Δεν θα σου κρυφτώ, γιατί τόσο καιρό τώρα σε έχω συμπαθήσει. Τις τελευταίες μέρες η καραντίνα μου έπεσε περισσότερο βαριά, από όσο περίμενα κι όταν έβρισκα ελεύθερο χρόνο προς κατανάλωση, έβαζα καμένες κωμωδίες και το “Community” στο repeat, για να γελάσει λιγάκι το χειλάκι μου. Στον περίγυρο μου, όλοι μιλάγανε για το “Unorthodox”, ωστόσο, συνεχώς κι αδιαλείπτως. Πρόκειται για μια μίνι σειρά, μόλις 4 επεισοδίων, που οι δημιουργοί της εμπνεύσθηκαν από την ιστορία της Deborah Feldman, όπως αυτή γράφτηκε στο best seller βιβλίο της, “Unorthodox: The Scandalous Rejection of My Hasidic Roots”.
Η σειρά παρακολουθεί σε κάτι λιγότερο από 4 ώρες συνολικά την απόδραση της Έστι, από μια υπερσυντηρητική κοινότητα Χασιδιστών Εβραίων στο Γουίλιαμσμπεργκ της Νέας Υόρκης, στο Βερολίνο. Η ερμηνευτική αποκάλυψη που ακούει στο όνομα Σίρα Χάας, παρότι δεν έχει κλείσει καν τα 25, παίρνει στην πλάτη της, τη σειρά λες και είναι κάποια οσκαρική βετεράνος του Χόλυγουντ.
Η Έστι προσπαθεί να ξεφύγει από ένα γάμο, που προέκυψε σαν προξενιό κι ήρθε να διαιωνίσει ένα ακραία πατριαρχικό κι ανελεύθερο μοντέλο οικογένειας, όπου οι γυναίκες περιορίζονται εντός σπιτιού, με μοναδικό σκοπό τη δημιουργία απογόνων για τους άντρες τους. Πριν μου την πέσεις, να σου πω ότι δεν σποιλεράρω, περισσότερο από ότι η αφίσα της σειράς, όταν σου γράψω, πως μετά τον γάμο αναγκάζονται να ξυρίσουν το κεφάλι τους, γιατί δεν επιτρέπεται κανείς να δει τα μαλλιά τους.
Προφανώς, όσα ζει δεν ικανοποιούν την Έστι, που με τη βοήθεια της αγάπης της, για τη μουσική και σύμμαχο, την καθηγήτρια πιάνου (κάνει κρυφά από την κοινότητα μαθήματα “παρανόμως”, υπό την ανοχή του άντρα της) δραπετεύει με προορισμό της το Βερολίνο. Κι ενώ κάθε επεισόδιο, ακροβατεί ανάμεσα στην προσαρμογή της στη γερμανική πόλη και στα flashback του έγγαμου βίου της στη Νέα Υόρκη, δυσκολεύεσαι να χωνέψεις ότι όσα συμβαίνουν στην οθόνη σου, είναι μια πραγματικότητα για τόσες γυναίκες εκεί έξω.
Μέσα από ορισμένες συγκλονιστικές σκηνές όπως αυτή που αντικρίζει για πρώτη φορά μια λίμνη και βουτάει, αποχωριζόμενη την περούκα της, αρχίζεις να χαμογελάς κρυφά, μιας κι η πρωταγωνίστρια σου δανείζει λίγη από την ελπίδα της. Αφήνει πίσω της λοιπόν ξυρισμένα κεφάλια, εξαναγκασμένες ερωτικές πράξεις και μια social distancing κανονικότητα που επιβάλλεται εφόρου ζωής, σε εκείνη που γεννήθηκε γυναίκα.
Σίγουρα το “Unorthodox”, είναι μια σειρά που θα θυμάσαι μετά το τέλος της, όχι μόνο για το γλωσσικό εύρημα των γίντις που χρησιμοποιείται στους διαλόγους συχνά, ούτε για την πιστή αναπαράσταση, της καθημερινότητας και των εθίμων των Χασιδιστών. Περισσότερο από όλα, γιατί μπορείς να θρέψεις τους σπόρους της ελπίδας, που ενυπάρχουν κατά τη διάρκεια της, με την εμβληματική παρουσία της Έστι, να γίνεται ένα πολύτιμο καρποφόρο δέντρο.
