Την θεωρία της σχετικότητας του χρόνου, την έχεις ακούσει. Ενδεχομένως να την έχεις επιβεβαιώσει αν είχες την ατυχία να κάνεις την θητεία σου στον ελληνικό στρατό. Εκείνα τα φανταρικά τα χρόνια που δεν τ’ αλλάζεις με τίποτα (#not), τα οποία παρότι δεν ήταν χρόνια αλλά μήνες, δεν έχει καμία σημασία διότι φάνηκαν σαν αιώνες. Η σχετικότητα που προαναφέραμε.
Η κουβέντα σε αυτή τη αέναη Κόλαση του Δάντη που περιτριγυρίζεται από σφολιάτες Στεργίου και καθαρισμό τουαλετών, ήρθε λόγω της έντονης συζήτησης που γίνεται σχετικά με την απαραίτητη στράτευση στην Ελλάδα στην ηλικία των 18 ετών. Κύπρος γίναμε, φίλε αναγνώστη. Μάλιστα τα επιχειρήματα υπέρ αυτής της πρότασης έχουν ξεκινήσει ήδη αλλά μεταξύ μας δεν πείθουν κανέναν.
Και είμαστε εδώ ώστε να τα αποδομήσουμε.
1) Πήγαινε νωρίς να ξεμπερδεύεις
«18 ετών; Η καλύτερη ηλικία για στρατό». Όχι φίλε δεν είναι διακοπές να μου πεις ποια είναι η καλύτερη εποχή για να πάρω άδεια, ούτε σεξ ώστε να μου αναλύσεις την καλύτερη ώρα για οργασμό. Είναι η στιγμή που έχω τελειώσει το σχολείο και το μόνο που επιθυμώ είναι να πάω στο Κουφονήσι και να πίνω κοκτέιλ και όχι στη Λέσβο για ζεστό τσάι στο ΚΨΜ. Η στιγμή που η μόνη «Καναδέζα» που σκέφτομαι είναι ένα τουμπανάκι με φακίδες και όχι ο 4τροχος κουβάς που μεταφέρει μηλόπιτες. Αλήθεια, από τι να ξεμπερδεύω; Χωρίς πτυχίο στα 19 μου ποιος θα με περιμένει; Η ανάπτυξη είναι μεγαλύτερο ανέκδοτο και από το 4-3-3 του Ντάνι Πογιάτος στον Παναθηναϊκό και η ανεργία είναι έτοιμη να με αγκαλιάσει. Αντ’ αυτού το μόνο που δεν επιθυμώ στην τρυφερή ηλικία των 18 ετών (ναι, τρυφερή) είναι να βγω από ένα πρόγραμμα με συγκεκριμένους κανόνες όπως το σχολείο και να μπω σ’ ένα άλλο με ΕΠΟΠ πάνω από το κεφάλι μου. Γράψε λοιπόν «ΑΚΥΡΟ» στο πρώτο επιχείρημα και πάμε στο επόμενο, παρακαλώ.
2) Βράζει το αίμα σου
«Έλα μωρέ, 18 χρονών έχεις περισσότερες αντοχές, βράζει το αίμα σου». Ναι φυσικά και έχω αντοχές στην ηλικία των 18 ετών. Αλλά αλήθεια, πού θα μου χρησιμεύσουν στον στρατό; Σε αυτό το βαρύ πρόγραμμα «Ξύπνημα, φαγητό, αναφορά, φαγητό, σκοπιά, φαγητό και ύπνος;». Εκείνο το εξαντλητικό πρόγραμμα που σου επιβάλλει ο ελληνικός στρατός και έχει ως μοναδικό αποτέλεσμα να γυρίσεις με συν 10 κιλά και να αισθάνεσαι πιο άχρηστος και από παίκτη του Big Brother; Ευχαριστώ αλλά δεν θα πάρω. Γράφω «ΑΚΥΡΟ» και σε αυτό το ψευδοεπιχείρημα και προχωρώ στο επόμενο.
3) Θα έχετε όλη την ίδια ηλικία
Χμ, στα παπάρια μας; Βασικά είναι το πιο μη επιχείρημα στην ιστορία των επιχειρημάτων. Αφενός η χημεία δύο ανθρώπων δεν έρχεται με την ηλικία αλλά με τα κοινά χαρακτηριστικά και τα «θέλω», αφετέρου το να είσαι μεγαλύτερος θα σε βοηθήσει να ανταπεξέλθεις σε ζόρικες καταστάσεις με τους ΕΠΟΠ. Φαντάσου έναν χώρο όπου από τη μία θα βρίσκονται 18χρονα παιδιά και από την άλλη ΕΠΟΠ. Ένα Game of Thrones των φτωχών με έπαθλο ένα κρουασάν Στεργίου.
4) Απόκτηση δεξιοτήτων
«Απόκτηση δεξιοτήτων που θα είναι εφόδια ζωής για τους στρατεύσιμους». Συγγνώμη διάβασα καλά; «Υπό αυτήν την έννοια, ο στρατός θα μπορούσε να μετατραπεί σε μία δομή εκπαίδευσης και αξιολόγησης ικανοτήτων, ακόμη και ως ένα στάδιο επαγγελματικής κατάρτισης, χρήσιμης για την περαιτέρω πορεία του καθενός». Μάλλον αστειεύονται. Αγαπητή κυβέρνηση, αγαπητέ Πρωθυπουργέ, αγαπητέ Άγνωστε Έλληνα. Ποιες είναι οι ικανότητες που θα μου χρησιμεύσουν στην πορεία της ζωής μου; Πώς να οδηγήσω Στάγιερ (παρεμπιπτόντως μέχρι και αυτά… απολύθηκαν); Πώς να χώσω τον συνάδελφό μου να κάνει την δική μου βάρδια, όπως ακριβώς με το «μπιφτέκι» στην σκοπιά; Το να ξυπνάω στις 6 το πρωί και να δένω την εξάρτηση αντί για σουτιέν; Ή μήπως τα σχοινάκια θα γίνουν ο καλύτερος οδηγός για το επόμενο camping;
Τα πάντα στην ζωή είναι θέμα επιλογών. Όσο δεν τις έχεις και αποφασίζει κάποιος άλλος, τότε κάτι πάει στραβά. Η δημοκρατία χωλαίνει. Ας το θυμόμαστε προτού πατρονάρουμε και καθορίζουμε τις ζωές των άλλων με γνώμονα πάντα το «καλό» του.
