Ο Obnoxious Kas, κατάγεται από την Πάτρα, ζει τα τελευταία χρόνια στην Αθήνα και μοιάζει να περνάει μια περίοδο τραχιάς ποίησης, ρίχνοντας ακτίνες φωτός σε εποχές σκοτεινές με αχαρτογράφητα μονοπάτια.

Από την περίοδο της καραντίνας και έπειτα, δημοσίευσε νέα δουλειά του στα social media, δουλειά που ακροβατεί ξανά στο κοινωνικό και στο πολιτικό, κάνοντας μας κοινωνούς μιας εποχής που η αδιαφορία είναι επιλογή και ευθύνη.

Τραβήξαμε ένα από τα τελευταία μας κολλήματα, για να τσεκάρεις και να γουστάρεις.

“Αλλάξαμε τα ευχολόγια με εξόδια για καταραμένους
με ισόβια εμπόδια λες και τους ήθελε ο Βελιάλ καμμένους
που είδανε τόσα επεισόδια λες και ειχανε την κάρτα μένους
και τα εφόδια για εξεγερμέους στα ισόγεια στην Αλκαμενους.
Όχι, δεν σε έκανε μάγκα η πειθήνια σιγουριά ξερω πως μοιαζει μια γενιά στην τρακά για τα φράγκα να φθίνει ως τη σκουριά κι είδα σε πάρκα την στάμπα στη σάρκα που αφήνει η τσουριά κι αφηνιασμένους νέους να παίζουν με τα αλουμίνια και τα μπουριά. 

Γράφω δοκίμια για τα παιδιά που λένε “ανήσυχους και πειραγμένους” με τους γερους τους σκοτωμενους μα αφήνουν ενοίκια στους χωρισμένους, σε είδα στη γραμμή όλη νύχτα να σπρωχνεις βράχους χωρισμένους.
Καμύ εδώ πώς να φανταζόμουν τους Σίσιφους ευτυχισμένους;
Εδώ οι ψυχές βγαινουνε σε επαιτίες για like, ποιες οι αιτίες του hype; /ασφαλεια σε δόσεις πάρε χημείες ή συνεδρίες στο Skype τα ασφάλιστρα της πτώσης σου θα πληρωσεις με τις κατηγοριες του σάικο κι όταν νοιώσεις εκκενώσεις βάζεις τις μπαταρίες στο παιπ είμαστε οικείοι με την ερμηνεία όλου του έργου την αμφιβολία του ανέργου, στη χώρα της νοθειας και των σφαγείων του Έβρου γαμα τους Τονυ πες με κούκοτς γράφω με ευστοχία του Σέρβου.
Για να αντέξουμε όλα τα χιόνια του χειμώνα με την εμπειρία του κέδρου η φιλοσοφία του κέντρου για το Νόμπελ της επιβίωσης.
Τα βραδιά ποίησης φορτισμένα από τις μπριζες της συμβίωσης.
Το βαθύ μωβ της εποχής σου, σε νουβέλες απομυθοποιησης προτού χαθούμε σαν καπνός στο νερό, παιξ το ροκ της απογείωσης.
Χέρια στις τσέπες, ματιά στον δικαστή.
Για να ζήσουμε όπως θέλουμε θα κάνουμε ό,τι χρειαστει, χέρια στις τσέπες ματιά στον δικαστή, μέχρι να ζήσουμε όπως θέλουμε θα κάνουμε ό,τι χρειαστεί.
Στρίφτης του μαύρου με τον μαύρο πρύτανη μέσα από ορόφους καλήψεων με κόμπους καταλήξεων κάνω drift σε κόμβους συνηδείσεων ‘θέλαν να αυτοκαθοριστείς μέσω των φτηνών εικόνων και αισθήσεων με επίκληση στα ένστικτα θάψιμο εννοιών και πεποιηθήσεων και εσύ τους πούλησες το πνεύμα σου για να ξεκουραστεις στα ασήμαντα νόμιζες το ρηχό ό,τι βολεύει αν δε θες να αντισταθεις στα κύματα, μα όταν οι διακυμανσεις σε κανουν να αιστανθείς το θύμα σου λες το ψέμα πως νοιώθεις ενώ χειραγωγήσαι απ’ τα συναισθήματα.
Θέλανε να εξειδικευτείς να ανταγωνιστείς σαν το πιστό σκυλί κι εσύ έμαθες τα πάντα για το τίποτα,δεν είσαι σε αυτούς που το αφεντικό απολύει /σου παν κράτα αποστάσεις ένα ον κοινωνικό απειλεί λες τις διακοπές σου αποδράσεις γιατί σε χτίσανε μεσα στο χρυσό κελί μα εχεις εξοικειωθεί με τη θέση του γαλίφη ισνογκουντ της ανέχειας με μόνο όνειρο τη θέση του χαλίφη.
Ξεπλενεις σύφιλη με ελαφρυντικά για τις προθέσεις του σερίφη.
Κοιτά επικριτικα αφού το ίδιο σου το παραμύθι σε πνιγει/χαλασαν τα μυαλα του γάτου με αλοπερτινες και με αγωγές οι συμμαθητές του πόνου με αργές κινήσεις και κρίσεις επιλιπτικές.
Η άκρη φτανει 50 παρατηροντας 27αρηδες μου λέει στην πτέρυγα του τους λεγαν οι σταφυλοπατητες τι οφείλω φίλος πες στην πλατεια και μη μας χρεώνεις το κουδούνι στειλτο τον μικρό στις φυλλωσιές εκεί που που του πα οι δρόμοι είναι σπιουνοι
παρτο πακέτο και μη σηκωνεις το πιγούνι
οι καθαρές ψυχές ζουν τις πιο εξαντλητικες φθορες χωρίς να ανοίξει ρουθουνι”.