Μια φωτογραφία μπορεί να αλλάξει τον κόσμο και να τον κάνει πιο δίκαιο. Αυτό πίστευε ο μεγαλύτερος φωτορεπόρτερ της χώρας μας. Ο Μπεχράκης πήγαινε όσο πιο κοντά μπορούσε για να έχει το τέλειο κλικ. Είτε ήταν σε ένοπλη σύγκρουση στη Λιβύη είτε σε κηδεία στο Κόσοβο. Έπασχε από τη “νόσο των αποστολών”. Η δική του κανονικότητα, η δική του φυσιολογική ζωή ήταν δίπλα στους αδύναμους, τους περιθωριοποιημένους, τους καταπιεσμένους, σε κάποιο πολεμικό μέτωπο. Οι δημοσιογράφοι βρίσκουν ωραίες λέξεις για να περιγράψουν το γεγονός, ο Μπεχράκης ήταν παρών στο γεγονός. Το αποτύπωνε. Χίλιες λέξεις να γραφτούν για τον πατέρα που κουβαλά αγκαλιά το προσφυγόπουλο δεν θα είναι ποτέ τόσο δυνατές όσο το δικό του κλικ. Και κανένα Πούλιτζερ δεν μετρά πραγματικά όταν κυνηγάς το γεγονός. Γιατί ουσιαστικά κυνηγάς τη ζωή στο δρόμο και δεν έχεις χρόνο να καμαρώσεις με βραβεία τρόπαια για να κοτσάρεις σε νοικοκυρεμένα αστικά σαλόνια. Ο Μπεχράκης έψαχνε το φως. Κι αυτό λέει πολλά. Δεν έψαχνε την πουληστερή συγκινησιακά φορτισμένη φωτογραφία των απελπισμένων. Πατούσε κλικ για να τους κάνει ορατούς και να μας αφυπνίσει.
Η φωτογραφία του εξωφύλλου των Faithless είναι τραβηγμένη το 2015 στην Κω για το Reuters. Ένα φουσκωτό σκάφος με πρόσφυγες από τη Συρία παρασύρεται στο Αιγαίο. Μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας. Παρασύρεται έπειτα από ζημιά που προκλήθηκε στον κινητήρα του. Φωτογράφιζε τον πόνο, αλλά, αν διαβάσεις καλά τη φωτογραφία, θα βρεις και την απεικόνιση της ελπίδας. Άνθρωποι θυσιάζονται για να κρατήσουν ζωντανή την ελπίδα μιας καλύτερης ζωής. Μια εικόνα σαν πίνακας ζωγραφικής που κρύβει ανθρώπινες ιστορίες.Δεν έχει σημασία να γράψουμε ότι στην τριαντάχρονη πορεία του ως φωτογράφος του πρακτορείου Reuters έβγαλε εμβληματικές φωτογραφίες. Δεν μετράει να ανατρέξουμε στις φορές που έθεσε τη ζωή του σε κίνδυνο για να εξασφαλίσει το τέλειο κλικ. Μπορεί να μην αφορούν κανένα τα βραβεία του Guardian ως “φωτογράφος της χρονιάς” για την αποτύπωση του προσφυγικού στην πραγματική του διάσταση. Δεν του άρεσαν ποτέ τα βραβεία. Σημασία έχει να θυμηθούμε τα λόγια του. “Δείξαμε στον κόσμο τι συμβαίνει και ο κόσμος ενδιαφέρθηκε. Έδειξε ότι η ανθρωπότητα είναι ακόμα ζωντανή”. Ένας θρύλος που σίγουρα λείπει.
