Συνηθίζουμε να λέμε, πως όμορφες είναι οι γυναίκες εκείνες, που αγωνίζονται. Εκείνες, που όχι μόνο περπατούν, αλλά ανοίγουν τους δρόμους, που ο πόνος δεν φτάνει για να μεταμορφώσει τον πυρήνα που φιλοξενεί την ύπαρξη τους. Αυτές οι γυναίκες λέμε πως μια μέρα θα αλλάξουν τον κόσμο, θα ανοίξουν τρύπες στο σκοτάδι, θα μπει άπλετο το φως.
Η Τουρκάλα δικηγόρος Ebru Timtik, πέθανε έπειτα από 238 ημέρες απεργία πείνας. Πέθανε επειδή όπως αναφέρει η ανακοίνωση του Λαϊκού Δικηγορικού Γραφείου:
“Υπερασπίστηκε ως συνήγορος, την οικογένεια του Berkin Elvan και της Dilek Doğan, που δολοφονήθηκαν από την Τουρκική αστυνομία, του Hasan Ferit, που δολοφονήθηκε από μαφιόζους, αγωνιζόμενος ενάντια στα ναρκωτικά, τους 301 εργάτες που δολοφονήθηκαν από το κεφάλαιο στα ορυχεία Soma, τους απολυμένους εκπαιδευτικούς, την Nuriye Gülmen και τον Semih Özakça , που απολύθηκαν από το καθεστώς έκτακτης ανάγκης, καθώς και άλλες υποθέσεις κοινωνικής και ταξικής αδικίας”.
Η “δικηγόρος του λαού” καταδικάστηκε πέρυσι σε 159 έτη φυλάκισης για συμμετοχή σε τρομοκρατική οργάνωση, μαζί με άλλους συναδέλφους της. Ο Aytaç Ünsal και η Ebru Timtik, ανακοίνωσαν στις 5 Απριλίου του 2020 πως μετέτρεψαν την απεργία πείνας αόριστης διάρκειας σε απεργία πείνας μέχρι θανάτου. Οι “δικηγόροι του λαού”, οι οποίοι είναι κρατούμενοι περίπου για 3 χρόνια, αποφάσισαν με τον τρόπο αυτό να απαντήσουν “στη γεμάτη με αυταρχισμό δίκη, τις αδικίες και τις πιέσεις που δέχτηκαν”.
Άλλη μια μάρτυρας από το αυταρχικό και φασιστικό καθεστώς του Ερντογάν, σε αυτόν τον δίχως τέλος ξεκληρισμό ανθρώπων που αγωνίζονται για δικαιοσύνη. Διαβάζω στα social media, πάνω από τη φωτογραφία της: “Όχι δάκρυα για τους αγωνιστές, στεκόμαστε όρθιοι στη μνήμη τους”. Μα πώς να κρατήσεις να δάκρυα; Πώς αλλιώς θα φτιάξουμε λίμνες για να πνίξουμε την οργή;
Σήμερα, η Ebru Timtik, “δραπέτευσε”.
