Η εκκλησία ύψωσε σε όλους μας το μεσαίο της δάχτυλο

Το να εξισώνουμε τα πάντα σε αυτή τη χώρα είναι κάτι συνηθισμένο. Το «ναι, αλλά» σε  περιστατικά όπως τα σημερινά, που για ακόμη μια φορά η εκκλησία αποδείχτηκε τουλάχιστον ανεύθυνη, θα έπρεπε με κάποιο θείο τρόπο -ναι, γιατί όχι;- να κλειδώνουν όπως οι στοιχηματικές αποδόσεις σε ένα παιχνίδι που μοιάζει ύποπτο. Κανένα λογικό αντεπιχείρημα δεν ειπώθηκε ποτέ μετά τη χρήση του «ναι, αλλά».

Η στάση της εκκλησίας απέναντι στους πιστούς της, που για τους δικούς τους λόγους την ακολουθούν -οι περισσότεροι- τυφλά, ακόμα και στις πιο αισχρές της αποφάσεις, είναι απαράδεκτη. Για τη γενικότερη στάση της θα μιλούσε λίγο πιο κάτω. Οι εικόνες που είδαμε -και- σήμερα, ανήκουν στην ίδια κατηγορία. Οι πιστοί, από την άλλη, δείχνουν πως σε καμία περίπτωση δεν διαθέτουν στάλα συνείδησης. Στα τυφλά και όπου μας βγάλει, με τη μάσκα ή χωρίς και με τη βοήθεια του Θεού θα το περάσουμε και αυτό. Με τη βοήθεια του Θεού, ναι, χωρίς όμως την ειδική θεραπεία που έλαβε ο Ιερώνυμος όταν νόσησε από κορονοϊο. Εσείς, στο σπίτι σας και στις ΜΕΘ, αν προλάβετε.

Η σημερινή μέρα σε μία φωτογραφία

Η εκκλησία έβλαψε το δημόσιο καλό και το κράτος δεν έκανε τίποτα για να τη σταματήσει. Η αστεία και ήπια επιτήρηση της αστυνομίας έξω από τους ναούς μας απέδειξε για πολλοστή φορά ότι στη χώρα μας, η ισότητα απέναντι στο νόμο δεν υφίσταται. Το ξύλο και τα δακρυγόνα είναι για εκείνους που κρατούν αποστάσεις, για όσους συνωστίζονται στις εκκλησίες κάνουμε απλά τα στραβά μάτια και το πολύ πολύ, να παραδεχτούμε το λάθος μας μετέπειτα, όταν ο αριθμός των νεκρών γίνει μεγαλύτερος. 

Η εκκλησία χρησιμοποιεί τους πιστούς ως ασπίδα και ως όπλο απέναντι σε ό,τι τη βρίσκει αντίθετη

Ο Άδωνις Γεωργιάδης μίλησε για το λάθος που έγινε στη Θεσσαλονίκη την ημέρα του Αγίου Δημητρίου αλλά και για τον «σεβασμό στην παράδοση». Από σεβασμό στην παράδοση, λοιπόν, η χώρα θα δει τη λίστα με τα άτομα που πέθαναν από κορονοϊό να μεγαλώνει. Η κυβέρνηση όχι μόνο δεν κατάφερε να διορθώσει το εγκληματικό της λάθος (δεν υπάρχει τρόπος άλλωστε), δημιούργησε ένα επιπλέον με τη βοήθεια της εκκλησίας και παρά την «κόντρα» τους. Η στάση της τελευταίας είναι το ίδιο εγκληματική. Τρίβει στα μούτρα μας την δύναμή της με υπεροπτικό τρόπο και χρησιμοποιεί τους πιστούς ως ασπίδα αλλά και ως όπλο απέναντι σε ό,τι τη βρίσκει αντίθετη.

Σκεφτείτε πώς αισθάνθηκαν σήμερα τα άτομα που τήρησαν τα μέτρα, οι άνθρωποι που χάνουν τις δουλειές τους ή βλέπουν το εισόδημά τους να συρρικνώνεται επικίνδυνα, οι νέοι που περιορίστηκαν για χάρη των ηλικιωμένων και οι συγγενείς όσων έχασαν τη ζωή τους από τον κορονοϊό. Η εκκλησία ύψωσε σε όλους μας το μεσαίο της δάχτυλο και κανείς, ούτε καν το ίδιο το κράτος, δεν κατάφερε να τη σταματήσει. Σε αυτό δεν χωράει «ναι, αλλά». Κάνει ό,τι γουστάρει. Τελεία. Απόδειξη -και- τα σημερινά περιστατικά ανυπακοής.

Κλείνοντας, αξίζει να απαντήσουμε στο ερώτημα που έθεσε ο Κωνσταντίνος Μπογδάνος που με ανάρτησή του, προσπαθεί α) να αποπροσανατολίσει και β) να μαζέψει τα ασυμμάζευτα. Όχι, δεν «ανησυχούμε» με εισαγωγικά, ανησυχούμε χωρίς αυτά.