδότες, επικριτικοί και εκμεταλλευτές.
Μια δημογραφική ομάδα που σπάνια ασχολείται άμεσα με τον σχεδιασμό και τις επικοινωνίες πολιτικής είναι τα παιδιά, τα οποία είναι λιγότερο ευάλωτα στο COVID-19, αλλά παρ’ όλα αυτά επηρεάζονται από τα μέτρα περιορισμού και επηρεάζουν την ικανότητα των γονέων τους να αντιμετωπίζουν και να συμμορφώνονται με τις πολιτικές.
Αυτό το πρώτο ολέθριο κύμα COVID-19 αντιμετωπίστηκε σε μεγάλο βαθμό με παρεμβάσεις πολιτικής κινητικότητας και κοινωνικής αποστασιοποίησης, καταργώντας απότομα τις ατομικές ελευθερίες στις φιλελεύθερες δημοκρατίες. Για να προστατεύσουν τις δημοκρατικές αρχές και να ενισχύσουν τη συμμόρφωση, οι πολιτικοί ηγέτες πρέπει να καλλιεργήσουν την εμπιστοσύνη του κοινού και την «κοινωνική τους άδεια να δράσουν».
Πηγή: (ΑΠΕ-ΜΠΕ)
