Με θυμάμαι πιτσιρικά να αγοράζω τη SportDay αρκετές φορές. Όχι ότι την διάβαζα με τεράστιο ενδιαφέρον, αλλά μια περίοδο είχε σαν δωράκια κάτι DVD απ’ το περιοδικό France Football. Αυτά είχαν να κάνουν με τη Χρυσή Μπάλα. Κάτι για το οποίο δεν είχα ιδέα. Και μπορώ να πω, ότι χάρη σε αυτά έμαθα για σπουδαία ονόματα του ποδοσφαίρου, όπως για τον Μπάτζιο, τον Γουεά, αλλά ακόμα και τον Ροναλντίνιο για τον οποίο δεν ήξερα και πάρα πολλά εξαιτίας της ηλικίας μου.
Έκτοτε, κάθε χρόνο, παρακολουθούσα τον θεσμό. Και φέτος, ήρθε η ψυχρολουσία. Δεν θα γίνει απονομή της χρυσής μπάλας για το 2020. Και απλά θέλω να ρωτήσω: Γιατί; Εφόσον η χρονιά συνεχίστηκε, όπως συνεχίστηκε, γιατί να μην γίνει η τελετή απονομής; Όχι τίποτα άλλο, αλλά απ’ ότι φαίνεται φέτος πήγαινε κατά Πολωνία πλευρά. Στον Ρόμπερτ Λεβαντόφσκι μάγκα μου. Αλλά anyway, έχουμε συνηθίσει τέτοιες “αδικίες” απ’ τη Χρυσή Μπάλα.
Για αυτό λοιπόν, απ ‘όσο θυμάμαι τον εαυτό μου αλλά και τον θεσμό, σου έχω μια λίστα με αθλητές που άξιζαν το τρόπαιο, αλλά δεν το πήραν ποτέ. Πρόσεχε όμως: Αυτό δεν σημαίνει ότι όσοι το πήραν δεν το άξιζαν. Α και επίσης δεν θα σε πάω πιο πίσω απ’ το 2005 γιατί η μόνη επαφή που έχω με το τότε ποδόσφαιρο είναι μια μπλούζα του Μπασινά με το “20” στην Πανάθα!
1. Ρόμπερτ Λεβαντόφκσι
Όσο θυμάμαι τον εαυτό μου να παρακολουθεί ποδόσφαιρο, δεν μου έρχεται στη μνήμη επιθετικός που να μπορεί με τόση ευκολία να σπρώξει τη μπάλα στο πλεκτό. Πραγματικά ο Πολωνός παικταράς, τόσα χρόνια, ήταν πίσω απ’ το δίπολο Μέσι-Ρονάλντο. Λογικό. Φέτος όμως, που ήταν η χρονιά του, ακυρώνεται ο θεσμός, χωρίς κανέναν λόγο και ο ίδιος χάνει μοναδική ευκαιρία να κατακτήσει κάτι που έχει να πάει σε καθαρό σέντερ φορ απ’ το 2004, όταν και την πήρε ο Σεφτσένκο.
2. Ουέσλι Σνάιντερ
Ρε φίλε, ό,τι και να λέμε ο Μέσσι το 2010 ήταν απίστευτος. Αυτό δεν το αμφισβητεί κανείς. Αλλά αν υπολογίσουμε ότι κάποια στιγμή μετράνε και τα τρόπαια που κατακτάει ο εκάστοτε παίκτης, τότε μπορεί κανείς να δει διαφορετικά την όλη φάση. Βλέπεις εκείνη τη σεζόν ο Σνάιντερ είχε κατακτήσει το Champions League με την Ίντερ του Μουρίνιο, ενώ είχε φτάσει μέχρι τον τελικό του Μουντιάλ με την Ολλανδία. Δεν λέω να πάρει με κλειστά μάτια τη χρυσή μπάλα, αλλά ρε μάγκες, βάλτε τον έστω στο top 3, ο άνθρωπος ήταν εκπληκτικός εκείνη τη σεζόν.
3. Τσάβι
Ok, σε αντίθεση με τον Σνάιντερ, ο Τσάβι το 2010 ήταν στην τριάδα των επικρατέστερων για να κατακτήσουν το τρόπαιο. Βέβαια, αυτό δεν έγινε ποτέ. Και όπως είπα πιο πάνω, κακά τα ψέμματα, μετράνε (δυστυχώς θα πω εγώ) και τα τρόπαια. Ε, ο (τότε) μέσος της Μπάρτσα μόλις είχε στεφθεί παγκόσμιος πρωταθλητής, ενώ με την ομάδα του ήταν συνεχώς το στήριγμα του Λέο και έδενε τέλεια με την τριάδα του κέντρου. Κρίμα, κρίμα, κρίμα…
4. Ινιέστα
Βλέπεις, μου έχει καρφωθεί στο μάτι το 2010. Αλλά ρε μάγκες είχατε 3 καραμπινάτες επιλογές για τον καλύτερο παίκτη και την πήρε ο Μέσσι, που είναι παικταράς και ίσως ό,τι καλύτερο έχει πατήσει το πόδι του σε γήπεδο, αλλά δεν ήταν η χρονιά του τότε διάολε. Ο Αντρές που έκανε τα πάντα μαζί με τον Τσάβι και τον Μέσσι στη Μπαρτσελόνα και σκόραρε (!) το μοναδικό γκολ του τελικού στο Παγκόσμιο, ε, άξιζε νομίζω το τρόπαιο.
5. Φρανκ Ριμπερί
Όταν είσαι ο κορυφαίος παίκτης, σε μια ομάδα που παίζει τόσο σπουδαία μπάλα, όπως η Μπάγερν του Χάινκες το 2013, ενώ ταυτόχρονα δεν υπάρχουν διοργανώσεις εθνικών ομάδων. Ε, το αξίζεις το τρόπαιο. Α και μην ξεχάσω, όταν έχεις πάρει το “Τσου λου” σβηστά (αν εξαιρέσεις τον τελικό με τη Μπορούσια), ε, το παραξίζεις! Ok, είμαι fun boy Cristiano, αλλά ρε φίλε, τι έγκλημα ήταν αυτό; Ο Ριμπερί εκείνη τη σεζόν ήταν απίστευτος. Άξιζε να σπάσει το δίπολο για χάρη του!
6. Βίρτζιλ Βαν Ντάικ
Ok, το συγκεκριμένο είναι λίγο τραβηγμένο και μπορεί να μου βγαίνει συναίσθημα όταν το γράφω, αλλά προφανώς και το πιστεύω τέρμα. Όταν ένας κεντρικός αμυντικός, αλλάζει το τσιπάκι της ιστορίας μιας ομάδας με πολλές απαιτήσεις, την έχει κάνει να κατακτήσει Champions League και δεν τον έχει ντριπλάρει κανείς (!) για έναν ολόκληρο χρόνο, μάλλον πρέπει να πάρει το τρόπαιο. Ρε φίλε, τι άλλο να έκανε ο άνθρωπος το 2019; Ό,τι χρειάστηκε, έγινε και εφαρμόστηκε ΤΕΛΕΙΑ. Δεν ξέρω αν πρόκειται για αδικία, αλλά ρε μάγκες, απλά μια απάντηση στο “Τι άλλο να κάνει;”.
Μέσσι no hate, απλά το 2010 έπρεπε να πάει αλλού. Το 2019, ok, ίσως και να το άξιζες. Να ξέρεις πόνεσε πολύ το φάουλ στο Camp Nou!
Υποκειμενικά πάντα μάγκες! Γούστα είναι αυτά! ❤️